Wyrokiem z dnia 12 stycznia 2022 roku Sąd Okręgowy w Łodzi, II Wydział Cywilny, sygn. akt II C 852/21  ustalił, że umowa kredytu hipotecznego z dnia 24 września 2008 r.  zawarta przez  naszych Klientów z mBank Spółka Akcyjna z siedzibą w Warszawie jest nieważna. W pkt 2 wyroku Sąd zasądził od pozwanego na rzecz Klientów solidarnie kwoty 64.102,13 i 30.294,18 CHF z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 18 maja 2021 roku do dnia zapłaty, tj. kwoty zapłacone przez Kredytobiorców w wykonaniu nieważnej umowy od dnia jej zawarcia oraz kwotę 6.417,00 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

Pozew w przedmiotowej sprawie został wniesiony w kwietniu 2021 roku. Głównym roszczeniem, które Sąd zobowiązany był rozpatrzeć w pierwszej kolejności było roszczenie o ustalenie nieważności przedmiotowej umowy. Podkreślenia wymaga fakt, iż wyrok w niniejszej sprawie został wydany po jednej rozprawie. 

W ustnych motywach rozstrzygnięcia Sąd I instancji wskazał, iż żądanie naszych Klientów okazało się uzasadnione w części dotyczącej nieważności umowy z dnia 24 września 2008 r. Zdaniem Sądu w rozpoznawanej sprawie umowa kredytu hipotecznego zawarta między stronami była umową opiewającą na walutę polską z zamieszczoną w niej klauzulą indeksacyjną.

Jednocześnie treść tej klauzuli – uzależnienie wysokości wypłaconego kredytu, jak i dokonywanych przez Klientów spłat od kursu kupna/sprzedaży dewiz w pozwanym Banku, spowodowało uzależnienie wysokości kwot do wypłaty i zwrotu od zachowań i decyzji tylko jednej ze stron umowy – to jest Banku, w dodatku silniejszej strony względem konsumenta. Zatem od samego początku nie było obiektywnego mechanizmu, który pozwoliłby ustalić świadczenie Kredytobiorców w sposób niezależny od decyzji Banku. 

W dalszych rozważaniach Sąd I instancji podkreślił, że w sprawie nie budzi wątpliwości, iż klauzule indeksacyjne należy uznać za niedozwolone postanowienia umowne w rozumieniu art. 385 1 § 1 k.c. Odwołanie się do kantorowych kursów walut w pozwanym Banku oznacza naruszenie równorzędności stron umowy przez nierównomierne rozłożenie uprawnień i obowiązków między partnerami stosunku obligacyjnego. Bank przyznał sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu indeksowanego kursem franka. Dlatego też, mimo że konstrukcja indeksacji kredytu nie jest sprzeczna z prawem, jak również nie można co do zasady wyeliminować możliwości jej stosowania w umowach konsumenckich, w przypadku spornych postanowień należało uznać je za niedozwolone. 

W ocenie Sądu I instancji nie jest możliwe dalsze funkcjonowanie umowy, z której po wyłączeniu postanowień niedozwolonych, umowy nie da się wykonać – określić sposobu i wysokości świadczenia stron. Nie jest bowiem możliwe dalsze funkcjonowanie umowy, która bez wyeliminowanych z niej postanowień, tworzyć będzie stosunek prawny, którego cel lub treść sprzeciwiałyby się właściwości (naturze) stosunku, ustawie lub zasadom współżycia społecznego. Sąd I instancji uznał, że taki stosunek prawny musi zostać uznany za nieważny z racji sprzeczności z ustawą, polegającą na naruszeniu granic swobody umów (art. 58 § 1 k.c. w zw. z art. 353 1 k.c.).

Jednocześnie Sąd I instancji uznał, że skoro umowa kredytu była nieważna to Kredytobiorcy spełnili świadczenie nienależne i na tej podstawie Sąd zasądził dochodzone pozwem kwoty w oparciu o tzw. teorię dwóch kondykcji.

Sąd podzielił więc zaprezentowaną przez Kancelarię argumentację w zakresie nieważności przedmiotowej umowy kredytowej.

Pozwany Bank mimo obszernej polemiki podjętej w odpowiedzi na pozew, nie wykazał, aby nasi Klienci indywidualnie negocjowali z nim warunki umowy kredytowej oraz by podczas procesu zawarcia przedmiotowej umowy Kredytobiorcy zostali rzetelnie poinformowani o ryzykach wynikających z tego typu umowy. Pamiętając o tym, zwracaliśmy szczególną uwagę, że niedozwolony charakter klauzul przeliczeniowych stanowi tylko jedną z wad umowy, wskazując przy tym na szereg innych podstaw do uznania umowy za całkowicie nieważną.  

Argumentacja Kancelarii okazała się zasadna co odzwierciedla wyżej wymieniony wyrok. 

Zapadły wyrok jest nieprawomocny, jednak mając na uwadze kierunek linii orzeczniczej należy wyrazić nadzieję, że wyrok utrzyma się w II instancji.

Sprawę prowadził adw. Jacek Sosnowski 

Inne ciekawe wyroki omawiamy na naszym kanale YouTube – zapraszamy do subskrybowania

 

Unieważnienie kredytu Multiplan mBank. Wygrywamy na 1 ROZPRAWIE w SO w Łodzi

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *