W toku niniejszej publikacji pragniemy przybliżyć następujące rozstrzygnięcia zapadłe w sprawach przeciwko Bankowi Millennium Spółka Akcyjna z siedzibą w Warszawie, tj.:
- wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 4 września 2024 r. zapadły w sprawie zawisłej pod sygnaturą akt XXVIII C 1919/22,
- wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 9 września 2024 r. zapadły w sprawie zawisłej pod sygnaturą akt XXVIII C 6911/23.
W toku wyżej wskazanych postępowań kwestionowane były umowy kredytów indeksowanych do waluty franka szwajcarskiego.
- wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 4 września 2024 r. zapadły w sprawie zawisłej pod sygnaturą akt XXVIII C 1919/22
W dniu 4 września 2024 r. został ogłoszony wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie w sprawie zawisłej pod sygnaturą akt XXVIII C 1919/22, którym:
- Ustalono nieważność zawartej umowy pomiędzy Bankiem a naszym klientem;
- zasądzono od Pozwanego na rzecz Powoda kwotę 20.925,22 zł (dwadzieścia tysięcy dziewięćset dwadzieścia pięć 22/100 złotych) i 60.061,43 CHF (sześćdziesiąt tysięcy sześćdziesiąt jeden 43/100 franki szwajcarskie) wraz z odsetkami ustawnymi za opóźnienie od tych kwot od dnia 5 maja 2022 roku do dnia zapłaty;
- zasądzono od Pozwanego na rzecz Powoda koszty procesu w całości wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty przy jednoczesnym pozostawieniu szczegółowego ich wyliczenie referendarzowi sądowemu.
Pozew inicjujący referowane postępowanie został zarejestrowany przez Biuro Podawcze Sądu w dniu 17 stycznia 2022 r. – postępowanie trwało – 32 miesiące. Żądanie główne w postaci ustalenia nieważności oraz zapłaty okazało się w pełni zasadne. Argumentacja Strony powodowej została w dużej mierze oparta na nieważności umowy kredytu.
Pozwany w odpowiedzi na pozew, wniósł o oddalenie Powództwa w całości. Żądania Strony powodowej zostały zakwestionowane co do zasady, jak i wysokości. Ponadto podniesiony został zarzut braku interesu prawnego w ustaleniu nieważności, a także chybiony zarzut przedawnienia.
Sąd wyznaczył jeden termin rozprawy, podczas którego został wysłuchany Powód.
Ponadto Sąd potwierdził także, że kwestionowana umowa nie została zawarta na skutek indywidualnych negocjacji pomiędzy jej Stronami. Mianowicie wpływ konsumenta musi mieć charakter realny, rzeczywiście zostać mu zaoferowany, a nie polegać na teoretycznej możliwości wystąpienia z wnioskiem o zmianę określonych postanowień umowy. W konsekwencji nie stanowi indywidualnego uzgodnienia dokonanie wyboru przez konsumenta jednego z wariantów umowy przedstawionej przez przedsiębiorcę.
Od złożenia pozwu do wydania prawomocnego rozstrzygnięcia minęło niewiele ponad dwa lata. Oznacza to, że sprawa była procedowana niezwykle sprawnie, mając na uwadze ogromne obciążenie pracą stołecznego Sądu. Omawiane orzeczenie potwierdza, że nie ma prawnych przeciwskazań do kierowania na drogę sądową także spraw dotyczących kredytów spłaconych.
W tym miejscu należy odnieść się także prokonsumenckiego wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej zapadłego w sprawie C-28/22 w dniu 14 grudnia 2023 r. Zgodnie z nim, powołanie się przez Bank na zarzut zatrzymania nie może pozbawiać konsumenta ustawowych odsetek za opóźnienie. W naszej opinii zapadłe orzeczenie stanowi przykład praktyki sądowej zmierzającej do ujednolicenia orzecznictwa w zakresie zasądzania odsetek.
Początek biegu naliczania odsetek powinien był łączony z upływem terminu zapłaty wskazanym w wezwaniu wystosowanym przez Kredytobiorcę wobec Banku. Tym samym na aktualności powinien stracić pogląd, wedle którego powinny być one naliczane od daty założenia przez konsumenta oświadczenia o skutkach nieważności umowy kredytowej. Opisywana praktyka powinna iść także w parze z kwestionowaniem zarzutów zatrzymania składanych przez Banki.
W naszej opinii zapadłe rozstrzygnięcie w pełni koresponduje z linią orzeczniczą sądów krajowych, jak i Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Należy zaznaczyć, iż Bank złożył wniosek o uzasadnienie analizowanego orzeczenia, co stanowi zapowiedź apelacji.
- wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 9 września 2024 r. zapadły w sprawie zawisłej pod sygnaturą akt XXVIII C 6911/23
Drugim z wartych uwagi rozstrzygnięć jest wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie zapadły z sprawie z powództwa naszego Klientka przeciwko Bankowi Millennium Spółka Akcyjna z siedzibą w Warszawie, który został wydany w dniu 9 września 2024 r. w sprawie zawisłej pod sygnaturą akt XXVIII C 11426/21. Sąd w osobie Sędziego Pawła Kaszaka:
- ustalił nieważność umowy kredytu;
- zasądził od Pozwanego na rzecz Powoda kwotę 278 788,85 zł (dwieście siedemdziesiąt osiem tysięcy siedemset osiemdziesiąt osiem złotych 85/100 groszy) z ustawowymi
- odsetkami za opóźnienie od dnia 23 marca 2022 roku do dnia zapłaty oraz zasądził kwotę 147 712,15 CHF (sto czterdzieści siedem tysięcy siedemset dwanaście franków szwajcarskich i 15/100 centymów) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 23 marca 2022 roku do dnia zapłaty;
- oddalił w pozostałym zakresie powództw główne;
- zasądził od Pozwanego na rzecz Powoda kwotę 10697,63 zł tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.
Sprawa sądowa została zainicjowana pozwem w dniu 19 sierpnia 2021 r. (postępowanie trwało 61 miesięcy) i zakończyła się po przeprowadzeniu jednej rozprawy, podczas której Sąd ograniczył się wyłącznie do przesłuchania naszego Mocodawcy na fakty związane z procesem zawierania umowy kredytu i informacji przekazanych przez doradców kredytowych.
Bank w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości, a także zakwestionował wszelkie zarzuty podniesione przez stronę przeciwną. W pierwszej kolejności Bank zaprzeczył,
aby sporna umowa kredytu zawierała klauzule abuzywne i tym samym była nieważna. Ponadto podniesiony został zarzut braku interesu prawnego w ustaleniu nieważności.
Stanowisko procesowe stron jednoznacznie jednak wskazywało na to, że porozumienia takiego strony nie chciały dokonać. Ponadto Bank nie dopełnił spoczywających na nim obowiązków informacyjnych względem powodów. Bank nie przedstawił Sądowi żadnego wartościowego materiału dowodowego, który wskazywałby na to, że przekazał Powodowi istotne informacje, które pozwalałyby jej ocenić rzeczywisty poziom ryzyka związanego z kredytem wyrażonym do waluty franka szwajcarskiego, w tym także oszacować rzeczywisty całkowity koszt tego kredytu.
Ponadto w toku procesu zostało wydane postanowienie w przedmiocie zabezpieczenia powództwa poprzez zawieszenie spłaty kredytu na czas trwania postępowania sądowego.
Wyrok nie jest prawomocny, a Pozwany złożył wniosek o uzasadnienie, co stanowi zapowiedź wniesienia apelacji.
***
Przytoczone wyżej orzeczenia pokazują ukształtowany charakter linii orzeczniczej XXVIII Wydziału Cywilnego Sądu Okręgowego w Warszawie w zakresie umów zawartych z Bankiem Millennium. Na kanwie omawianych spraw warto także zwrócić uwagę na sposób zasądzenia odsetek ustawowych za opóźnienie, który koresponduję z ostatnimi wyrokami Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.
Ponadto przebieg referowanych spraw pokazuję, że droga do uwolnienia się od toksycznej umowy kredytowej nie musi być czasochłonna.
W naszej opinii każdy z opisanych wyroków powinien zostać utrzymany w mocy z uwagi na wręcz książkowy kształt rozstrzygnięcia i pełne uwzględnienie żądań naszych Mocodawców.
Opisane sprawy prowadzili adw. Jacek Sosnowski i adw. Mateusz Jachimczyk