Sąd Okręgowy w Warszawie, XXVIII Wydział Cywilny (SSO Iwona Lizakowska-Bytof) wyrokiem z dnia 27 października 2021 roku ustalił, że umowa zawarta przez naszych Klientów z Getin Bank S.A. z siedzibą w Katowicach (obecnie Getin Noble Bank z siedzibą w Warszawie) jest nieważna oraz zasądził na ich rzecz kwotę 11.817 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.
Pozew inicjujący niniejsze postępowanie wpłynął do Sądu Okręgowego w Warszawie w październiku 2019 roku. Początkowo sprawa była zawisła przed III Wydziałem Cywilnym. Sąd doręczył Pozwanemu odpis pozwu, celem umożliwienia ustosunkowania się do żądań, twierdzeń i wniosków podnoszonych przez stronę powodową. Na ówczesnym etapie sprawy nie zostały jednak przedsięwzięte przez Sąd dalsze czynności procesowe.
W kwietniu 2021 roku sprawę przekazano do XXVIII Wydziały Cywilnego. W przedziale czasowym od kwietnia 2021 roku do października 2021 roku przeprowadzone zostały cztery rozprawy. Ponadprzeciętna częstotliwość wyznaczanych rozpraw uwarunkowana była niestawiennictwem świadka (pracownika Bank uczestniczącego w czynnościach związanych z zawarciem spornej umowy) na kolejnych terminach posiedzeń. Finalnie Sąd, przychylając się do stanowiska strony powodowej, pominął rzeczony wniosek dowodowy i zaniechał przesłuchania świadka.
W międzyczasie napotkaliśmy dodatkową perturbację, która przyczyniła się do opóźniła w rozpoznaniu niniejszej sprawy. Postanowieniem wydanym w dniu 23 czerwca 2021 roku Sąd zawiesił bowiem na podstawie art. 177 § 1 pkt 1 k.p.c. postępowanie w niniejszej sprawie do czasu podjęcia uchwały przez Sąd Najwyższy w sprawie o sygn. akt III CZP 11/21.
Jednakże wobec faktu sformułowania przez Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 2 września 2021 r. pytań prawnych do TSUE tut. Sąd najwyraźniej uznał, iż brak jest zasadności oczekiwania na rozstrzygnięcie SN i w dniu 7 września 2021 roku podjął postępowanie w niniejszej sprawie, zaś w dniu 27 października wydał wyrok uwzględniający w całości żądanie pozwu.
Sąd, dokonując oceny postanowień spornej umowy doszedł do wniosku, iż zabrakło w umowie precyzyjnego wskazania sposobów przeliczenia waluty zobowiązania (z PLN na CHF) oraz wysokości rat kapitałowo-odsetkowych, do uiszczania których zobowiązani zostali Powodowie. Należało zatem uznać, że umowa zawarta przez Powodów z pozwanym Bankiem, była nieważna z uwagi na dwie jej istotne wady prawne.
Po pierwsze w umowie brak było określenia wysokości świadczenia, do spełniania którego zobowiązani byli kredytobiorcy, to jest nie określono kwot rat, w których miał być spłacany kredyt, ani obiektywnego i weryfikowalnego sposobu ich ustalenia.
Po wtóre treść umowy była sprzeczna z art. 69 prawa bankowego w tym aspekcie, że zastosowany w umowie sposób indeksacji powodował, że Kredytobiorcy mogli być – i w okolicznościach tej sprawy byli – zobowiązani do zwrócenia bankowi kwoty innej niż kwota przekazanego im wcześniej kredytu.
Z uwagi na powyższe, wobec braku określenia dokładnej i ściśle sprecyzowanej wysokości świadczenia Kredytobiorców (a więc wobec nie zawarcia w umowie essentialia negotii zobowiązania), należało uznać, iż umowa jest sprzeczna z przepisami art. 3531 k.c. i art. 69 prawa bankowego.
Nadto stanowisko prezentowane przez naszą Kancelarię okazało się uzasadnione w części, wskazującej na nieważność umowy ze względu na abuzywność klauzul walutowych, a zatem postanowień, które w ocenie Sądu określały główny przedmiot umowy. W ocenie składu orzekającego Pozwany bank nie dopełnił również spoczywającego na nim obowiązku sformułowania proponowanych konsumentom postanowień określających główny przedmiot umowy językiem prostym i zrozumiałym.
Bank poprzestał na formalnym pouczeniu o ryzyku walutowym, nie przedstawiając żadnych informacji, które umożliwiłyby Powodom rozeznać się w tym, jak duże jest ryzyko zmiany kursu CHF na przestrzeni wieloletniego okresu związania się z bankiem umową kredytu i jak bardzo mogą wzrosnąć zobowiązania z umowy kredytu.
Niedozwolone okazało się postanowienie określające konieczny element stosunku prawnego, zatem ze względu na brak minimalnego konsensu umowa musiała zostać w całości uznana za nieskuteczną. Obowiązywanie umowy po wyłączeniu z niej nieuczciwych warunków jest w takim przypadku niemożliwe. Oznacza to, że taka umowa nie wywołuje skutków kontraktowych ex tunc.
Sprawę prowadził adw. Jacek Sosnowski. i adw. Katarzyna Wójcik – Kancelaria adwokat Jacek Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni