Sąd Okręgowy w Warszawie unieważnia kredyt we frankach Millennium Bank naszych Klientów w 15 MIESIĘCY + FILM czy ugoda się opłaca?

Wyrokiem z dnia 15 lipca 2022 r. wydanym w sprawie o sygn. akt XXVIII C 3154/21 Sąd Okręgowy w Warszawie XXVIII Wydział Cywilny ustalił nieważność umowy zawartej przez naszych Klientów z Bankiem Millennium S.A., ponadto zasądził od Banku łącznie na rzecz naszych Klientów kwotę 23 342,90 zł (dwadzieścia trzy tysiące trzysta czterdzieści dwa złote  i 90/100) oraz zwrot kosztów procesu, pozostawiając szczegółowe ich wyliczenie referendarzowi sądowemu.

Pozew w niniejszej sprawie wpłynął do Sądu Okręgowego w Warszawie 23 kwietnia 2021 roku. Sprawa trwała w sumie od złożenia pozwu rok i trzy miesiące. Sprawę prowadziła Sędzia Ewa Wiśniewska-Wiecha.  

Uwzględniając powództwo, Sąd podkreślił, że postanowienia umowy dotyczące określenia mechanizmu indeksacji poprzez przyznanie wyłącznie jednej ze stron umowy możliwości dowolnego i nieograniczonego modyfikowania wysokości świadczenia są sprzeczne z art. 353¹ kodeksu cywilnego. Ponadto zgodnie z art. 385¹ k.c. postanowienia umowy zawieranej z konsumentem, które nie zostały z nim indywidualnie uzgodnione, nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązku w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy. Nie dotyczy to jedynie postanowień określających główne świadczenia stron, w tym cenę lub wynagrodzenie, jeżeli zostały sformułowane w sposób jednoznaczny.

Zgodnie z art. 385¹ § 2 k.c.  zamieszczona w Umowie klauzula abuzywna nie wiąże konsumenta, a strony są związane umową w pozostałym zakresie. W ocenie sądu w niniejszej sprawie zostały spełnione wszystkie w/w przesłanki określone w powołanym przepisie, pozwalające uznać postanowienia łączącej strony Umowy dotyczące mechanizmu indeksacji, za klauzule abuzywne. Sąd w swych rozważaniach wskazał również, że postanowienia Umowy dotyczące indeksacji, nie były uzgadniane z powodami indywidualnie przed zawarciem Umowy. Nieuzgodnione indywidualnie są te postanowienia umowy, na których treść konsument nie miał rzeczywistego wpływu.

W szczególności odnosi się to do postanowień umowy przejętych z wzorca umowy zaproponowanego konsumentowi przez kontrahenta (art. 385¹ § 3 k.c.). Przy czym należy podkreślić, że wzorce są to klauzule, opracowane przed zawarciem umowy i wprowadzane do stosunku prawnego przez jedną ze stron w ten sposób, że druga strona nie ma wpływu na ich treść. Są one zwykle opracowywane w oderwaniu od konkretnego stosunku umownego i w sposób jednolity określają treść przyszłych umów, stąd strona która wyraziła zgodę na stosowanie wzorca nie może zmieniać jego treści według swojej woli.

Ciężar dowodu, że dane postanowienie umowne zostało uzgodnione indywidualnie, spoczywa na tym, kto się na to powołuje (art. 385¹ § 4 k.c.). Strona pozwana nie wykazała, aby Powodowie mieli jakikolwiek wpływ na postanowienia umowne dotyczące indeksacji. Sąd podkreślił, że samo zaakceptowanie przez powodów kwestionowanych postanowień poprzez podpisie przedmiotowej Umowy nie oznacza, że postanowienia te zostały z nimi indywidualnie uzgodnione bądź, że mieli realny wpływ na ich treść.

Ponadto nie były one sformułowane w sposób jednoznaczny. Na podstawie kwestionowanych postanowień umownych nie było bowiem możliwe precyzyjne określenie kwoty kredytu w CHF oraz kwoty spłaty w CHF bez odniesienia do Tabeli Kursów, tworzonej jednostronnie przez Bank. Przy czym – o czym była już mowa wyżej – ani w Umowie, ani w Regulaminie nie zostały określone w jednoznaczny i weryfikowalny sposób kryteria, w oparciu o które Bank ustalał kursy walut, w tym nie wskazano żadnych kryteriów co do górnej granicy kursów ustalanych jednostronnie przez Bank.

Przechodząc do kwestii sformułowanego przez stronę powodową żądania zapłaty stwierdzić należy, iż na kanwie niniejszego postępowania pozew został oparty na konstrukcji teorii salda. Powodowie dochodzili tym samym jedynie różnicy pomiędzy wpłaconą przez nich kwotą pieniężną, a kapitałem udzielonego kredytu. Żądanie zapłaty zostało przez Sąd uwzględnione w całości.  

Sprawę prowadzili adw. Jacek Sosnowski i adw. Dennis Jonczyk z Kancelarii Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni.

Inne ciekawe wyroki omawiamy na naszym kanale YouTube – zapraszamy do subskrybowania