Wyrokiem z dnia 7 listopada 2023 r. Sąd Okręgowy w Sieradzu I Wydział Cywilny, sygn. I C 359/23 ustalił nieważność umowy kredytu zawartej w grudniu 2007 roku pomiędzy naszymi Klientami a PKO BP S.A. oraz zasądził od pozwanego Banku na ich rzecz kwoty: 247 857, 45 zł i 1 700, 00 CHF wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 11 czerwca 2021 r. do dnia zapłaty oraz 2 414, 68 CHF wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 16 sierpnia 2023 r. do dnia zapłaty, oddalając powództwo w pozostałym, nieznacznym zakresie. Jednocześnie Sąd zasądził od pozwanego Banku na rzecz naszych Klientów kwotę 11 868, 00 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.
Pozew w niniejszej sprawie wniesiono w lipcu 2023 r. Postępowanie zakończyło się po przeprowadzeniu dwóch rozpraw – po jednej w sierpniu i październiku, zatem postępowanie przed Sądem I instancji zakończyło się w niesamowicie krótkim czasie 3 i pół miesięcy.
W ustnych motywach uzasadniających wyrok Sąd Okręgowy wskazał, że przedmiotowa umowa kredytu zawierała abuzywne postanowienia. W tym zakresie Sąd podkreślił, że umowa przewidywała bowiem waloryzowanie świadczeń spełnianych przez strony i wyrażonych w PLN kursem waluty CHF, której wartość w dniu świadczenia miała być ustalana zgodnie z „Tabelą kursów” opracowywaną przez bank i obowiązującą w tym banku.
W ocenie Sądu takie ukształtowanie postanowień umownych, sprawiło, że bank mógł jednostronnie i arbitralnie modyfikować wskaźniki, według których obliczana jest zarówno wysokość kapitału kredytu do spłaty, jak i świadczeń kredytobiorcy (rat kredytowych).
Waloryzacja kredytu na podstawie przedmiotowej umowy odbywała się w oparciu o tabele kursowe sporządzane przez pozwanego i to uprawnienie banku do określania wysokości kursów CHF na gruncie zawartej umowy nie doznawało formalnie żadnych określonych ograniczeń.
Sąd zgodnie z naszymi twierdzeniami wskazał, że jakiekolwiek ograniczenie w tym zakresie nie wynikało także z żadnych przepisów prawa i w pełni podzielił stanowisko, iż określenie wysokości należności obciążającej konsumenta z odwołaniem do tabel kursów ustalanych jednostronnie przez bank, bez wskazania obiektywnych kryteriów, jest nietransparentne, pozostawia pole do arbitralnego działania banku i w ten sposób obarcza kredytobiorcę nieprzewidywalnym ryzykiem oraz narusza równorzędność stron.
W sprawie nic nie zmieniał fakt informowania naszych Klientów przed zawarciem umowy o istniejącym ryzyku kursowym związanym z ww. umową. W ocenie Sądu nie zostali oni nigdy prawidłowo poinformowani o realnej skali tego ryzyka. Nie świadczyły o tym lakoniczne informacje przedstawione im w treści oświadczenia o ryzykach związanych z zaciągnięciem kredytu hipotecznego w walucie obcej na co wskazywaliśmy. Nigdy nie zaprezentowano im bowiem szczegółowej symulacji, która wskazywałaby, jakie kwoty będą musieli uiszczać na rzecz banku w przypadku istotnego a nie jedynie niewielkiego wzrostu kursu franka szwajcarskiego.
Mając na uwadze powyższe, Sąd podzielił w całości zaprezentowaną przez naszą Kancelarię argumentację w zakresie nieważności przedmiotowej umowy kredytowej i zasądził zwrot kosztów procesu.
Zapadły wyrok jest nieprawomocny. Mając jednak na uwadze kierunek linii orzeczniczej, należy wyrazić nadzieję, że nawet w przypadku złożenia apelacji przez Bank wyrok utrzyma się w II instancji.
Sprawę prowadzili adw. Jacek Sosnowski oraz adw. Anna Jagielska z kancelarii Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni.