Dnia 15.02.2023r. Sąd Apelacyjny w Lublinie I Wydział Cywilny w osobie Sędzi Iwony Iwaniak-Burskiej w sprawie rozpoznawanej pod sygn. akt I ACa 440/22 utrzymał w mocy wyrok Sądu Okręgowego w Lublinie, na mocy którego ustalono, że umowa kredytu zawarta pomiędzy naszymi Klientami a Millennium Bank Polska S.A. jest nieważna oraz obciążył bank całością kosztów procesu.
Sąd Apelacyjny przyjął ustalenia faktyczne Sądu okręgowego oraz podzielił w zasadzie w całości ustalenia Sądu Okręgowego co do przyczyn i skutków wadliwości kwestionowanej umowy kredytu.
Sąd Apelacyjny podzielił i przyjął za własne w szczególności stanowisko sądu pierwszej instancji , że przedmiotowa umowa jest nieważna ze skutkiem ex tunc, a zatem od daty jej zawarcia i bez względu na sposób jej wykonywania przez strony. Nieważność ta opiera się w ocenie Sądu na tym, że w umowie nie określono jakichkolwiek przesłanek do określenia wysokości świadczeń kredytobiorców, a pozostawiono pozwanemu jednostronną decyzję co do kursu waluty , czy stosowania kursu kupna czy też kursu sprzedaży i wyliczenia kwot rat należnych od powodów i bez jakichkolwiek ograniczeń.
W ocenie Sądu Apelacyjnego w umowie kredytu naszych Klientów bank wprowadził zapisy skutkujące rażącą dysproporcją praw i obowiązków na niekorzyść kredytobiorcy jako konsumenta, a uprzywilejowujące Bank.
Sąd apelacyjny stwierdził, że zapisy umowy przewidujące stosowanie kursów banku w celu indeksacji kredytu są sprzeczne z dobrymi obyczajami i rażąco naruszają interesy kredytobiorców, przez co spełniają przesłanki uznania tych postanowień za niedozwolone (abuzywne) w rozumieniu art. 3851 § 1 k.c. Sąd podkreślił przy tym, że wyeliminowanie kwestionowanych postanowień skutkuje tak daleko idącym przekształceniem umowy , że należy uznać ją za umowę o tak odmiennej istocie i charakterze, iż jej utrzymanie nie jest możliwe, co przemawia za jej nieważnością.
Dodatkowo Sąd apelacyjny wskazał, że konstrukcja umowy uniemożliwia w zasadzie ustalenie w dacie zawarcia umowy wysokości zobowiązania, w tym w szczególności wysokości poszczególnych rat kredytu, co należy ocenić jako naruszenie treści art.69 ust.1 i ust.2 pkt 4 prawa bankowego. Umowa podpisana przez strony nie zawierała bowiem określenia konkretnych okoliczności, według których miałyby być ustalane świadczenia kredytobiorców.
Sąd odrzucił również argumentację banku, że ten wywiązał się właściwie z ciążącego na nim obowiązku informacyjnego. Sąd Apelacyjny podzielił pogląd Sądu Okręgowego, zgodnie z którym orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wskazuje, że dla stwierdzenia, iż kredytobiorca został rzetelnie poinformowany o wszystkich kwestiach wiążących się z zawarciem takiej umowy kredytowej nie jest wystarczające pisemne oświadczenie kredytobiorcy, że został poinformowany o ryzyku kursowym i rozumie mechanizm indeksowania do waluty CHF. Według TSUE wymóg przejrzystości postanowień tego rodzaju umowy , które narażają konsumenta na ryzyko kursowe jest spełniony wyłącznie w sytuacji , gdy przedsiębiorca dostarczył temu kredytobiorcy wystarczające informacje, nie zaś samo oświadczenie.
Sąd ocenił również twierdzenia banku o indywidualnym uzgodnieniu umowy z naszymi Klientami i odrzucił je wskazując, że brak indywidualnego uzgodnienia postanowień dotyczących indeksacji wynika z samego charakteru zawartej umowy i sposobu jej zawarcia.
W ocenie Sądu Apelacyjnego, Sąd pierwszej instancji prawidłowo również ocenił interes prawny powodów w ustaleniu nieistnienia stosunku prawnego wynikającego z zawartej umowy kredytu, albowiem oczekiwane rozstrzygnięcie doprowadzi do jednoznacznego określenia sytuacji prawnej stron i tym samym usunięta zostanie niepewność co do istnienia określonych uprawnień oraz ryzyko ich naruszenia w przyszłości.
Sprawę prowadzili adw. Jacek Sosnowski i r.pr. Małgorzata Wilczek – Kancelaria adwokacka Adwokat Jacek Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni.
Inne ciekawe wyroki omawiamy na naszym kanale YouTube – zapraszamy do subskrybowania