Z wielką przyjemnością pragniemy poinformować o prawomocnym wyroku z dnia 5 września 2023 r. Sądu Apelacyjnego w Warszawie, VI Wydział Cywilny, sygn. akt VI ACa 962/22 oddalającym apelację Banku Millennium S.A. od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z 29 marca 2022 r., sygn. akt XXVIII C 5336/21 ustalającego nieważność umowy kredytu zawartej w 2008 r oraz zasądzającego na rzecz Naszych Klientów łącznie kwotę 176 278,64 zł. Ponadto Sąd Apelacyjny zasądził na rzecz naszych Klientów kwotę 8 100,00 zł tytułem zwrotu kosztów instancji odwoławczej z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.
- Sąd Apelacyjny w Warszawie oddalił apelację Banku Millennium od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie ustalającego nieważność kredytu oraz zasądzającego na rzecz Naszych Klientów łącznie kwotę 176 278,64 zł.
- Bank postawił liczne zarzuty naruszenia prawa materialnego i procesowego, jednak zostały one uznane za bezzasadne.
- Sprawa przebiegła ekspresowo – trwała 25 miesięcy. Zarówno w I jak i II instancji wystarczyła jedna rozprawa, żeby Sąd przychylił się do argumentacji Naszej Kancelarii.
Apelacja Banku wpłynęła do sądu II instancji w lipcu 2022r., omawiane postępowanie trwało około 14 miesięcy, co jest dość krótkim czasem, biorąc pod uwagę ilość spraw rozpatrywanych przez Sąd Apelacyjny w Warszawie.
Bank w apelacji postawił szereg zarzutów naruszenia prawa materialnego oraz prawa procesowego, jednak zarzuty te okazały się w ocenie Sądu Apelacyjnego bezzasadne.
Sąd Apelacyjny potwierdził stanowisko zarówno Naszej Kancelarii jak i Sądu Okręgowego, który wydał korzystny wyrok na rzecz Naszych Klientów.
Zdaniem Sądu umowa jest nieważna zarówno ze względu na zastosowanie w niej zasad ustalania kursów walut prowadzących do sprzeczności z naturą (istotą) stosunku prawnego, jak i, alternatywnie, ze względu na skutek jaki wiąże się z wyeliminowaniem z umowy klauzul przeliczeniowych na skutek uznania, że klauzula określająca zasady ustalania kursów służących do przeliczeń niezbędnych dla wykonania umowy, stanowi niedozwolone postanowienie umowne. Uznanie klauzuli indeksacyjnej za abuzywną wynika z wiążącego sąd i strony umieszczenia jej w rejestrze niedozwolonych postanowień umownych.
Sąd uznał, że powodowie posiadają niewątpliwie interes prawny w świetle treści art. 189 k.p.c. w ustaleniu nieważności wiążącej i niewykonanej nadal umowy oraz ,że strony nie zawarłyby opisanej w pozwie umowy bez postanowień odnoszących się do przeliczeń PLN na CHF. Sąd stwierdził, że jest to wniosek tak oczywisty, że nie wymaga prowadzenia postępowania dowodowego.
Bez zakwestionowanych postanowień umowa kredytu nie zostałaby zawarta w ogóle, względnie na innych warunkach (np. jako kredyt w złotówkach oprocentowany według innej stopy niż LIBOR). To oznacza, że umowę należało uznać za nieważną w całości. Również co do statusu konsumenta w niniejszej sprawie nie było wątpliwości.
Sąd słusznie uznał, że klauzula indeksacyjna jako wcześniej przygotowany element wzorca umownego nie mogła zostać indywidualnie uzgodniona, natomiast kredytobiorca mógł wybrać jedynie walutę, do której kredyt był indeksowany a zarazem wskaźnik określający stopę procentową.
W rezultacie konieczne było przyjęcie, że łączący strony stosunek umowny nie przewidywał zastosowania mechanizmu indeksacji w kształcie określonym pierwotną umową: pozostaje sformułowanie o indeksacji i przeliczeniu świadczeń bez precyzyjnego wskazania kursów.
W konsekwencji nie jest możliwe ustalenie wysokości świadczenia kredytobiorcy, tj. ustalenie wysokości kwoty, która podlega zwrotowi na rzecz banku i która stanowi podstawę naliczenia odsetek należnych od kredytobiorcy. Wobec nieuzgodnienia przez strony wysokości podstawowego świadczenia choćby jednej ze stron, umowę należało uznać za nieważną.
Sąd potwierdził istniejący pogląd, że jeżeli konsument stoi na stanowisku, że nie wyraża dalszej woli trwania umowy, nie potwierdzi bezskutecznych klauzul, to ani druga strona ani sąd z urzędu nie mogą doprowadzić do zastąpienia nieuczciwych postanowień przepisem dyspozytywnym, o ile w ogóle takowe istnieją. Możliwość zastąpienia niedozwolonych postanowień innymi regulacjami stanowi wyjątek i może być zastosowany jedynie w celu ochrony konsumenta i jedynie w razie gdy na to wyrazi wolę. Sąd zaś z urzędu nie ma możliwości utrzymać umowę.
Sprawę prowadzili adw. Jacek Sosnowski oraz adw. Dennis Jonczyk– Kancelaria Adwokacka adwokat Jacek Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni.