Wyrokiem z dnia 14 lutego 2023 r. Sąd Okręgowy w Warszawie XXVIII Wydział Cywilny w sprawie o sygn. akt: XXVIII C 1462/21 ustalił, że umowa kredytu zawarta przez naszego Klienta z EFG Eurobank Ergasias S.A oddział w Polsce, a obecnie Raiffeisen International AG w Wiedniu jest nieważna oraz zasądził na rzecz Powoda kwotę 82 492,54 zł oraz kwotę 58 022,74 CHF, obie kwoty wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 4 stycznia 2022 r. do dnia zapłaty oraz zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 11 847 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów procesu.
W niniejszej sprawie po doręczeniu odpisu pozwu od rozpoznania sprawy został wyłączony poprzedni sędzia orzekający w sprawie z powodu jego zobowiązania finansowego w stosunku do pozwanego banku. W związku z tym sprawa została rozpoznana przez sędziego Aleksandrę Błażejewską-Leoniak. Sąd już na pierwszym terminie rozprawy zdecydował, aby pominąć dowód z opinii biegłego zgłoszony w pozwie i zmodyfikowany pismem z dnia 13.08.2021 r. oraz w odpowiedzi na pozew, a także pominął wniosek dowodowy o przeprowadzenie dowodów z zeznań pracownika banku.
W przedmiotowym pozwie Klient naszej Kancelarii zarzucił bankowi, m.in., że w umowie kredytowej zostały zawarte klauzule niedozwolone. W uzasadnieniu powództwo wskazano, że nie było możliwości negocjowania postanowień umownych, są nietransparentne, kształtują prawa i obowiązki Powoda w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami i rażąco naruszają jego interesy.
Ponadto Klienci naszej Kancelarii podnieśli również, że umowa kredytowa jest sprzeczna z ustawą prawo bankowe, ponieważ kwota kredytu została określona w sposób niejednoznaczny, a także pozostaje w sprzeczności z zasadą ekwiwalentności świadczeń stron, natomiast całe ryzyko związane z indeksacją kwoty kredytu zostało przerzucone na słabszą stronę umowy, o czym konsument nie był świadomy podczas zawierania umowy. Konsekwencją uznania, że zakwestionowane postanowienia umowne mają charakter abuzywny jest to, że są one bezskuteczne i nie wiążą stron.
W ustnych motywach rozstrzygnięcia Sąd wskazał, że umowa jest nieważna z tego względu, że w umowie zostały zawarte niedozwolone postanowienia, których usunięcie z umowy skutkowało jej upadkiem.
Przede wszystkim § 2 ust. 1 umowy powiązany z postanowieniami zawartymi w regulaminie, czyli § 7 ust. 4 i § 9 ust. 2 zawierały klauzule o charakterze abuzywnym. Postanowienia te odwoływały się do przeliczenia kwoty kredytu najpierw według kursu kupna zgodnie z tabelą obowiązującą u pozwanego, a następnie każdej raty spłaty według kursu sprzedaży. W umowie czy w regulaminie nie mamy wskazanego, w jaki sposób Bank ustala kurs i mógł to robić w sposób jednostronny, nieweryfikowany, bo żadnych kryteriów obiektywnych w umowie, czy w regulaminie nie zostały wskazane, więc w umowie nie ma żadnych ograniczeń co do tego, w jaki sposób bank może ustalać te kursy, a tym samym kształtować wysokość zobowiązania powodów.
Sąd uznał, że w przedmiotowej sprawie, że zostały wypełnione wszystkie przesłanki z art. 3851 k.c. Status powoda jako konsumenta nie budził żadnych wątpliwości Sądu. Kredytobiorca w kredytowanej nieruchomości zamieszkał, mieszkał tam przez wiele lat, później się przeprowadził, ale nie ma to, żadnego znaczenia, dlatego że cel konsumencki na moment zawierania umowy był niewątpliwy. Nadto pozwany nie wykazał, żeby postanowienia były negocjowane indywidualnie, o czym poniekąd świadczy, że zostały one określone w regulaminie. W umowie nie mamy sposobu ustalenia przez Bank w tabelach kursowych kursu kupna i sprzedaży żadnych mierników, czy obiektywnych kryteriów. Powód został narażony na nieograniczone ryzyko kursowe, jakie wiąże się z podpisaniem takiej umowy kredytu indeksowanego kursem waluty obcej.
Zdaniem Sądu konsekwencją upadku umowy było zasądzenie dochodzonej kwoty. Kwota żądania głównego niemal w całości została zasądzona, bo na kwotę w złotówkach składały się uiszczone raty kapitałowo-odsetkowe i prowizja, jak również kwota wyrażona we frankach szwajcarskich.
Jeżeli chodzi o odsetki, to zostały one zasądzone od doręczenia modyfikacji powództwa, ponieważ powód pierwotnie żądał ustalenia nieważności umowy, natomiast dopiero po zmodyfikowaniu roszczenia dochodził również zapłaty. Sąd uznał ponadto, że strona powodowa była świadoma skutków związanych z upadkiem umowy wcześniej, niż została o tym pouczona przez Sąd, z uwagi na stanowcze stanowisko zawarte w powództwie, a następnie w jego modyfikacji. Dlatego Sąd przyjął, że termin 14 dni jest wystarczający dla pozwanego, aby spełnić żądanie o zapłatę, w związku z tym od dnia następnego po upływie wskazanego terminu zostały zasądzone odsetki.
Mając na uwadze powyższe, Sąd podzielił zaprezentowaną przez naszą Kancelarię argumentację w powództwie, dochodząc tym samym do wniosku, że umowa kredytu jest nieważna w całości. Zapadły wyrok jest nieprawomocny. Strona pozwana ma możliwość odwołania się od orzeczenia Sądu Okręgowego w Warszawie do Sądu wyższej instancji.
Sprawę prowadzili adw. Jacek Sosnowski oraz adw. Tomasz Pietrusiak z kancelarii Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni.