Sąd Okręgowy w Warszawie, II Wydział Cywilny (SSO Barbara Pyz-Kędzierska), w wyroku z dnia 13 lutego 2023 r. w sprawie o sygn. akt II C 874/20 ustalił, że umowa kredytu hipotecznego indeksowanego do CHF zawarta 2008 r. przez Klientkę Kancelarii z Getin Bank Spółką Akcyjną z siedzibą w Katowicach jest nieważna oraz zasądził na rzecz Kredytobiorcy od Pozwanego Banku kwotę 250 687,45 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 17 maja 2022 r. do dnia zapłaty. Ponadto Sąd zasądził na rzecz Powódki od Pozwanego zwrot kosztów procesu. 

Niniejsze postępowanie zostało zainicjowane na początku kwietnia 2020 r. i do momentu ogłoszenia wyroku odbyły się dwie rozprawy. Na pierwszej rozprawie Sąd przesłuchał i pouczył Klientkę Kancelarii o ewentualnych skutkach stwierdzenia nieważności umowy oraz o możliwości wytoczenia powództwa przez Bank z uwagi na bezumowne korzystnie z kapitału, a także pominął wniosek Pozwanego Banku o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadka. Ponadto Sąd pominął wnioski stron o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z zakresu rachunkowości o specjalności bankowej, jako dowody nieistotne dla rozstrzygnięcia sprawy. Natomiast na drugiej rozprawie Sąd wysłuchał mów końcowych stron i ogłosił wyrok. 

Sąd w pierwszej kolejności potwierdził, że Klientka Kancelarii posiada interes prawny w ustaleniu nieważności spornej umowy.  Sąd wskazał, że Kredytobiorca zachowuje interes prawny do wytoczenia powództwa o ustalenie nieistnienia stosunku prawnego, mimo przysługującego mu powództwa o świadczenie. Co więcej Kredytobiorca zachowuje interes prawny w dochodzeniu ustalenia nieważności umowy, nawet mimo wytoczenia przeciwko niemu powództwa o zapłatę przez stronę przeciwną na podstawie spornego stosunku prawnego, jeżeli z tego stosunku wynikają jeszcze inne lub dalej idące skutki, których dochodzenie w drodze powództwa o świadczenie nie jest możliwe lub nie jest jeszcze aktualne.

Sąd odnosząc się do spornej umowy wskazał, że nie jest dopuszczalne, by postanowienia umowne dawały jednej ze stron uprawnienie do kształtowania według swojej woli zakresu obowiązków drugiej strony – byłoby to bowiem sprzeczne z naturą umowy.

Gdy oznaczenie świadczenia zostało pozostawione jednej ze stron, powinno być ono w zasadzie oparte na obiektywnej podstawie, a nie pozostawione do swobodnego uznania strony, w przeciwnym razie zobowiązanie w większości przypadków byłoby nieważne jako naruszające art. 353(1) k.c. Sąd wskazał na wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie, w którym sąd uznał, że umowa, w której jedna ze stron może dowolnie wpływać na zakres własnego zobowiązania, nie mieści się w granicach swobody umów, zaprzeczając istocie (naturze) stosunku obligacyjnego w rozumieniu art. 353(1) k.c. (wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 10 października 2017 r., VI ACa 726/16).

Zdaniem Sądu Okręgowego klauzula indeksacyjna zawarta w spornej umowie narusza zasady współżycia społecznego i jest z mocy art. 58 § 2 k.c. nieważna. Ponadto przyjmując, że już w chwili zawarcia umowy Bank przedstawiający kredytobiorcy projekt dysponował wiedzą o dysproporcji świadczeń na niekorzyść kontrahenta, stwierdzenie naruszenia obowiązków informacyjnych może prowadzić również do sprzeczności umowy z zasadami współżycia społecznego. Dodatkowo Sąd wskazał, że taka sytuacja jest równoznaczna z nadużyciem silniejszej pozycji kontraktowej przez Bank, w celu zastrzeżenia wygórowanych korzyści, co wykracza poza zakreślone przez ustawodawcę granice swobody kontraktowej (art. 3531 i 58 § 2 k.c.). 

Dodatkowo Sąd poddał również pod rozwagę kwestię abuzywności zapisów umownych i jej skutków dla dalszego trwania stosunku umownego. W ocenie Sądu, w momencie zawierania spornej umowy Kredytobiorca posiadał status konsumenta, bowiem umowa została zawarta celem sfinansowani zakupu mieszkania. Zdaniem Sądu nie sposób zgodzić się z twierdzeniem Pozwanego Banku, że sporne postanowienia umowy były indywidualnie negocjowane. Również fakt, wskazania we wniosku kredytowym waluty CHF, w żaden sposób nie spełnia przesłanki indywidualnego uzgodnienia, a jedyne postanowienia, które zostały z Kredytobiorcą uzgodnione, to te dotyczące wysokości kredytu i jego zabezpieczeń. 

Co ciekawe, w niniejszej sprawie, Klientka Kancelarii w chwili zawarcia umowy mieszkała na stałe w Londynie i zarabiała w obcej walucie, a kredyt został zaciągnięty w celu zakupu mieszkania w Polsce, w którym Nasza Klientka chciała na stałe zamieszkać po powrocie do Polski. Sąd uznał, że mieszkanie w innym kraju oraz zarobkowanie w innej walucie niż złoty polski nie znosi obowiązku informacyjnego ciążącego na pozwanym banku. Ponadto Sąd uznał, że posiadanie przez Kredytobiorcę wykształcenia z zakresu księgowości również nie wpływa negatywnie na status konsumenta.

Sąd wskazał, że niedozwolony charakter spornych postanowień umownych zawartych w umowie przejawia się więc w tym, że klauzule te nie odwoływały się do ustalanego w sposób obiektywny kursu CHF, do obiektywnych wskaźników, na które żadna ze stron nie miała wpływu, lecz pozwalały w rzeczywistości pozwanemu kształtować ten kurs w sposób dowolny, wedle swej woli. Na mocy spornych postanowień to Pozwany Bank mógł jednostronnie i arbitralnie, a przy tym w sposób wiążący, modyfikować wskaźnik, według którego obliczana była wysokość zobowiązania Powoda. 

Konsekwencją uznania za abuzywne klauzul wskazanych wyżej postanowień umownych zawartych w umowie wobec treści 3851 § 1 k.c. jest stan niezwiązania stron umowy tymi postanowieniami. Sąd uznał w realiach rozpatrywanej sprawy, że sporne klauzule określają główne świadczenia stron, które zostały sformułowane w sposób niejednoznaczny. Ich usunięcie ze skutkiem ex lege i ex tunc powoduje, że brak jest określenia w umowie jej essentialia negotti (elementów koniecznych) przewidzianych w art. 69 Prawa Bankowego, ponieważ ich wyeliminowanie nie pozwoliłoby obliczyć sumy, jaką kredytobiorca powinien zwrócić bankowi.. Z tego względu usunięcie powyższych postanowień czyni zawartą przez strony umowę nieważną na podstawie art. 58 § 1 k.c., a tym samym stosunek prawny między stronami nie istnieje.

Sąd nie uwzględnił zarzutu zatrzymania, który został podniesiony przez Pozwany Bank.   

Sprawę prowadzili adw. Jacek Sosnowski oraz adw. Dominika Peżyńska – Kancelaria Adwokacka Adwokat Jacek Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni

Inne ciekawe wyroki omawiamy na naszym kanale YouTube – zapraszamy do subskrybowania

Sąd Okręgowy w Warszawie unieważnienie kredytu we frankach Getin Bank i 250 687,45 zł dla naszych Klientów.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *