W dniu 23 września 2021 r. Sąd Rejonowy dla Warszawy Śródmieścia, VI Wydział Cywilny, w składzie SSR Szymon Łukasiewicz, w sprawie o sygn. akt. VI C 739/19 rozpoznał sprawę z powództwa naszego Klienta przeciwko mBank S.A. Sprawa dotyczyła umowy waloryzowanej CHF.
Sąd w wyroku zasądził kwotę 41 074,66 tytułem nadpłaty, wobec podzielenia zarzutów co do abuzywności klauzul przeliczeniowych do CHF.
Sąd ustalił, że Powodowie nie zostali w sposób rzetelny i zrozumiały poinformowani o konsekwencjach związanych z zaciągnięciem oferowanego im kredytu. W szczególności Powodowie nie zostali poinformowani o zasadach działania mechanizmu kredytu indeksowanego, a także o ryzykach wynikających w przypadku wyboru tego rodzaju produktu finansowego.
Strona powodowa przed zawarciem umowy nie została poinformowana o: ryzyku kursowym, jego zakresie, okolicznościach i przyczynach jego wystąpienia, mechanizmu kredytu, zasadach i kryteriach ustalania przez Stronę pozwaną kursów kupna i sprzedaży CHF. Stronie powodowej nie przedstawiono również żadnej symulacji wpływu zmiany kursów waluty CHF na wysokość ich zadłużenia i pojedynczej raty.
Nikt z ramienia Banku nie przedstawił informacji w zakresie istoty ponoszonego przez nich ryzyka, nie zaprezentowano żadnych symulacji ani wykresów wskazujących na historyczne dane dotyczące kursu CHF
Sąd doszedł do wniosku, że klauzula umowna wynikająca z § 1 ust. 3 i 3A Umowy w zw. z § 1 ust. 2 i 3 regulaminu, która przewiduje przeliczenie kwoty kredytu (wyrażonej w § 1 ust. 2 Umowy w walucie polskiej) na walutę szwajcarską wedle kursu kupna tej waluty z Tabeli kursowej pozwanego banku z daty uruchomienia kredytu (tj. z chwili późniejszej niż zawarcie umowy kredytu), nie precyzuje w żadnym stopniu sposobu ustalania kursu wymiany walut wskazanego w Tabeli kursów Banku. Bankowi pozostawiona została całkowita dowolność w zakresie wyboru kryteriów ustalania kursu CHF w swoich tabelach kursowych, a przez to kształtowania wysokości zobowiązań kredytobiorców będących konsumentami – kurs ten nie został określony w umowie ani w sposób liczbowy, ani za pomocą jakiegokolwiek algorytmu lub odwołania się do obiektywnie weryfikowalnych danych.
Co więcej, ma to być kurs z nieustalonej dokładnie w chwili zawarcia umowy daty w przyszłości (data uruchomienia kredytu), a nie z daty zawarcia umowy. Tym samym Powodowie nie mieli możliwości ustalenia w dacie zawarcia Umowy wysokości tego kursu walutowego, a więc nie byli w stanie ustalić dokładnej wysokości swojego zobowiązania po jego przeliczeniu na walutę szwajcarską (stanowiącego punkt wyjścia do późniejszej waloryzacji w trakcie obowiązywania umowy kredytu).
Podobnie postanowienia zawarte w § 11 ust. 4 Umowy i § 23 ust. 2 i 3 Regulaminu kształtowały obowiązki konsumenta w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami i w sposób rażący narusza jego interesy, gdyż uprawnienie Banku do określania wysokości kursu sprzedaży CHF w świetle treści umowy nie doznaje żadnych ograniczeń. Bankowi pozostawiona została całkowita dowolność w zakresie wyboru kryteriów ustalania kursu sprzedaży CHF w swoich Tabelach kursowych, a przez to kształtowania wysokości zobowiązań konsumentów, których kredyty waloryzowane są kursem CHF.
W konsekwencji treść wyżej przywołanego postanowienia umownego umożliwia Bankowi jednostronne kształtowanie sytuacji Powoda w zakresie wysokości ich zobowiązań wobec Banku, przez co rażąco oraz w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami zakłócona zostaje równowaga pomiędzy Stronami umowy i naruszone zostają interesy konsumenta.