Wyrokiem z dnia 16 września 2022 roku Sąd Okręgowy w Warszawie XXVIII Wydział Cywilny w sprawie o sygn. akt: XXVIII C 1670/21 ustalił, że umowa kredytu zawarta przez naszych Klientów z EFG Eurobank Ergasias S.A (obecnie Raiffeisen International AG) jest nieważna oraz zasądził na rzecz Powodów kwotę 371 462,36 zł ponadto obciążył Pozwanego kosztami procesu w całości. Sąd uwzględnił zarzut zatrzymania Pozwanego – w tym zakresie Powodowie złożą apelację.
- Sąd Okręgowy w Warszawie wydał wyrok w sprawie dotyczącej umowy kredytowej zawartej przez Klientów z EFG Eurobank Ergasias S.A.
- Sąd uznał umowę za nieważną i zasądził kwotę 371 462,36 zł na rzecz Powodów.
- Powodowie zarzucili bankowi m.in. że umowa zawierała klauzule niedozwolone, była sprzeczna z ustawą prawa bankowego i zasadą ekwiwalentności świadczeń.
- Sąd opierał swoją decyzję głównie na analizie postanowień umowy charakteryzujących ją jako umowę kredytu indeksowanego.
- Sprawa trwała 18 miesięcy
W niniejszej sprawie pozew złożono w kwietniu 2021 r. i już na pierwszym terminie rozprawy wydano satysfakcjonujące Powodów rozstrzygnięcie. Sąd zdecydował się pominął dowód z przesłuchania świadków banku, którzy nie mieli wcześniej osobistej styczności z Kredytobiorcami. Ze względu na konieczność rozszerzenia powództwa wyrok został wydany na posiedzeniu niejawnym.
W przedmiotowym pozwie Powodowie zarzucili bankowi, m.in. że w ww. umowie kredytu zostały zawarte klauzule niedozwolone. Powodowie wskazali m.in. na postanowienia, te nie zostały z nimi indywidualnie uzgodnione, są nietransparentne, kształtują prawa i obowiązki Powodów w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami i rażąco naruszają ich interesy. Powodowie podnieśli również, że konsekwencją uznania kwestionowanych postanowień za abuzywne jest to, iż są one bezskutecznie i nie wiążą stron.
Ponadto Powodowie podnieśli także, że ww. umowa jest nieważna z uwagi na to, że jest sprzeczna z ustawą prawo bankowe, ponieważ kwota kredytu została określona ww. umowie niejednoznacznie. Ponadto przedmiotowa umowa sprzeczna jest również z zasadą ekwiwalentności świadczeń strony, co przejawia się w przerzuceniu całości ryzyka wynikającego z umowy na konsumentów, o czym w dniu podpisania umowy klienci nie zostali poinformowani.
W ocenie Sądu pierwszorzędne znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy miała analiza postanowień umowy charakteryzujących ją jako umowę kredytu indeksowanego. W związku z tym zbadanie prawideł, jakimi do kontraktu transponowano wątek waluty obcej i jej kursu stanowiło bowiem podstawowe zagadnienie pozwalające ustalić, czy zawarta przez strony umowa jest ważna w świetle przepisów prawa i zasad współżycia społecznego, względnie czy wyeliminowanie z niej niedozwolonych postanowień pozwoli na utrzymanie kontraktu w mocy (art. 58 k.c., dyrektywa 93/13/EWG w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich i wynikające z niej wprost art. 3851i nast. k.c.).
Analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego doprowadziła finalnie Sąd do przekonania, że klauzula indeksacyjna wyrażająca wysokość zobowiązania w walucie obcej, pomimo wypłaty kredytu w złotych oraz mechanizm spłaty kredytu w złotych polskich w oparciu o przeliczenie wysokości raty w walucie obcej z zastosowaniem właściwego kursu kupna/sprzedaży waluty wynikającego z tabeli kursów walut obowiązujących danego dnia w banku – właściwe według stanu na dzień zawarcia umowy – osadzone są w niedozwolonych postanowieniach umownych.
Z uwagi na istotne umiejscowienie postanowień w systematyce analizowanego kontraktu Sąd doszedł do przekonania, że dotyczą one głównych świadczeń zobowiązania, bez istnienia których kontrakt kredytu nie może zostać uznany za ważny, bacząc chociażby na zasadniczy zakaz uzupełniania luk treścią przepisów o ogólnym charakterze w umowach zawartych z udziałem konsumentów (wynikający chociażby z orzecznictwa TSUE, czego w ocenie Sądu nie zmienia niedawne orzeczenie z 2 września 2021 r., C-932/19, gdyż w polskim systemie prawnym brak dedykowanej normy, na temat której wypowiadał się Trybunał), czy pozostałe postanowienia, jak te dotyczące oprocentowania (stawka referencyjna LIBOR właściwa jedynie dla określonych walut obcych)
Dzięki korzystnemu orzeczeniu Powodowie uwolnili się od zobowiązania względem banku w wysokości ok. 320 000 zł.
Sprawę prowadzili adw. Jacek Sosnowski i adw. Mateusz Jachimczyk, Kancelaria Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni.