W dniu 17 listopada 2022 r. Sąd Okręgowy w Warszawie, II Wydział Cywilny, sygn. akt. II C 3763/20 w sprawie z powództwa kredytobiorców przeciwko mBank S.A. z siedzibą w Warszawie wydał wyrok, w którym ustalił, że umowa o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych „Multiplan” waloryzowany kursem CHF zawarta 4 listopada 2009 r. zawarta z BRE Bank Spółką Akcyjną z siedzibą w Warszawie jest nieważna i zasądził od mBank Spółki Akcyjnej z siedzibą w Warszawie na naszych klientów kwotę 11 834 zł, tytułem zwrotu kosztów postępowania, w tym kwotę 10 800 zł, tytułem kosztów zastępstwa procesowego.
Pozwem z grudnia 2020 r. Powodowie skierowali roszczenia przeciwko mBank S.A. do Sądu Okręgowego w Warszawie, w którym żądali stwierdzenia nieważności wyżej umowy kredytowej indeksowanej do CHF, ewentualnie jej tzw. odfrankowienia. W przedmiotowym pozwie Powodowie zarzucili bankowi, m.in. że w ww. umowie kredytu zostały zawarte klauzule niedozwolone.
Powodowie wskazali m.in. na postanowienia, te nie zostały z nimi indywidualnie uzgodnione, są nietransparentne, kształtują prawa i obowiązki Powodów w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami i rażąco naruszają ich interesy. Powodowie podnieśli również, że konsekwencją uznania kwestionowanych postanowień za abuzywne jest to, iż są one bezskutecznie i nie wiążą stron.
Ponadto Powodowie podnieśli także, że ww. umowa jest nieważna z uwagi na to, że jest sprzeczna z ustawą prawo bankowe, ponieważ kwota kredytu została określona ww. umowie niejednoznacznie. Ponadto przedmiotowa umowa sprzeczna jest również z zasadą ekwiwalentności świadczeń strony, co przejawia się w przerzuceniu całości ryzyka wynikającego z umowy na konsumentów, o czym w dniu podpisania umowy klienci nie zostali poinformowani.
Wobec złożonego pozwu bank wystosował odpowiedź, w której zakwestionował wszelkie zarzuty Powodów, wskazując, że umowa jest ważna, nie jest sprzeczna z ustawą prawo bankowe, prawa i obowiązki stron zostały unormowane zgodnie z wolą stron a ponadto klauzule zawarte w ww. umowie kredytu nie stanowią zapisów abuzywnych, zaś klienci zostali wyczerpująco poinformowani o specyfice kredytu indeksowanego do waluty obcej. Bank wskazywał także, że gdyby jednak Sąd uznał, że ww. klauzule są abuzywne to można uzupełnić umowę innym miernikiem wartości w postaci kursu średniego NBP. Ponadto bank podniósł m.in. zarzut braku interesu prawnego w ustaleniu nieważności, a także ze wszech miar chybiony i nie brany pod uwagę w orzecznictwie, zarzut przedawnienia roszczeń Powodów.
W odpowiedzi na stanowisko banku Powodowie wystosowali replikę, w której ustosunkowali się do wszelkich twierdzeń banku, powołując się na szeroką argumentację prawną wynikającą nie tylko z doktryny ale przede wszystkim z tez płynących z aktualnego orzecznictwa dotyczących tzw. kredytów frankowych.
W niniejszej sprawie miało miejsce jedno posiedzenie sądu.
Wyrok zapadł w dniu 17 listopada 2022 r. W ustnych motywach Sąd stwierdził, że klienci posiadali niewątpliwy interes prawny w wytoczeniu powództwa o ustalenie zgodnie z art. 189 k.p.c. Według Sądu treść podpisanej przez strony umowy wygenerowała długoterminowy stosunek prawny, który nie został dotychczas, zgodnie z jej treścią, wykonany, więc jedynym sposobem na definitywne rozstrzygnięcie sytuacji Powodów jest ustalenie nieważności umowy kredytowej.
Co istotne, motywując swoje rozstrzygnięcie Sąd wskazał na niezgodność przedmiotowej umowy z prawem, przede wszystkim z art. 69 ustawy Prawo bankowe oraz 353 (1) k.c. Sąd skupił się na okoliczności, że taka konstrukcja kredytu powoduje, że klienci nie wiedzą jaką kwotę będą musieli zwrócić bankowi. Jest to bardzo ważny argument, na który zawsze powołujemy się w sprawach bankami. Istnienie klauzul abuzywnych w umowach dawnego BRE Bank S.A. jest oczywiste, jednakże umowy te posiadają głębsze wady, które prowadzą wprost do nieważności umowy.
Skupiając się zaś na tychże argumentach, Sąd już nie miał potrzeby odwoływania się do abuzywności klauzul przeliczeniowych, ponieważ nieważność umowy kredytowej naszych klientów wywiódł z samej niezgodności z prawem powszechnie obowiązującym.
Jak wynika z powyższego sprawa od momentu jej skierowania Sądu Okręgowego w Warszawie do jej zakończenia w I instancji trwała niecałe dwa lata.
Mamy nadzieję, że – o ile od powyższego wyroku zostanie wniesiona apelacja – Sąd II instancji utrzyma przedmiotowy wyrok w mocy, ponieważ jest on zgodny z prawem polskim i europejskim, podtrzymując jednocześnie jednolitą linię orzeczniczą w stosunku do umów indeksowanych kursem waluty obcej zawieranych z dawnym BRE Bankiem.
Sprawę prowadzili adw. Jacek Sosnowski i r.pr. Małgorzata Wilczek – Kancelaria Adwokacka Adwokat Jacek Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni