Miło jest nam Państwa poinformować, iż dnia 17 marca 2023 roku Sąd Apelacyjny w Warszawie, I Wydział Cywilny, wyrokiem wydanym w sprawie o sygn. akt I ACa 719/22 oddalił apelację pozwanego Banku od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie ustalającego, że umowa kredytu hipotecznego zawarta pomiędzy naszymi Klientami a pozwanym Bankiem jest nieważna oraz zasądzającego na rzecz naszych Klientów koszty procesu. Sąd Apelacyjny zasądził także zwrot kosztów postępowania apelacyjnego w wysokości 8.100 zł.

W niniejszej sprawie wyrok Sądu I instancji został wydany w marcu 2022 roku, więc sprawa przed Sądem Apelacyjnym trwała jedynie 12 miesięcy.

Sąd Apelacyjny podzielając w całości ustalenia faktyczne Sądu Okręgowego wyraźnie wyeksponował, że powodowie nie zostali dostatecznie poinformowani o: szerokim spektrum historycznym kształtowania się kursu CHF do PLN, sztucznym utrzymywaniu kursu CHF do Euro, a tym samym i do PLN oraz nie przedstawiono im symulacji na przyszłość co do kształtowania się salda kredytu w czasie i rat kredytu, gdy kurs CHF wzrośnie 2 – 3 krotnie do PLN oraz, że ryzyko kursowe było nieograniczone dla powodów.

Zasadnicze klauzule waloryzacyjne była niedozwolone – co opisał Sąd Okręgowy w ramach kontroli incydentalnej – z tego zasadniczego powodu, że przyznano pozwanemu pełną swobodę w ustalaniu tego kursu bez żadnych granic i zabezpieczeń na rzecz konsumentów, a brak było uzgodnień indywidualnych w tym przedmiocie, co także poprawnie ustalił  Sąd Okręgowy.

Powodowie zawarli Umowę na podstawie wzorca sporządzonego przez pozwany bank, na którego treść nie mieli wpływu.

Eliminacja postanowień waloryzacyjnych nie pozwalała na utrzymanie Umowy, albowiem byłoby to ukształtowanie sądowe nowej Umowy, której strony nie zawierały.

Pozwany nie dochował spoczywających na nim obowiązków informacyjnych względem powodów, a kwestionowane postanowienia zostały sformułowane w taki sposób, że wyłączną kompetencję ustalania kursów walut miał Bank, przy czym powodowie ani nie znali mechanizmu jego ustalania, ani wartości branych pod uwagę, ani nie mieli żadnego wpływu na te kursy.

Sąd uznał, że postanowienia stanowiące klauzule indeksacyjne (przeliczeniowe) są abuzywne, co oznacza, że są od początku, z mocy samego prawa dotknięte bezskutecznością na korzyść kredytobiorcy, chyba że następczo udzieli on świadomej i wolnej zgody na te klauzule i w ten sposób przywróci im skuteczność z mocą wsteczną. Powodowie takiej zgody nie udzielili, domagając się przez cały czas postępowania sądowego uznania umowy za nieważną.

Wyeliminowanie z łączącej strony umowy abuzywnych postanowień umownych rodzi zatem konieczność dokonania oceny, czy umowa w pozostałym zakresie jest możliwa do utrzymania. Zdaniem Sądu Apelacyjnego obowiązywanie Umowy po wyłączeniu z niej nieuczciwych warunków jest w takim przypadku niemożliwe.

TSUE wykluczył, aby sąd krajowy mógł zmieniać treść nieuczciwych warunków zawartych w umowach z korzyścią dla przedsiębiorcy.

Na takim stanowisku stoi także Sąd Najwyższy, który wskazał, że działania sądu w razie stwierdzenia klauzuli abuzywnej mają mieć charakter sankcyjny, co oznacza osiągnięcie swoistego skutku zniechęcającego profesjonalnych kontrahentów, zawierających umowy z konsumentami do przewidywania w umowach z nimi nieuczciwych postanowień umownych. Taki skutek nie mógłby zostać osiągnięty gdyby umowa mogła zostać uzupełniona w niezbędnym zakresie przez sąd krajowy przez wprowadzenie do umowy warunków uznawanych za uczciwe.

Uznać zatem należy, że niedopuszczalne byłoby zastępowanie przez Sąd wyeliminowanego abuzywnego postanowienia umowy innym mechanizmem wyliczenia kwoty raty kapitałowo-odsetkowej.

W konsekwencji powyższego, uznając abuzywność klauzul waloryzacyjnych, zachodziły podstawy do ich wyeliminowania, jednakże taka eliminacja musiała skutkować unieważnieniem Umowy, albowiem dalsze jej trwanie bez tych klauzul i bez ustalonego kursu wymiany, powodowałoby, że powstanie umowa zasadniczo odmienna, której strony nie zawierały i na którą się nie umawiały.

Sąd trafnie stwierdził, iż w realiach sprawy kwestia ważności Umowy ma charakter fundamentalny dla praw i obowiązków powodów i żądanie zapłaty już spełnionych świadczeń (jako nienależnych) przy przesłankowym przyjęciu nieważności Umowy, nie gwarantuje im dostatecznej ochrony.

Sprawę prowadzili adw. Jacek Sosnowski oraz adw. Dennis Jonczyk – Kancelaria Adwokacka adwokat Jacek Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni.

Inne ciekawe wyroki omawiamy na naszym kanale YouTube – zapraszamy do subskrybowania

https://youtu.be/Uz8wSlKy34I?si=9y1rGYvHP3FEkxCq

Sąd Apelacyjny w Warszawie PRAWOMOCNE unieważnienie kredytu Raiffeisen Bank z 2008 r. Wygrywamy w 46 MIESIĘCY

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *