Wyrokiem z dnia 17 października 2022 r. Sąd Okręgowy w Warszawie II Wydział Cywilny w sprawie o sygn. akt II C 1184/20 w składzie następującym: Przewodniczący sędzia Barbara Pyz-Kędzierska, po rozpoznaniu sprawy z powództwa naszych Klientów przeciwko Deutsche Bank Polska Spółce Akcyjnej z siedzibą w Warszawie o ustalenie, ewentualnie o zapłatę: I. ustalił, iż umowa kredytu z sierpnia 2007 r. zawarta z Deutsche Bank PBC Spółką Akcyjną z siedzibą w Warszawie jest nieważna; II. zasądził od Deutsche Bank Polska Spółka Akcyjna z siedzibą w Warszawie na rzecz Powodów kwotę 11 817 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Pozew wpłynął do Sądu w maju 2020 r., a wyrok zapadł po przeprowadzeniu 3 rozpraw. Orzeczenie kończące zostało wydane po 2 latach i 5 miesiącach.

W pozwie standardowo domagaliśmy się ustalenia nieważności spornej umowy kredytu na podstawie jej sprzeczności z przepisami prawa powszechnie obowiązującego, w tym Kodeksem cywilnym oraz Ustawą Prawo Bankowe.

Pozwany Bank wnosił o oddalenie powództwa podnosząc m.in., że jego zdaniem umowa nie zawiera żadnych wad prawnych oraz że był to kredyt denominowany, a kredytobiorcy mogli otrzymać wypłatę w CHF i spłacać go również w tej walucie. 

Jak wynika z uzasadnienia wyroku, Sąd nie znalazł podstaw do przyjęcia, że nasi Klienci mogli skutecznie dysponować kwotą w CHF na cel określony w umowie, tj. by mogli faktycznie z nich skorzystać. O ile środki z kredytu po spełnieniu warunków do postawienia do dyspozycji (jego „uruchomienia” a następnie wypłaty transzy) choćby przez chwilę miały postać sumy franków szwajcarskich, a brak jest przesłanek do stwierdzenia, że takiej postaci nie miały, to znajdowały się poza dyspozycją powodów. Umowa bowiem nie zawiera postanowienia, które zawierałoby upoważnienia kredytobiorcy do dysponowania środkami z kredytu. Powyższe prowadzi do wniosku, że dochodziło do zmiany (konwersji) pomiędzy kwotą kredytu, a kwotą faktycznie stawianą do dyspozycji kredytobiorców.

Co istotne, sytuacja taka nastąpiła na skutek mechanizmu zawartego w samej umowie kredytu, a nie na skutek innych, odrębnych porozumień stron. To same strony na podstawie wzorca umownego przedstawionego przez pozwanego postanowiły, iż uzgodniona kwota wskazana w pkt 2 tabeli umowy ulegnie konwersji ze złotych na franki w celu postawienia kredytu do dyspozycji. Zważyć zaś należy, iż elementem umowy kredytu jest zgodnie z art. 69 ust. 2 pkt 8 Prawo bankowe także określenie terminu i sposobu postawienia do dyspozycji kredytobiorców środków pieniężnych. Mechanizm konwersji jest zatem elementem treści umowy, a nie już następczym względem niego – wykonania tej umowy. 

Podkreślenia również wymaga, że na podstawie art. 69 ust. 1 pr. bank. i w świetle art. 65 § 2 k.c., motywem zawarcia każdej umowy kredytu jest uzyskanie środków pieniężnych na sfinansowanie określonego celu. Skoro zaś bank i kredytobiorcy umawiają się, iż kredyt pokryje dokładnie ustaloną część kosztów celu (w tym np. całość kosztów zakupu nieruchomości) to ich odpowiednio obowiązkiem i prawem jest uzyskanie tej ustalonej części.

O ile zatem bank i kredytobiorcy zakładają, iż kwota kredytu w mechanizmie stawiania jej do dyspozycji może ulec zmianie, to określenia tej kwoty należy poszukiwać po zakończeniu tego mechanizmu – w tym wypadku po przeliczeniu (wskazanej nominalnie) kwoty z pkt 2 tabeli umowy przez (niewskazany nominalnie) wskaźnik określony w § 2 ust. 2 Warunków umowy kredytu. Nie może ujść uwadze przy badaniu przedmiotowej umowy kwestia mechanizmu konwersji kwoty w walucie na kwotę złotych polskich, który przez to staje się elementem przedmiotu głównego umowy.

W umowie zawartej z naszymi Klientami nie określono kursu CHF wobec PLN ani także sposobu jego ustalania, poza enigmatycznym określeniem, że będzie ustalony zgodnie z Tabelą kursową, a należy dodać, że różnica pomiędzy kursem kupna i sprzedaży waluty (spread), mogła stanowić dodatkową korzyść finansową banku.

Mając na względzie m. in. powyższe wadliwości, Sąd I instancji doszedł do przekonania, że umowa kredytu bez mechanizmu denominacji nie może być dalej wykonywana, a w rezultacie musi upaść. Konsekwencją tego było obciążenia Banku kosztami procesu w całości.

W przypadku uprawomocnienia się tegoż orzeczenia, łączna korzyść naszych Klientów wynosić będzie ok. 730.000,00 zł.

Sprawę prowadzą adw. Jacek Sosnowski oraz adw. Bartłomiej Górczyński – Kancelaria Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni.

Inne ciekawe wyroki omawiamy na naszym kanale YouTube – zapraszamy do subskrybowania

Unieważnienie kredytu we frankach Deutsche Bank. Wygrywamy w Warszawie. Korzyść dla Klienta ok 730.000,00 zł

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *