Wyrokiem z dnia 5 czerwca 2023 roku Sąd Okręgowy w Warszawie XXVIII Wydział Cywilny wydanym w sprawie o sygn. akt XXVIII C 1834/21 z powództwa naszych Klientów przeciwko Santander Bank Polska S.A. z siedzibą w Warszawie zasądził od pozwanego na rzecz Powodów kwotę 741.150,39 zł (siedemset czterdzieści jeden tysięcy sto pięćdziesiąt złotych 39/100) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 310.295,67 zł (trzysta dziesięć tysięcy dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych 67/100) od dnia 1 września 2020 roku do dnia 6 kwietnia 2023 roku, z tym że spełnienie tego świadczenia powinno nastąpić za jednoczesnym zaofiarowaniem przez powodów pozwanemu kwoty 450.000 zł (czterysta pięćdziesiąt tysięcy złotych) albo zabezpieczeniem roszczenia pozwanego o zapłatę tej kwoty, oddalił powództwo w pozostałej części w odniesieniu do roszczeń ewentualnych oraz zasądził tytułem zwrotu kosztów procesu od pozwanego na rzecz powodów kwotę 11.868 zł (jedenaście tysięcy sześćdziesiąt osiem złotych).
Postępowanie w niniejszej sprawie zostało zainicjowane pozwem złożonym w styczniu 2020 r., w związku z czym postępowanie I-instancyjne trwało nieco ponad 40 miesięcy.
Sąd przeprowadził w tym postępowaniu jedną rozprawę, po czym wydał wyrok. Sąd nie kwestionował statusu konsumenta naszych Klientów. W czasie trwania postępowania kredyt został spłacony w całości, zatem bezprzedmiotowe stało się roszczenie o ustalenie nieważności przedmiotowej umowy, czego wynikiem jest zasądzenie przez Sąd należnych kwot.
Sąd Okręgowy w ustnych motywach rozstrzygnięcia w całości podzielił naszą argumentację prezentowaną w procesie w odniesieniu do zawartych przez Bank w umowie kredytowych postanowień abuzywnych, co wyraża się m.in. w zasądzeniu całości kwot wywodzonych przez naszą Kancelarię w piśmie modyfikującym powództwo. Sąd jednakże uwzględnił zarzut zatrzymania zgłoszony przez Pozwany Bank, co do kwoty wypłaconego Powodom kapitału.
Sąd Okręgowy stwierdził, iż nieważność umowy kredytu ex tunc oznacza, że wszystkie świadczenia spełnione na jej podstawie stanowią świadczenia nienależne (condictio sine causa) podlegające zwrotowi na podstawie art. 405 k.c. w zw. z art. 410 § 1 k.c. Natomiast okoliczność, że bankowi przysługuje wobec kredytobiorcy roszczenie o zwrot równowartości wypłaconego kapitału kredytu nie ma w tym względzie znaczenia (z zastrzeżeniem skutków wynikających z ewentualnego wniesienia przez pozwanego powództwa wzajemnego bądź podniesienia zarzutu potrącenia lub zatrzymania). Wobec tego brak jest podstaw do oddalenia powództwa o zapłatę na podstawie art. 409 k.c., art. 411 pkt 2 k.c., art. 411 pkt 4 k.c. czy jakiejkolwiek innej (w tym także art. 5 k.c.).
Ponadto Sąd podniósł, iż zarzut zatrzymania został oparty na materialnoprawnym oświadczeniu o skorzystaniu z prawa zatrzymania, które zostało złożone przez pełnomocnika pozwanego posiadającego umocowanie do składania stosownych oświadczeń materialnoprawnych. Oświadczenie to dotarło do wiadomości kredytobiorcy (art. 61 § 1 k.c.). Oświadczenie o skorzystaniu z prawa potrącenia nie wymaga zachowania szczególnej formy. Oświadczenie to było stanowcze i jednoznaczne oraz obejmowało roszczenie pozwanego wobec strony powodowej o zwrot równowartości kwoty kapitału kredytu udostępnionego kredytobiorcy.
Zarówna nasza Kancelaria oraz pełnomocnik Banku złożył wniosek o uzasadnienie przedmiotowego wyroku, co skutkować będzie postępowaniem II-instancyjnym zainicjowanym złożeniem przez obie Strony procesu apelacji.
Sprawę prowadzi Kancelaria Adwokacka adwokat Jacek Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni. Jeśli masz kredyt we frankach i potrzebujesz wsparcia prawnego, nasza kancelaria frankowa w Warszawie może Ci pomóc. Mamy duże doświadczenie w prowadzeniu spraw przeciwko bankom i pomaganiu klientom w uzyskaniu korzystnych wyroków. Dowiedz się, jak możemy Ci pomóc i skorzystaj z naszej fachowej pomocy prawnej. Skontaktuj się z nami, aby uzyskać więcej informacji.
Inne ciekawe wyroki omawiamy na naszym kanale YouTube – zapraszamy do subskrybowania