Wyrokiem z dnia 9 grudnia 2022 r. Sąd Okręgowy w Warszawie, XXVIII Wydział Cywilny, sygn. akt XXVIII C 1682/21 ustalił, że umowa kredytu mieszkaniowego NORDEA-HABITAT zawarta w marcu 2008 r. pomiędzy naszymi Klientami a Nordea Bank Polska S.A, którego następcą prawnym jest PKO BP S.A jest nieważna w całości oraz zasądził, zasądza od przegranego Banku na rzecz Kredytobiorców łącznie kwotę 74 666,03 zł oraz kwotę 66 088,95 CHF z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi w następujący sposób:
a) od kwoty 74 624,61 zł oraz 59 429,06 CHF od dnia 27 sierpnia 2021 r. do dnia zapłaty;
b) od kwot 41,42 zł oraz 6 659,89 CHF od dnia 20 czerwca 2022 r. do dnia zapłaty.
Ponadto Sąd zasądził na rzecz naszych Klientów kwotę 11 834,00 zł tytułem kosztów procesu.
- Sąd Okręgowy w Warszawie uznaje umowę kredytu mieszkaniowego NORDEA-HABITAT zawartą w marcu 2008 r. między klientami a Nordea Bank Polska S.A za nieważną w całości.
- Sąd zasądza na rzecz klientów kwotę 74 666,03 zł oraz kwotę 66 088,95 CHF z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, a także kwotę 11 834,00 zł tytułem kosztów procesu.
- Sąd uznał, że umowa została zawarta przez konsumentów na cele nie związane z działalnością gospodarczą, a postanowienia umowy były abuzywne i nie spełniały wymogów w zakresie transparentności oraz jednoznaczności.
Czas trwania sprawy to 20 miesięcy – od marca 2021 r. do grudnia 2022 r.
W niniejszej sprawie pozew został złożony w marcu 2021 r., więc postępowanie przed sądem I instancji trwało 20 miesięcy. Sąd pominął zgłoszony przez Bank dowód w postaci zanonimizowanego protokołu z zeznaniami świadka pochodzącego z innej analogicznej sprawy, uznając go za nieprzydatny i nieistotny dla rozstrzygnięcia sprawy. Pominięciu przez Sąd podlegał także wniosek obu stron o odpuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego, gdyż prowadziłby jedynie do przedłużenia postępowania.
W sprawie odbył się termin rozprawy, na którym Sąd przesłuchał naszych Klientów oraz świadków Banku, a następnie Sąd zamknął rozprawę i wysłuchał stanowisk końcowych. Z kolei na kolejnym terminie Sąd ogłosił omawiany wyrok.
W ustnych motywach rozstrzygnięcia Sąd podał, że strony zawarły umowę kredytu, w której kwota kredytu była wyrażona w CHF, czyli był to kredyt denominowany w walucie obcej. Obliczenia związane zarówno z wypłatą kredytu, jak i jego spłatą opierały się na tabeli kursowej banku, w której publikowane były ustalone przez bank kursy walut obcych. Sposób ustalenia oraz wysokość kursów były dla konsumentów nieweryfikowalne, w konsekwencji czego nie można było sprawdzić, jak ustalane były kursy, które bank stosował do wyliczenia kwoty kredytu celem jej wypłaty oraz spłacanych rat.
Sąd podkreślił, że kursy kupna i sprzedaży umieszczane w tabeli kursowej banku mogły być ustalane przez bank dowolnie, przy czym nieistotne jest to, czy z owej dowolności bank rzeczywiście korzystał, ale to, że mógł z niego skorzystać. Ważne jest również to, że analiza umowy powinna być dokonywana na chwilę jej zawarcia i nieważne jest to, jak umowa była przez strony wykonywana.
Eliminacja klauzul przeliczeniowych, zapisów uznanych przez Sąd za niedozwolone doprowadziła do upadku całej umowy, ponieważ umowy bez klauzul denominacyjnych nie da się wykonywać. Co istotne Sąd podkreślił, że sądy nie są władne do „naprawiania” umów poprzez przykładowo uzupełnianie umowy średnim kursem NBP i okoliczność ta była już wielokrotnie potwierdzona w orzecznictwie. W efekcie powyższego, żądania strony powodowej zostały uznane za w pełni zasadne, co znalazło odzwierciedlenie w wydanym wyroku.
Sąd uwzględnił argumenty Strony powodowej dotyczące występowania w umowie klauzul abuzywnych, oraz okoliczności zawarcia umowy. Sąd uznał, że umowa została zawarta przez konsumentów na cele nie związane z działalnością gospodarczą, zaś jej postanowienia nie podlegały indywidualnym uzgodnieniom. Informacje o ryzyku walutowym zawarte w umowie miały bardzo ogólny charakter i nie spełniały wymogów w zakresie transparentności oraz jednoznaczności.
Postanowienia te w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami rażąco naruszają interesy konsumentów. Umowa zapewniała Bankowi prawo do jednostronnego kształtowania wysokości świadczenia Powodów, co stanowi o sprzeczności z dobrymi obyczajami i rażąco narusza interesy konsumenta.
Wyrok ten potwierdza, iż kompleksowa argumentacja naszej Kancelarii, znajduje odzwierciedlenie w postaci wyroków ustalających nieważność umów kredytów powiązanych z walutą obcą na terenie całego kraju.
Sprawę prowadzili adw. Jacek Sosnowski, adw. Michalina Kasjaniuk z kancelarii Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni.