Wyrokiem z dnia 1 października 2021 roku wydanym w sprawie o sygn. akt XXV C 2391/19 Sąd Okręgowy w Warszawie XXV Wydział Cywilny ustalił, że umowa o kredyt hipoteczny indeksowany do waluty CHF, zawarta przez naszych Klientów z pozwanym Bank Millennium SA w Warszawie jest nieważna oraz zasądził na rzecz Powodów kwoty po 5 908,50 zł (pięć tysięcy dziewięćset osiem złotych pięćdziesiąt groszy) tytułem kosztów procesu, w tym po 5 400 zł (pięć tysięcy czterysta złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego.
Pozew w niniejszej sprawie wniesiony został we wrześniu 2019 roku. Postępowanie zakończyło się po przeprowadzeniu jednej rozprawy, która trwała zaledwie 21 minut.
Na posiedzeniu Sąd ograniczył się w istocie wyłącznie do odebrania od Powodów oświadczenia o świadomości skutków unieważnienia umowy.
Uprzednio na posiedzeniu niejawnym pominięciu uległy bowiem zgłoszone przez Strony wnioski dowodowe w zakresie przesłuchania Stron oraz świadków z uwagi na ich nieprzydatność do rozstrzygnięcia sprawy oraz wobec faktu, iż wnioski te nie spełniały wymogów określonych w art. 2351 k.p.c. bowiem Pozwany Bank pomimo wezwania ze strony Sądu nie wyszczególnił faktów tj. konkretnych zdarzeń historycznych, które zgodnie ze stanowiskiem Pozwanego miały miejsce, ograniczając się w tym zakresie jedynie do zaprezentowania w tezie dowodowej własnej oceny tychże zdarzeń).
Sąd dokonał oceny merytorycznej powództwa w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci dokumentów (za wyjątkiem m.in. symulacji płatności kredytu oraz wydruku z sytemu Bloomberg przedłożonych przez Pozwanego).
W tym zakresie Sąd podzielił prezentowaną przez nasza Kancelarię argumentację, iż znajdująca się w aktach sprawy dokumentacja stanowi wystarczająca podstawę do przyjęcia, że przedmiotowa umowa kredytu jest nieważna – zarówno ze względu na jej sprzeczność z ustawą, jak i jako skutek zawarcia w umowie postanowień niedozwolonych, których bezskuteczność prowadzi do braku możliwości dalszego obowiązywania umowy.
Do wniosku o nieważności umowy prowadzi już bowiem sama ocena postanowień przewidujących zastosowanie do przeliczeń, składających się na mechanizm indeksowania kwoty kredytu i odrębnych postanowień przewidujących zastosowanie kursów określonych w tabeli kursów dla jego wykonania. W każdym przypadku wadliwość postanowień odsyłających do tabeli kursów powoduje ten sam skutek – umowa nie może być wykonywana, co stanowi podstawę do przyjęcia, że jest nieważna.
Podkreślenia wymaga, iż kwestionowane przez Powodów postanowienia umowne były już przedmiotem kontroli Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów i uznane zostały za postanowienia niedozwolone. Nie podlegają więc ponownemu badaniu w ramach kontroli indywidualnej. Powyższe stanowisko zajął Sąd Apelacyjny w Warszawie w uzasadnieniu prawomocnego wyroku przeciwko Pozwanemu Bankowi Millenium S.A. z dnia 10 lipca 2019 r., sygn. akt VI ACa 1712/17. Co istotne, niniejsze zapatrywanie podzielił również Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 7 lipca 2021 roku, sygn. akt I CSKP 222/21.
Wskazać również należy, iż Sąd nie uznał zasadności podnoszonych przez Pozwanego w odpowiedzi na pozew twierdzeń odnośnie wynikającej z § 8 ust. 4 Regulaminu hipotetycznej możliwości spłaty rat kredytowych bezpośrednio w walucie CHF już od momentu podpisania umowy kredytowej, co w ocenie Pozwanego pozwoliłoby wyeliminować wszelkie dodatkowe koszty.