Wyrokiem z dnia 19 maja 2023 r. Sąd Apelacyjny w Białymstoku I Wydział Cywilny, sygn. akt I ACa 925/22 (SSA Małgorzata Szostak-Szydłowska, Krzysztof Chojnowski, Beata Wojtasiak) oddalił apelację banku od wyroku od wyroku Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 2 marca 2022 r. sygn. akt I C 433/21 ustalającego nieważność kredytu konsolidacyjnego zawartego w dniu 16 maja 2006 r. oraz zasądzającego od pozwanego Powszechnej Kasy Oszczędności BP S.A. w Warszawie na rzecz naszych Klientów łącznie kwotę 39.581 zł oraz kwotę 11.834zł tytułem zwrotu kosztów procesu z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty. Ponadto Sąd Apelacyjny zasądził na rzecz naszych Klientów kwotę 8.100 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.
Sprawa została rozpoczęta pozwem z dnia 26 kwietnia 2021 r., wniesionym do SO w Olsztynie.
Niecały rok po zarejestrowaniu sprawy w dniu 2 marca 2022 r., Sąd Okręgowy w Olsztynie uwzględnił w całości żądania naszych Klientów, którzy zaciągnęli kredyt konsolidacyjny w PKO BP S.A. W wyroku Sąd ustalił nieważność kredytu konsolidacyjnego zawartego w dniu 16 maja 2006 r. oraz zasądził od pozwanego Powszechnej Kasy Oszczędności BP S.A. w Warszawie na rzecz naszych Klientów łącznie kwotę 39.581 zł oraz kwotę 11.834zł tytułem zwrotu kosztów procesu.
Sad uznał, że żądanie powodów o ustalenie nieważności umowy i dochodzone w związku z tym żądanie o zapłatę zasługują na uwzględnienie. Stan faktyczny w sprawie Sąd ustalił na podstawie niezakwestionowanych skutecznie przez strony dokumentów – w szczególności umowy kredytowej, wniosku kredytowego oraz zaświadczenia wystawionego przez pozwany Bank przedstawiającym historię spłat kredytu. Sąd dał wiarę również zeznaniom strony powodowej i świadkom w takim zakresie w jakim znajdują potwierdzenie w zebranym materiale dowodowym
Powodowie posiadali interes prawny w żądaniu ustalenia nieważności umowy kredytu, a polega on na tym, że w istocie domagają się definitywnego usunięcia niepewności prawnej co do istnienia nawiązanego na podstawie umowy kredytu stosunku prawnego.
Nie ulegało wątpliwości, że powodowie zawarli umowę jako konsumenci w rozumieniu art. 221 k.c.
Mając powyższe na uwadze należy przyjąć, że postanowienia umowy w zakresie mechanizmu ustalania kursu waluty, nie zostały w przypadku umowy stron uzgodnione indywidualnie.
Zdaniem Sądu taka umowa, w której to jedna strona ma prawo do swobodnego ustalania kursów przyjmowanych do wykonania umowy, prowadzi do wniosku, że postanowienia dotyczące kursu waluty właściwego dla wzajemnych rozliczeń stron były sprzeczne z dobrymi obyczajami i naruszały rażąco interesy powodów w rozumieniu art. 3851 § 1 k.c., oceniane na datę zawarcia umowy (art. 3852 k.p.c. – por. uchwała SN z 20.06.2018 r. w sprawie III CZP 29/17).
W ocenie Sądu nie było możliwości zastosowania w miejsce wyeliminowanych postanowień żadnego innego kursu waluty.
Powództwo o ustalenie nieważności umowy kredytu należało uwzględnić.
Następnie Pozwany Bank wniósł apelacje od powyższego wyroku i sprawa trafiła do Sądu Apelacyjnego w Białymstoku. Sąd Apelacyjny potwierdził, że Sąd I instancji prawidłowo przyjął, że zawarte w umowie stron klauzule należy uznać za abuzywne w rozumieniu art. 3851 § 1 k.c., a konsekwencją tego jest działająca ex lege sankcja bezskuteczności niedozwolonego postanowienia, połączona z przewidzianą w art. 3851 § 2 k.c. zasadą związania stron umową w pozostałym zakresie. Nie może budzić wątpliwości, że postanowienia zawarte we wzorcu umowy nie były przedmiotem indywidualnych uzgodnień stron umowy w rozumieniu art. 3851 § 3 k.c.
Sprawa od momentu skierowania do Sądu Okręgowego do jej zakończenia w II instancji trwała około dwa lata.
Sprawę prowadził adw. Jacek Sosnowski i adw. Dennis Jonczyk – Kancelaria adwokat Jacek Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni.