Prawomocne unieważnienie kredytu Raiffeisen Bank i 178 348,25 zł dla naszych Klientów – wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie

Wyrokiem z dnia 9 czerwca 2022 r. Sąd Okręgowy w Warszawie II Wydział Cywilny w sprawie o sygn. akt II C 1201/20 ustalił, że umowa o kredyt hipoteczny z 2008 r. zawarta przez Powódkę z EFG Eurobank Ergasias S.A. Spółkę Akcyjną Oddział w Polsce z siedzibą w Warszawie jest nieważna. W punkcie II. wyroku Sąd Okręgowy zasądził od Raiffeisen Bank International AG z siedzibą w Wiedniu na rzecz Powódki kwotę 178 348,25 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 30 października 2020 r. do dnia zapłaty. Sąd Okręgowy orzekł także o zwrocie kosztów postępowania na rzecz Powódki w łącznej wysokości 11 817,00 zł.

Od powyższego wyroku Pozwany wniósł apelację, zarzucają Sądowi I Instancji dokonanie dowolnej, a nie wszechstronnej oceny materiału dowodowego. Bank zarzucił Sadowi Okręgowemu także naruszenie przepisów prawa materialnego, w tym m.in. błędne uznanie, iż Powodom przysługuje interes prawny w ustaleniu, że umowa kredytu jest nieważna. 

Powódka wniosła o oddalenie apelacji, a nadto o zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego.

Wyrokiem z dnia 6 grudnia 2023 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie V Wydział Cywilny w sprawie o sygn. akt V ACa 1168/22 wydał wyrok, w którym oddalił apelację oraz zasądził od Pozwanego na rzecz Powódki kwotę 8 100,00 złotych tytułem kosztów postępowania apelacyjnego wraz ustawowymi odsetkami za opóźnienie. 

Pomimo zarzutów stawianych przez Bank, Sąd Apelacyjny wskazał iż postępowanie dowodowe przeprowadzone w sprawie przez Sąd Okręgowy było prawidłowe i nie wymagało uzupełnienia. Sąd II Instancji podkreślił, iż dla rozstrzygnięcia sprawy istotne były dowody z dokumentów oraz zeznania Powódki, zaś zeznań tych nie mógł podważyć dowód zaoferowany przez Bank – dowód przesłuchania w charakterze świadka pracownika Banku.

Sąd Apelacyjny podkreślił, że Sąd Okręgowy trafnie przyjął, iż za indywidualnie uzgodnione można uznać jedynie te postanowienia wzorca umowy, które były przedmiotem negocjacji, bądź są wynikiem porozumienia lub świadomej zgody co do ich zastosowania. Postanowieniem indywidualnie uzgodnionym w myśl art. 385¹ § 3 k.c. nie jest postanowienie, którego treść konsument mógł negocjować, lecz postanowienie, które rzeczywiście negocjował. Wskazano również, iż Sąd Okręgowy zasadnie przyjął, że Powódce nie były znane, istotne z punktu widzenia jej interesów i dobrych obyczajów, konsekwencje zastosowania mechanizm ustalania kursów walut przez Bank.

W konsekwencji, Sąd Apelacyjny wskazał, że zarzuty Banku odnośnie naruszeń przepisów prawa materialnego są nietrafne i stanowią nieskuteczną polemikę z prawidłowymi ustaleniami Sądu Okręgowego.

Co istotne, Sąd Apelacyjny podzielił stanowisko Sądu I Instancji, że Powódka – wbrew twierdzeniom Banku podniesionych w apelacji – ma interes prawny w ustaleniu nieważności umowy kredytu. Ustalenie nieważności umowy kredytu przesądza bowiem nie tylko o możliwości domagania się przez Powódkę zwrotu już spełnionych świadczeń, ale także o braku obowiązku dalszego wykonywania umowy kredytu. 

Mając to wszystko na uwadze Sąd Apelacyjny uznał, że apelacja nie zasługuje na uwzględnienie i orzekł o jej oddaleniu.

Sprawę prowadziła adw. Katarzyna Wójcik oraz adw. Jacek Sosnowski – Kancelaria Adwokacka adwokat Jacek Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni.