Wyrokiem z dnia 29 grudnia 2023 r. Sąd Okręgowy w Warszawie w sprawie o sygnaturze akt : XXVIII C 19095/21 ustalił nieważność umowy kredytu hipotecznego zawartej w 2008 r. z EFG Eurobank Ergasias, którego następcą prawnym jest Raiffeisen Bank International AG z siedzibą w Wiedniu. Na rzecz naszych Klientów zasądził następujące kwoty:
- 99 596,76 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 20 lutego 2023 roku do dnia zapłaty;
- 87 862,06 CHF wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi w następujący sposób: a) od kwoty 77 659,83 CHF (siedemdziesiąt siedem tysięcy sześćset pięćdziesiąt dziewięć franków szwajcarskich i osiemdziesiąt trzy centymy) od dnia 20 lutego 2023 roku do dnia zapłaty;
b) od kwoty 10 202,23 CHF (dziesięć tysięcy dwieście dwa franki szwajcarskie i dwadzieścia trzy centymy) od dnia 18 sierpnia 2023 roku do dnia zapłaty;
Ponadto Bank został obciążony kosztami postępowania w wysokości 11 834 zł wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty
W przedmiotowej sprawie Nasza Kancelaria wnosiła w imieniu Klientów o ustalenia nieważności umowy kredytowej, natomiast żądanie ewentualne stanowiło „odfrankowienie”.
Postępowanie zostało zainicjowane w grudniu 2021 r. a zakończyło się w grudniu 2023 r.
Powodowie w pierwszej kolejności zwrócili uwagę na fakt, że w umowie ani w regulaminie nie ma żadnej wzmianki o sposobie ustalania kursów poszczególnych walut. O nieważności umowy świadczy również analiza jej postanowień pod kątem abuzywności. Przykład stanowi klauzula indeksacyjna stanowiąca element wzorca umownego, który nie został indywidualnie uzgodniony.
Kolejnym korzystnym dla Banku postanowieniem jest zapis pozwalający mu w sposób jednostronny, arbitralny, bez ograniczeń w tym zakresie ukształtować wysokość zobowiązania Kredytobiorczyni – czyli wyrazić jego zobowiązanie w CHF w sposób zupełnie dowolny i uzależniony tylko i wyłącznie od jego decyzji. W żaden sposób nie zostały sprecyzowane kryteria i zasady, którymi bank miał kierować się przy ustalaniu kursu CHF, czy też mierniki, w porównaniu do których miał być kurs ustalany. Odbywało się to więc poza jakąkolwiek kontrolą ze strony Naszych Klientów.
Sąd Okręgowy uznał, iż Bank nie wykazał, aby Klient realnie wpływał na postanowienia dotyczące indeksacji, twierdząc iż: „sama decyzja co do zawarcia umowy zawierającej klauzule indeksacyjne nie oznacza automatycznie, że klauzule te zostały z nią indywidualnie uzgodnione”. Jednocześnie dał wiarę stronie powodowej zeznającej w sprawie odnośnie do przebiegu procesu zawierania umowy, co dodatkowo korespondowało z wiedzą posiadaną przez Sąd z urzędu na temat przebiegu zawierania tego typu umów w okresie 2005-2009. Zarazem, zdaniem Sądu Klient miał prawo działać w zaufaniu do Banku kreującego się jako instytucja zaufania publicznego.
Jako podstawę prawną uwzględnienia powództwa należy wskazać także art. 410 § 2 kc. Przepis ten stanowi, że świadczenie jest nienależne, jeżeli ten, kto je spełnił, nie był w ogóle zobowiązany względem osoby, której świadczył, albo jeżeli podstawa świadczenia odpadła lub zamierzony cel świadczenia nie został osiągnięty, albo jeżeli czynność prawna zobowiązująca do świadczenia była nieważna i nie stała się ważna po spełnieniu świadczenia, a w sprawie niniejszej spełniona została dyspozycja zawarta w art. 410 § 2 kc. Świadczenie to w związku z nieistnieniem zobowiązania (na skutek nieważności umowy) podlega zatem zwrotowi w całości.
Sprawę prowadzili adw. Jacek Sosnowski oraz adw. Mateusz Jachimczyk – Kancelaria adwokat Jacek Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni.