Sąd Okręgowy w Warszawie XXVIII Wydział Cywilny wyrokiem w dniu 26 kwietnia 2023 r. w sprawie o sygn. akt XXVIII C 17196/21 z powództwa naszego Klienta przeciwko Deutsche Bank Polska S.A. z siedzibą w Warszawie ustalił, że umowa kredytu z 27 września 2005 roku zawarta pomiędzy Stronami jest nieważna, zasądził od pozwanego Deutsche Bank Polska S.A. z siedzibą w Warszawie na rzecz naszego Klienta 123 819,98 zł (sto dwadzieścia trzy tysiące osiemset dziewiętnaście złotych dziewięćdziesiąt osiem groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 31 grudnia 2022 r. do dnia zapłaty oraz 63 670,88 CHF (sześćdziesiąt trzy tysiące sześćset siedemdziesiąt franków szwajcarskich osiemdziesiąt osiem centymów) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 31 grudnia 2022 r. do dnia zapłaty, w pozostałym zakresie powództwo główne o zapłatę oddalił oraz ustalił, że pozwany Bank ponosi koszty procesu w sprawie, pozostawiając ich szczegółowe wyliczenie referendarzowi sądowemu tutejszego Sądu po uprawomocnieniu się niniejszego orzeczenia.
W przedmiotowym postępowaniu pozew został złożony w Sądzie w lutym 2021 r. Przeprowadzono trzy rozprawy, na drugiej przesłuchano Powoda, a po trzeciej Sąd wydał wyrok. Postępowanie trwało ponad 26 miesięcy.
Kredyt zawarty był na cele mieszkaniowo-budowlane. Nasz Klient prowadził działalność gospodarczą, jednakże przedmiotowa nieruchomość służyła jedynie do celów zarejestrowania tejże działalności, natomiast prowadzona była w innym miejscu.
Sąd I instancji w pełni podzielił nasze stanowisko oraz w ustnych motywach rozstrzygnięcia stwierdził, iż jedynie ustalenie, czy w istocie strony są związane przedmiotową Umową, w pełny sposób zabezpieczy interes Powoda. Rozstrzygnie bowiem kwestię podstawową, tj. czy Powoda wiąże z pozwanym Bankiem umowa o kredyt hipoteczny, czy nie. Usunie to zatem niepewność co do tego, czy Powód nadal jest zobowiązany wobec pozwanego Banku do dokonywania spłaty rat kredytu na podstawie tej Umowy. Ustalenie zapobiegnie więc dalszemu sporowi o roszczenia Banku wynikające z tej Umowy.
W ocenie Sądu, ustalenie nieważności umowy orzeczeniem Sądu stanowić będzie także podstawę dokonania wzajemnych rozliczeń pomiędzy stronami. Powyższe doprowadziło do wniosku, że wobec stron aktualizuje się wzajemnie obowiązek kondykcji na podstawie art. 410 § 1 i 2 w związku z art. 405 k.c.
Pozwany Bank złożył wniosek o uzasadnienie wyroki I instancji, co anonsuje apelację pełnomocnika Banku i podejmowanie przez nas dalszych kroków prawnych w celu procedowania sprawy.
Sprawę prowadzi adw. Jacek Sosnowski i adw. Katarzyna Wójcik – Kancelaria Adwokacka Adwokat Jacek Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni