Wyrokiem z dnia 26 października 2023 r. Sąd Okręgowy w Łodzi XII Wydział Cywilny Rodzinny, sygn. XII C 433/22 ustalił nieważność całej umowy o kredyt hipoteczny zawartej pomiędzy naszymi Klientami a BRE Bank S.A. (obecnie mBank S.A.) oraz zasądził od pozwanego Banku na rzecz naszych Klientów łącznie kwotę 80 247, 49 zł oraz 98 329, 09 CHF wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 30 marca 2022 r. do dnia zapłaty i oddalając powództwo w pozostałej części, a więc w zakresie pozostałych odsetek. Sąd zasądził także od pozwanego Banku na rzecz naszych Klientów kwotę 14 562 złote tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty jednocześnie zasądzając od nich na rzecz Banku kwotę 1200 złotych z uwagi na częściowe cofnięcie powództwa, które to wynikało z rozliczeń stron w innym procesie.
Pozew w niniejszej sprawie wpłynął do sądu w kwietniu 2022 r. Postępowanie zakończyło się po przeprowadzeniu jednej rozprawy, na której zapadł także wyrok. Postępowanie przed Sądem I instancji trwało zatem półtora roku.
Sąd Okręgowy wskazał, że abuzywność zakwestionowanych przez nas w procesie postanowień umownych określających zasady indeksacji kredytu i poszczególnych rat spłaty wynika z ich niejednoznaczności, która przejawia się w tym, że nie są wyrażone prostym i zrozumiałym dla konsumenta językiem, zaś kwota przyznanego kredytu w walucie obcej nie jest wyraźnie wskazana w umowie.
W umowie kredytu zawartej pomiędzy stronami brak było definicji bankowej tabeli kursów walut, która wskazywałaby obiektywnie sprawdzalne mierniki prawidłowości kalkulacji zawartych w niej kursów. W chwili jej zawierania nie zdefiniowano tego pojęcia ani nie wyjaśniono, czym pozwany będzie się kierował ustalając wysokość kursów w tabeli.
Co istotne Sąd podkreślił, że bez znaczenia był argument Banku, że przy ustalaniu kursu ten brał pod uwagę kurs średni w innych bankach, dane ekonomiczne, środowisko bankowe i własny zysk. Z punktu widzenia konsumenta kurs ten był ustalany dowolnie, nie miał on możliwości weryfikacji – w oparciu o obiektywne kryteria – zasadności ponoszenia kosztów wynikających z ustalonych przez bank kursów walutowych.
Wobec uznania, że kwestionowane postanowienia indeksacyjne stanowią o głównych świadczeniach stron umowy i tego, iż nie było możliwości ich zastąpienia innymi a także wobec niemożności dalszego funkcjonowania umowy bez nich stwierdzić należało nieważność umowy. Sąd zasądził na rzecz naszych Klientów wszystkie środki uiszczone przez nich na rzecz Banku w wykonaniu tejże umowy tytułem zwrotu nienależnego świadczenia, opierając się w tym zakresie tzw. teorię dwóch kondykcji. Zasądzone odsetki stanowią dodatkową korzyść dla Klientów.
Sąd podzielił zaprezentowaną przez naszą Kancelarię argumentację w zakresie nieważności przedmiotowej umowy kredytowej i zasadności zasądzenia od pozwanego Banku na rzecz naszych Klientów zwrotu wszystkich środków pieniężnych wpłaconych tytułem jej wykonania.
Zapadły wyrok jest nieprawomocny.
Sprawę prowadzili adw. Jacek Sosnowski oraz adw. Anna Jagielska z kancelarii Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni.