Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie, II Wydział Cywilny (SSO Emil Lewandowski), w wyroku z dnia 10 listopada 2022 r. w sprawie o sygn. akt II C 257/21 ustalił, że umowa kredytu z czerwca 2007 r. zawarta przez Klientów Kancelarii z GE Money Bank S.A. (obecnie BPH S.A. z siedzibą w Warszawie) jest nieważna w całości oraz zasądził na rzecz Kredytobiorców od Pozwanego Banku kwotę 70 107,06 zł oraz kwotę 71 755,30 CHF wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od obu kwot od dnia 7 maja 2022 r. do dnia zapłaty. W pozostałym zakresie powództwo zostało oddalone. Ponadto Sąd zasądził na rzecz Konsumentów od pozwanego Banku kwotę 11 868 zł tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty, w tym 10 800 zł za zastępstwo procesowe.
Powództwo w niniejszej sprawie zostało zainicjowane pozwem w lutym 2021 r., w którym początkowo domagaliśmy się w imieniu Klientów Kancelarii ustalenia nieważności umowy kredytu indeksowanego do waluty obcej ewentualnie wnosiliśmy o zapłatę, na skutek tzw. odfrankowienia kredytu, czyli usunięcia z umowy niedozwolonych klauzul przeliczeniowych, z jednoczesnym pozostawieniem umowy w pozostałym kształcie, w tym w zakresie oprocentowania opartego o LIBOR i marże banku.
Następnie w kwietniu 2022 r. powództwo zostało rozszerzone i zgodnie z obowiązującą teorią dwóch kondykcji, aż do rozpoznania sprawy popieraliśmy roszczenie główne o ustalenie nieważności umowy kredytu oraz zwrot uiszczonych na rzecz banku bez podstawy prawnej kwot, a także roszczenie ewentualne o zapłatę.
Podczas pierwszej rozprawy Sąd przesłuchał Powodów, ograniczając tezę dowodową wyłącznie co do posiadania przez Powodów statusu konsumentów, okoliczności związanych z udzielaniem Powodom kredytu oraz pouczając ich o skutkach ustalenia nieważności umowy kredytu. Natomiast w trakcie drugiej rozprawy, Sąd oddalił wniosek pozwanego Banku o sprawdzenie wartości przedmiotu sporu oraz pominął wniosek dowodowy o przesłuchanie świadka wskazanego przez Bank, ponieważ dowód ten uznał za nieprzydatny do wykazania wskazanych faktów, a także pominął wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego.
Całe postępowanie sądowe ograniczone więc zostało w niniejszej sprawie do przesłuchania Powodów, będących kredytobiorcami, którzy posiadali najlepszą wiedzę odnośnie procesu udzielania im kredytu, a także ich zeznania pozwoliły ustalić z całą pewnością, że przysługiwał im w niniejszej sprawie status konsumentów.
Sąd nie przychylił się do żadnego z podnoszonych przez bank zarzutów, do których przykładowo należały: zarzut błędnego oznaczenia wartości przedmiotu sporu, zarzut przedawnienia roszczeń, zarzut braku interesu prawnego w domaganiu się przez Kredytobiorców ustalenia nieważności całej łączącej ich z bankiem umowy kredytu indeksowanego do CHF.
W ustnych motywach wyroku, jaki zapadł 10 listopada 2022 r. Sąd potwierdził w całości zasadność argumentacji stosowanej przez Kancelarię w pismach procesowych złożonych w toku postępowania. Sąd doszedł do przekonania, że w niniejszej sprawie doszło do naruszenia przez bank ciążących na nim w chwili zawierania kwestionowanej przez Konsumentów umowy kredytu
obowiązków informacyjnych. Jednocześnie Sąd wskazał, że konstrukcja kredytu, w takim kształcie, w którym jedna strona stosunku prawnego może jednostronnie określać kurs wymiany walut na podstawie którego dochodzi do rozliczeń, jest niezgodne z przepisami prawa, bowiem daje jednej – silniejszej – stronie prawo decydowania o wysokości zobowiązania słabsze podmiotu. Ponieważ Kredytobiorcy nie wyrazili w niniejszej sprawie zgody na utrzymanie w mocy umowy, Sąd uznał sporną umowę za nieważną na podstawie art. 189 k.p.c. oraz między innymi na podstawie przepisów dyrektywy 93/13 i przepisów prawa krajowego regulujących postanowienia abuzywne.
Zdaniem Sądu wskutek uznania Umowy łączącej Klientów Kancelarii z Bankiem za nieważną, świadczenie Powodów było świadczeniem nienależnym, co za tym idzie powinno zostać w całości zwrócone przez Bank, stąd Sąd zgodnie z obowiązującą teorią dwóch kondykcji, zasądził dokonanie przez Bank zwrotu wszystkiego, co otrzymał w wykonaniu nieważnej umowy, z uwagi na to, że jest to świadczenie bezpodstawne.
W niniejszej sprawie – analogicznie, jak w zdecydowanej większości prowadzonych przez Kancelarię – pełnomocnik złożył wniosek o uzasadnienie zapadłego wyroku, co stanowi zapowiedź wniesienia przez Pozwanego apelacji, z uwagi na to, że wyrok jest dla banku w całości niekorzystny.
Sprawę prowadzili adw. Jacek Sosnowski oraz adw. Dominika Peżyńska – Kancelaria Adwokacka Adwokat Jacek Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni