W dniu 9 listopada 2022 r. Sąd Okręgowy w Warszawie, XXVIII Wydział Cywilny w składzie: Przewodniczący Sędzia Bartłomiej Biegański wydał wyro w sprawie o sygn. akt XXVIII C 5977/21, w którym w punkcie 1 ustalił, że umowa o kredyt hipoteczny zawarta w 2006 roku pomiędzy naszym klientem a Bankiem Millennium Spółką Akcyjną z siedzibą w Warszawie jest nieważna w całości. W punkcie 2 wyroku zasądził od Bank Millennium Spółki Akcyjnej z siedzibą w Warszawie na rzecz naszego klienta kwotę 64 075,92 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 20 lipca 2022 roku do dnia zapłaty. W następstwie zasądził również od Bank Millennium Spółki Akcyjnej z siedzibą w Warszawie na rzecz naszego klienta kwotę 11 817,00 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.
W przedmiotowej sprawie pozew został złożony w Sądzie Okręgowym w Warszawie w maju 2021 r., natomiast wyrok zapadł już w listopadzie 2022 r.
W toku procesu Sąd przeprowadził dowód w postaci przesłuchania świadków powołanych przez bank oraz przesłuchania Powoda. Sąd pominął dowód w postaci opinii biegłego.
Przy orzekaniu Sąd w pełni podzielił naszą argumentację opierającą się na abuzywności postanowień spornej umowy kredytu oraz braku indywidualnego ustalania postanowień przy zawieraniu umowy. Tym samym Sąd dał wiarę zeznaniom naszego klienta na powyższe okoliczności, pomijając w pełni zeznania pracownika banku.
Kredytobiorca w pozwie oraz dalszych pismach procesowych podkreślał jako abuzywne postanowienia umowy tj. § 2 ust. 2 oraz § 7 ust. 1, w zakresie, w jakim przewidują przeliczanie po kursie CHF, czyli przeliczanie wypłaconych środków na walutę, do której indeksowany jest kredyt według kursu kupna dla CHF zgodnie z tabelą kursów walut obcych obowiązującą w Banku w dniu wypłaty oraz w zakresie, w jakim spłata rat kapitałowo-odsetkowych kredytu ma następować według kursu sprzedaży dla CHF zgodnie z tabelą kursów walut obcych obowiązującą w Banku w dniu spłaty. Sąd w pełni podzielił nasze stanowisko w tym zakresie wskazując, iż powyższe dawało Bankowi pełną swobodę w kształtowaniu kursu kupna oraz sprzedaży CHF.
Sąd wskazał, że zawierając Umowę kredytobiorca działał w charakterze konsumenta, na co wyraźnie wskazywał cel umowy kredytu. Sąd podkreślił, że wyżej cytowane postanowienia stosowane przez pozwany bank dotyczące zasad ustalania kursów wymiany walut są sprzeczne z dobrymi obyczajami i rażąco naruszają interesy kredytobiorcy.
W ustnych motywach rozstrzygnięcia Sąd wskazał, że poza ryzykiem kursowym na kredytobiorcę zostało przerzucone ryzyko całkowicie dowolnego kształtowania kursów wymiany przez Kredytodawcę. Dodatkowo przy dzieleniu kredytu kredytobiora nie wyjaśniono mechanizmu indeksacji oraz nie poinformowano rzetelnie o ryzyku walutowym.
Bank również nie przedstawiał symulacji zmiany wysokości kapitału w wyniku zmiany kursu waluty indeksacyjnej ani informacji o historycznym kursie waluty. Kredytobiorca nie wiedział, że kwota długu może wzrosnąć w sposób nieograniczony.
Zważywszy na powyższe Sąd w pełni podzielił naszą argumentację i uznał, iż umowa kredytu jest w całości nieważna.