Wyrokiem z dnia 7 grudnia 2021 roku Sąd Okręgowy w Warszawie, III Wydział Cywilny, sygn. akt III C 885/20  ustalił, że umowa kredytu hipotecznego z dnia 16 czerwca 2006 r.  zawarta przez  naszych klientów z Bankiem BPH Spółka Akcyjna jest nieważna w całości.

W pkt 2 wyroku Sąd zasądził od pozwanego na rzecz Powodów łącznie kwotę 97 602,26 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 21 lipca 2021 r. do dnia zapłaty tj. kwoty zapłacone przez Kredytobiorców w wykonaniu nieważnej umowy od dnia jej zawarcia.

Sąd w przedmiotowym wyroku oddalił powództwo w części dotyczącej solidarnego zasądzenia na rzecz Powodów dochodzonej kwoty, a także w zakresie odsetek, uznając i ustawowe odsetki za opóźnienie przysługują Powodom od kolejnego dnia po dniu doręczenia Pozwanemu odpisu pisma zawierającego modyfikację powództwa. 

Równocześnie Sąd obciążył w całości Pozwany Bank kosztami postępowania, zasądzając na rzecz kredytobiorców kwotę 11 864 zł.

Pozew w przedmiotowej sprawie został wniesiony w marcu 2020 roku. Postępowanie zakończyło się po przeprowadzeniu dwóch rozpraw. Głównym roszczeniem, które Sąd zobowiązany był rozpatrzeć w pierwszej kolejności było roszczenie o ustalenie nieważności przedmiotowej umowy. Podkreślenia wymaga fakt, iż wyrok w przedmiotowej sprawie został wydany po jednej rozprawie. 

W ustnych motywach rozstrzygnięcia Sąd wskazał, iż żądanie Powodów okazało się uzasadnione w części dotyczącej nieważności umowy z dnia 16 czerwca 2006 r. z racji jej sprzeczności z ustawą. Ponadto do nieważności umowy w ocenie sądu prowadziła również jej analiza pod kątem abuzywności postanowień.

Choć w ocenie Sądu indeksację należy uznać za dopuszczalną co do zasady to w ocenie Sądu opisane w pozwie postanowienia umowy określające denominację są nieważne i sprzeczne z art. 353(1) k.c. Zgodnie z tym przepisem strony zawierające umowę mogą określić stosunek prawny na podstawie uznania, pod warunkiem, że treść nie sprzeciwiają się właściwości, naturze stosunku, ustawie oraz zasadom współżycia społecznego.

Umowa będzie sprzeczna z naturą stosunku prawnego jeżeli określenie świadczenia zostanie pozostawione wyłącznie tylko jednej ze stron. Sąd wskazał, iż ani w umowie ani w regulaminie brak było jakichkolwiek podstaw, którymi bank miał się kierować przy ustalaniu kursów waluty. Brak jest również przepisów prawa, które wpływałyby na sposób określania kursów przez Pozwanego.

W ocenie Sądu Bank co prawda nie miał wpływu na wysokość kursów na rynku walutowym, jednakże sposób w jaki Bank dokonywał transakcji na podstawie umowy był niczym nieograniczony. 

W ten sposób pozwany bank zastrzegł dla siebie wyłączną możliwość kształtowania wysokości zobowiązania strony powodowej. Rozważane postanowienia umowy, które odnoszą się do denominacji są sprzeczne z art. 353 (1) k.c., a tym samym z art. 58 § 1 k.c.

W ocenie sądu strony nie zawarłyby opisanej w pozwie umowy bez postanowień odnoszących się do denominacji. Dodatkowo brak jest możliwości uzupełnienia umowy w oparciu o inny kurs co w konsekwencji doprowadziło do konieczności uznania przedmiotowej umowy za nieważną w całości. Po ustaleniu nieważności umowy należy uznać, że kredytobiorcy spełnili świadczenie nienależne i na tej podstawie sąd zasądził dochodzone pozwem kwoty, albowiem w ocenie sądu należało zastosować tzw. teorię dwóch kondykcji.

Sąd podzielił więc zaprezentowaną przez Kancelarię argumentację w zakresie nieważności przedmiotowej umowy kredytowej.

Pozwany w toku niniejszego postępowania mimo obszernej argumentacji zawartej w odpowiedzi na pozew, nie udowodnił, aby doszło do jakichkolwiek negocjacji czy indywidualnego uzgodnienia postanowień umowy, a także aby Powodowie zostali rzetelnie poinformowani o ryzykach wynikających z tego typu umowy. Pamiętając o tym, zwracaliśmy szczególną uwagę, że niedozwolony charakter klauzul przeliczeniowych jako tylko jedną z wad umowy, wskazując przy tym na szereg innych podstaw do uznania umowy za całkowicie nieważną.  

Argumentacja Kancelarii okazała się trafna. Jak widać również umowy kredytów denominowanych do CHF zawierane z tym Bankiem coraz częściej uznawane są wadliwe i mogą być uznane za nieważne, podobnie jak umowy kredytów indeksowanych.

Zapadły wyrok jest nieprawomocny, jednak mając na uwadze kierunek linii orzeczniczej należy wyrazić nadzieję, że wyrok utrzyma się w II instancji.

Sprawę prowadził adw. Jacek Sosnowski 

Inne ciekawe wyroki omawiamy na naszym kanale YouTube – zapraszamy do subskrybowania

Unieważnienie kredytu PEKAO S.A. (umowa BPH S.A. z 2006 r.).Wygrywamy w Warszawie. 97 602,26 zł dla naszego Klienta

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *