Wyrokiem z dnia 20 stycznia 2025r. Sąd Apelacyjny w Warszawie, I Wydział Cywilny (Sędzia SO del. Ewa Kiper) w sprawie o sygn. akt: I ACa 935/22 na skutek apelacji Raiffeisen Bank International AG z siedzibą w Wiedniu od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 25 maja 2022 r. wydanego w sprawie o sygn. akt XXIV C 2823/20 oddalił apelację pozwanego i zasądził od Raiffeisen Bank International AG w Wiedniu na rzecz Klienta Naszej Kancelarii kwotę 4050 zł tytułem zwrotu kosztów procesu w instancji odwoławczej wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie za czas od uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.
Postępowanie apelacyjne od momentu doręczenia do Sądu II instancji apelacji Raiffeisen Bank International AG z siedzibą w Wiedniu do wydania prawomocnego wyroku trwało około 30 miesięcy, a całe postępowanie od samego początku do końca trwało 4 lata. Sąd w I instancji uznał za uzasadnione roszczenie Naszego Klienta o ustalenie nieważności umowy o kredyt hipoteczny oraz zasądził na jego rzecz kwoty: 28.274,63 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 09 września 2020 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 126.993,37 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 18 marca 2022 r. do dnia zapłaty.
Sąd Apelacyjny w ustnych motywach rozstrzygnięcia podzielił ustalenia faktyczne Sądu I Instancji, jak i co do zasady ocenę prawną dokonaną przez ten Sąd.
Sąd Apelacyjny wskazał, że interes prawny strony powodowej w wytoczeniu powództwa o ustalenie był oczywisty i nie mógł być zrealizowany w całości poprzez roszczenie o zapłatę. Ponadto pozytywne rozstrzygnięcie pozwoli bowiem uniknąć ewentualnych sporów w przyszłości w zakresie wysokości świadczenia pieniężnego należnego pozwanemu bankowi.
Sąd II instancji w ustnych motywach rozstrzygnięcia wskazał, że apelacja Banku zasługiwała na oddalenie.
Sąd Apelacyjny podzielił w całości ustalenia faktyczne Sądu Okręgowego. Ustalone okoliczności nie pozostawiają wątpliwości, że kredytobiorca nie miał żadnego wpływu na treść zawieranej umowy, a w każdym razie na treść klauzuli indeksacyjnej. Brak jest dowodów, że sposób tej indeksacji został z konsumentem indywidualnie uzgodniony, zaś okoliczność przeciwna wynika z zeznań powoda. W związku z powyższym Klient Naszej Kancelarii przystąpił do umowy kredytu, której zapisy były całkowicie przygotowane przez stronę pozwaną. Niewątpliwie także zapisy umowy wskazywane jako niedozwolone postanowienia umowne zostały przejęte ze wzorca (art. 385 (1) par. 3 k.c.), co dodatkowo przemawia – zgodnie z przyjętym domniemaniem – o braku indywidualnego ich uzgodnienia Z kolei najważniejsze dla mechanizmu indeksacji zapisy znajdowały się tylko w Regulaminie, na który, co oczywiste kredytobiorca nie miał wpływu.
Sąd Apelacyjny podzielił również ocenę prawną Sądu Okręgowego w zakresie konsekwencji abuzywności klauzul dotyczących indeksacji i nie związania nimi Klienta Naszej Kancelarii. Ponadto Sąd podzielił argumentację Sądu I instancji co do oceny, że usunięcie z przedmiotowej umowy kwestionowanych w pozwie klauzul umownych jako abuzywnych, prowadzi do nieważności umowy, bowiem możliwość jej wykonywania w kształcie pozbawionym tych klauzul nie jest możliwa. W tym stanie rzeczy Sąd Apelacyjny uznał, że umowa zawarta między stronami jest nieważna, w związku z tym utrzymał w mocy orzeczenie Sądu I instancji.
Sprawę prowadzili adw. Jacek Sosnowski oraz r. pr. Jakub Kochan z Kancelarii Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni.