W dniu 30 października 2024 r. Sąd Okręgowy w Warszawie XXVIII Wydział Cywilny w osobie SSO Agnieszki Wlekły – Pietrzak wydał wyrok w sprawie o sygn. XXVIII C 12717/21, w którym:
- ustalił, iż umowa kredytu hipotecznego dla osób fizycznych „mPlan” waloryzowanego kursem CHF, zawarta w 2006 r. pomiędzy Klientami Naszej Kancelarii a BRE Bank S.A. w Warszawie jest nieważna w całości,
- zasądził od mBank Spółki Akcyjnej z siedzibą w Warszawie na rzecz Powodów łącznie kwotę 189 474,04 zł oraz kwotę 82 878,06 CHF wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 26 października 2021 r. do dnia zapłaty,
- zasądził od mBank Spółki Akcyjnej z siedzibą w Warszawie na rzecz Powodów kwotę 11 834 zł złotych tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.
Sąd uznał, że powództwo jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie niemal w całości z uwagi na fakt, iż umowa o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych „mPlan” waloryzowany kursem CHF, zawarta w 2006 roku przez powodów z pozwanym, jest nieważna z uwagi na jej sprzeczność z właściwością (naturą) stosunku zobowiązaniowego. Ponadto zawiera ona szereg postanowień abuzywnych, które nie mogą być zastąpione jakimikolwiek innymi regulacjami prawnymi, co także skutkuje nieważnością ww. umowy. Skutkiem nieważności ww. umowy jest nieistnienie wynikającego z niej stosunku prawnego.
Zarówno nieważność czynności prawnej, jak i jej nieistnienie (brak tej czynności) powodują, że stosunek prawny, który miałby z czynności prawnej wynikać, nie powstaje, a zatem nie istnieje (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 listopada 2015 roku, II CSK 56/15, Legalis nr 1361401; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 10 listopada 2017 roku, V CZ 70/17, Legalis nr 1715441).
Sąd w niniejszym składzie w pełni podziela stanowisko, iż określenie wysokości należności obciążającej konsumenta z odwołaniem do tabel kursów ustalanych jednostronnie przez bank, bez wskazania obiektywnych kryteriów, jest nietransparentne, pozostawia pole do arbitralnego działania banku i w ten sposób obarcza kredytobiorcę nieprzewidywalnym ryzykiem oraz narusza równorzędność stron.
W ocenie Sądu umowa kredytu wiążąca strony wypełnia także dalsze znamiona ww. przepisu gdyż rażąco narusza interesy ekonomiczne powodów. Jej realizacja prowadzi bowiem do sytuacji, że powodowie mają spłacić kwotę o wiele wyższą niż wykorzystany kredyt z odsetkami i prowizją. Kwota kapitału kredytu do spłaty jest bowiem ustalana przez pozwanego. W efekcie pozwany otrzymuje świadczenie o wiele wyższe niż suma kapitału, odsetek i prowizji, do czego nie ma żadnej podstawy w przepisach prawa.
Sąd stwierdził, że dalsze utrzymanie umowy kredytowej, po wyeliminowaniu klauzul zakwestionowanych przez kredytobiorców, nie jest możliwe, dlatego trzeba przyjąć upadek całej umowy.
Przedmiotowa sprawa została zainicjowana pozwem we wrześniu 2021r., postępowanie w I instancji trwało zatem 3 lata. Odbyły się 2 posiedzenia i to wystarczyło żeby zapadło korzystne rozstrzygnięcie dla klientów Naszej Kancelarii. Powyższy wyrok nie jest prawomocny.
Sprawę prowadzą adw. Jacek Sosnowski. i r.pr. Jakub Kochan – Kancelaria Adwokacka Adwokat Jacek Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni.