Sąd w Warszawie unieważnia kredyt frankowy PKO BP: Wygrana naszych Klientów wynosi 101 232,40 zł oraz 42 358,99 CHF 

Sygn. akt: XXVIII C 9020/22, Powszechna Kasa Oszczędności Bank Polski S.A. z siedzibą w Warszawie, ul. Puławska 15, 02-515, Warszawa

Wyrok Sądu Okręgowego  w Warszawie,   XXVIII Wydział Cywilny z dnia 30  października 2024 r., SSO Edyta Sornat-Unisk w sprawie o ustalenie i zapłatę –   nieważność umowy kredytu z 2008  roku,  zasądzenie łącznie na rzecz Powodów kwoty 101 232,40 zł oraz 42 358,99 CHF  wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 18.11.2023 r. do dnia zapłaty, zwrot kosztów procesu  w całości wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, od kwoty tych kosztów liczonymi od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty, pozostawiając szczegółowe ich wyliczenie referendarzowi sądowemu.

Miło nam zaprezentować Państwu korzystny wyrok w sprawie prowadzonej  przeciwko Bankowi Powszechna Kasa Oszczędności Bank Polski S.A.Wyrok:

Wyrok Sądu Okręgowego  w Warszawie XXVIII Wydział Cywilny z dnia 30.10. 2024 r. (sygn. akt XXVIII C 9020/22 – umowa zawarta w 2008  roku pomiędzy Klientami Kancelarii, a bankiem Powszechna Kasa Oszczędności Bank Polski S.A. z siedzibą w Warszawie.

Czas trwania postępowania:

Pozew w niniejszej sprawie został wniesiony w kwietniu 2022 roku. Sprawa w I instancji zakończyła się po około 30 miesiącach. Zapadły wyrok jest nieprawomocny.

Korzyść dla Klienta:

Sąd Okręgowy w Warszawie XXVIII Wydział Cywilny wyrokiem z dnia 30.10.2024 r. (sygn. akt. XXVIII C 9020/22) w składzie: SSO Edyta Sornat-Unisk  w sprawie  przeciwko bankowi Powszechna Kasa Oszczędności Bank Polski S.A. z siedzibą w Warszawie o ustalenie i zapłatę:

1. ustalił, że umowa kredytu mieszkaniowego zawarta w 2008 r. jest nieważna w całości;
2. zasądził od pozwanego Powszechnej Kasy Oszczędności Bank Polski S.A. z siedzibą w Warszawie łącznie na rzecz powodów kwotę 101 232,40 zł  (sto jeden tysięcy dwieście trzydzieści dwa złote oraz czterdzieści groszy) oraz kwotę 42 358,99 CHF (czterdzieści dwa tysiące trzysta pięćdziesiąt osiem franków szwajcarskich oraz dziewięćdziesiąt dziewięć centymów) tytułem zapłaty wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 18 listopada 2023 r. do dnia zapłaty;
3. oddalił powództwo w pozostałym zakresie;
4. zasądził od pozwanego Powszechnej Kasy Oszczędności Bank Polski S.A. z siedzibą w Warszawie łącznie na rzecz powodów koszty procesu w całości wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, od kwoty tych kosztów liczonymi od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty, pozostawiając szczegółowe ich wyliczenie referendarzowi sądowemu.

Strony  zawarły umowę kredytu denominowanego do waluty obcej (CHF).  Zdaniem Sądu postanowienia umowy opisane w pozwie,  a określające denominację są  nieważne jako sprzeczne z art. 353 (1) kc.  W ocenie Sądu, pomiędzy stronami nie została określona wysokość świadczenia pozwanego (wysokość wypłaconej stronie powodowej kwoty kredytu), jak też wysokość świadczeń ratalnych strony powodowej.  Zdaniem Sądu w umowie kredytu brak jest precyzyjnych zasad, którymi bank miał się kierować przy ustalaniu kursów. Powyższe sprawie, że  sposób określania kursów stosowanych przez bank dla poszczególnych transakcji w świetle umowy jest niczym nieograniczony.  

W umowie nie wskazano przejrzystych zasad ustalania kursów w Tabeli Kursów obowiązującej w banku co  oznacza, że bankowi pozostawiono w istocie swobodne określenie kwoty podlegającej zwrotowi przez kredytobiorcę, kolejno  umowa, w żadnym swym postanowieniu, nie precyzuje sposobu, w jaki kredytujący bank wyznacza kursy walut w sporządzanej przez siebie Tabeli kursów.  W ten sposób pozwany bank zastrzegł dla siebie możliwość jednostronnej zmiany wysokości zobowiązania drugiej strony. 

Zdaniem Sądu Okręgowego zawarte w umowie postanowienia określające sposoby wyliczenia kwoty kredytu podlegającej spłacie i wysokości rat kredytu są abuzywne, a tym samym nie wiążą powodów. W realiach sprawy niniejszej prowadzi to do nieważności umowy, gdyż zakwestionowane postanowienia określają główne świadczenia stron i bez nich nie sposób wykonywać umowy.  

W ocenie Sądu kwestionowane przez stronę powodową postanowienia, odnoszące się do sposobu przeliczania wypłacanej kwoty kredytu oraz rat kapitałowo-odsetkowych na PLN, są sprzeczne z art. 353(1) kc, a tym samym nieważne na podstawie art. 58 § 1 kc.  Zdaniem Sądu bez  zakwestionowanych  postanowień,  umowa kredytu nie zostałaby zawarta w ogóle. To oznacza, że umowę należało uznać za nieważną w całości.

Sąd nie miał wątpliwości, że w niniejszej sprawie, powodowie działali w charakterze konsumentów.  Powodowie zaciągnęli kredyt na nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkaniowego. W dacie zawarcia umowy powodowie  nie  prowadzili działalności gospodarczej. Nie ulega zatem wątpliwości, że strona powodowa w niniejszej sprawie posiadała status konsumenta.

Sąd nie miał  wątpliwości, iż postanowienia  umowy, dotyczące waloryzacji, nie były uzgadniane ze stroną powodową indywidualnie przed zawarciem umowy. Pozwany posługiwał się standardowym wzorcem umownym, modyfikując jedynie elementy, takie jak strony zobowiązania, czy kwota kredytu, jak i jego przeznaczenie.  Zdaniem Sądu w realiach sprawy niniejszej bank nie sprostał również obowiązkowi informacyjnemu w zakresie wymaganym przez art. 385 (1) § 1 k.c.

W ocenie Sądu pozwany bank na etapie zawierania umowy nie przedstawił powodom rzetelnej i pełnej informacji o ryzyku kursowym i ryzyku zmiennej stopy procentowej, ograniczając się jedynie do ogólnikowych informacji zawartych w umowie i odrębnym oświadczeniu o ryzyku, co nie spełnia wymogu udzielenia rzetelnej i jasnej informacji w powyższym zakresie.

W ocenie Sądu  po usunięciu klauzuli  denominacyjnej dalsze trwanie umowy jest niemożliwe.

Sąd nie uznał zarzutu przedawnienia roszczeń powodów wskazując, że  termin przedawnienia najwcześniej może biec od chwili gdy strona powodowa dowiedziała się, że umowa kredytowa, którą zawarła, zawiera klauzule abuzywne, które mogą skutkować jej nieważnością. W niniejszej sprawie powodowie wskazali, iż dowiedzieli się o powyższym w roku 2022 – po konsultacji z kancelarią.

Odnosząc się do roszczenia odsetkowego Sąd miał na uwadze, że odsetki za zwłokę winny być liczone od dnia wezwania. Mając na uwadze, iż  z momentem doręczenia odpisu pozwu nastąpiło wezwanie pozwanego do zapłaty  żądanie w tym zakresie, tj. od dnia następnego po doręczeniu  również podlegało uwzględnieniu.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 100 zd. 2 kpc  obciążając przegrywającego pozwanego kosztami w całości. Sąd jednocześnie działając na zasadzie art. 108 k.p.c. nakazał szczegółowe wyliczenie wysokości kosztów procesu referendarzowi sądowemu po uprawomocnieniu się wyroku w przedmiotowej sprawie.