Unieważnienie kredytu Raiffeisen Bank w SO w Warszawie i 78 635,03 zł oraz 52 773,15 CHF dla naszych Klientów

Wyrokiem z dnia 10 lipca 2023 r., wydanym w sprawie o sygn. akt sygn. akt XXV C 169/22, Sąd Okręgowy w Warszawie, XXV Wydział Cywilny w składzie SSO Ewy Jończyk ustalił, że umowa kredytu hipotecznego zawarta w listopadzie 2007 r. pomiędzy EFG Eurobank S.A. Spółką Akcyjną Oddział w Polsce z siedzibą w Warszawie a Klientami Kancelarii jest nieważna i w sumie zasądził od Raiffeisen Bank International AG z siedzibą w Wiedniu na rzecz kwotę 78 635,03 zł oraz 52 773,15 CHF. Ponadto zasądził w sumie na rzecz wszystkich Kredytobiorców kwotę 33 498,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Pozew został wniesiony w grudniu 2022 r., a więc postępowanie trwało 31 miesięcy. W sprawie odbyły się dwa terminy rozpraw – przesłuchanie Powodów, następnie świadków Banku, a 3 tygodnie po ostatniej rozprawie Sąd wydał omawiany wyrok. 

W ustnych motywach rozstrzygnięcia Sąd wskazał, iż główne roszczenie Kredytobiorców zasługuje na uwzględnienie, albowiem zawarte w umowie klauzule indeksacyjne zamieszczone w § 2 ust. 1 Umowy oraz § 4 ust. 1, § 7 ust. 4, § 9 ust. 2 pkt 1, § 9 ust. 2 pkt 2, § 13 ust. 7 Regulaminu Kredytu Hipotecznego udzielanego przez Polbank EFG, na których abuzywność wskazywała strona powodowa, są również sprzeczne z art. 353¹ k.c., a w konsekwencji umowa jest nieważna na podstawie art. 58 § 1 k.c.

Sąd uznał, że sposób ukształtowania klauzul indeksacyjnych oraz przeliczenie świadczenia stron kursem franka szwajcarskiego, bez jakichkolwiek ograniczeń w tym zakresie czy to w umowie, czy w regulaminie godzi w równowagę kontraktową stron. Nie ma zgody na przyznanie jednej ze stron zobowiązania możliwości jednostronnego, władczego oddziaływania na pozycję drugiej strony, a w szczególności na wysokość świadczenia albo kształt zobowiązania kontrahenta.

Uprawnienie Banku do samodzielnego ustalania wysokości kursów w Tabeli kursu banku, od którego zależy zarówno miesięczna rata spłaty, jak i wysokość całego zobowiązania Kredytobiorców względem banku, pozostaje w sprzeczności z naturą stosunku zobowiązaniowego, którego istotą jest równość stron. 

Sąd rozważył również, czy bez kwestionowanych postanowień w ogóle doszłoby do zawarcia przedmiotowej umowy. W oparciu o materiał dowodowy sprawy doszedł jednak do przekonania, że strony nie zawarłyby spornej umowy bez wskazanych postanowień przewidujących przeliczanie świadczeń stron.

Wolą stron była wypłata kwoty kredytu w złotych polskich i rozliczanie się w tej walucie przy jego spłacie. Oznacza, że bez klauzul przeliczeniowych zawartych w § 2 ust. 2 oraz § 7 ust 1 umowy do jej zawarcia by nie doszło.  Nieważność tych postanowień umownych prowadzi do nieważności całej umowy na podstawie art. 58 § 3 k.c. Sąd uznał, że naszym Klientom przysługuje interes prawny, albowiem pomiędzy stronami istnieje spór co ważności umowy.

Zapadły wyrok jest nieprawomocny, jednak mając na uwadze kierunek linii orzeczniczej należy wyrazić nadzieję, że wyrok utrzyma się w II instancji.

Sprawę prowadzili adwokaci z Kancelarii Adwokackiej Adwokat Jacek Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni

ZOBACZ TAKŻE PODSUMOWANIE MIESIĄCA SIERPIEŃ 2023 R.