W dniu 19 lipca 2022 r. Sąd Okręgowy w Warszawie w osobie SSO Aleksandry Błażejewskiej-Leoniak w sprawie o sygn. akt XXVIII C 18591/21 ustalił, że umowa o kredyt hipoteczny zawarta pomiędzy naszymi Klientami a EFG Eurobank Ergasias S.A. Spółką Akcyjną Oddziałem w Polsce, poprzednikiem prawnym pozwanego Raiffeisen Bank International AG w Wiedniu w dniu 13 sierpnia 2008 r. jest nieważna oraz zasądził od pozwanego Raiffeisen Bank International AG z siedzibą w Wiedniu na rzecz naszych Klientów kwotę 11 834 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów procesu.
Postępowanie zostało zainicjowane pozwem w grudniu 2021 r., w którym domagaliśmy się w imieniu naszych Klientów ustalenia, że umowa o kredyt hipoteczny indeksowany do waluty obcej CHF jest nieważna, ewentualnie wnosiliśmy o zasądzenie nadpłat na skutek uznania klauzul przeliczeniowych za bezskuteczne i niewiążące stron.
W odpowiedzi na pozew Raiffeisen Bank wnosił o oddalenie powództwa, gdyż zdaniem Banku umowa spełniała wszystkie przewidziane prawem bankowym wymogi, nadto jej postanowienia w żaden sposób nie naruszały interesów konsumenta. Odnosząc się do zarzutu abuzywności klauzul indeksacyjnych postawionego przez Kancelarię, pozwany podniósł, że umowa zawarta z kredytobiorcami oraz indeksacja kwoty kredytu była indywidualnie ustalana pomiędzy naszymi Klientami a Bankiem.
Sąd ograniczył postępowanie dowodowe w zasadzie do przesłuchania Powodów. Sąd pominął dowód z opinii biegłego zgłoszony przez nas oraz dowód z zeznań świadka (pracownika banku) zgłoszony przez pozwanego. Zdaniem sądu dowód z zeznań nie byłby przydatny do rozpoznania sprawy, gdyż ogólna wiedza dotycząca procedur jakie obowiązywały w banku, którą nabył świadek w trakcie pracy zawodowej, nie pozwalał na ustalenie przebiegu konkretnych czynności z udziałem powodów zmierzających do zawarcia umowy kredytu.
Sąd w ustnych motywach, w pierwszej kolejności potwierdził, że Powodowie zaciągnęli kredyt na własne potrzeby mieszkaniowe a co za tym idzie posiadali status konsument w chwili zawierania Umowy z Pozwanym Bankiem.
Sąd doszedł do przekonania, że łącząca strony umowa kredytu indeksowanego jest nieważna z uwagi na abuzywność postanowień umownych dotyczących rozkładu ryzyka walutowego oraz z powodu odwołania do tabel kursowych Banku.
Sąd w uzasadnieniu zaznaczył, że w regulaminie oraz umowie nie znajdują się obiektywne oraz weryfikowalne kryteria na podstawie których miały być określane kursy CHF. Zdaniem Sądu postanowienia, na mocy których przedsiębiorca może decydować o wysokości świadczenia konsumenta jest bezsprzecznie abuzywne.
Właśnie z taką sytuacją mamy do czynienia w niniejszej sprawie, na mocy spornych postanowień to pozwany Bank mógł jednostronnie i arbitralnie, a przy tym w sposób wiążący, modyfikować wskaźnik, według którego obliczana była wysokość zobowiązania naszych Klientów. Pomiędzy stronami umowy zakłócona została w ten sposób równowaga.
Klauzule kształtujące mechanizm indeksacji określają główne świadczenie kredytobiorcy, stąd wyeliminowanie ryzyka kursowego, charakterystycznego dla umowy kredytu indeksowanego było zdaniem Sądu równoznaczne z przekształceniem umowy. Ponadto Sąd wskazał, że jeżeli usuniemy kwestionowane postanowienia to umowa zostanie pozbawiona essentialia negotii umowy co oznacza, że po wyeliminowaniu tego rodzaju postanowień umownych utrzymanie umowy o charakterze zamierzonym przez strony nie było możliwe, co doprowadziło do całkowitej nieważności umowy.
Sprawę prowadzili adw. Jacek Sosnowski i adw. Tomasz Pietrusiak – Kancelaria adwokacka adwokat Jacek Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni