Wygrana naszych Klientów w Sądzie Okręgowym w Krakowie umowa Banku BPH S.A. nieważna i 95 870,93 zł oraz 54 466,15 CHF dla naszych Klientów

W dniu 6 września  2022 r. Sąd Okręgowy w Krakowie (sędzia Krzysztof Dyl) wydał wyrok w sprawie o sygn.  I C 280/20, w którym ustalił, że umowa zawarta przez naszych klientów z pozwanym jest nieważna w całości,

W punkcie 2 wyroku zasądził od strony pozwanej Banku BPH S.A. w Gdańsku solidarnie na rzecz naszych klientów:

a) 95 870,93 zł (dziewięćdziesiąt pięć tysięcy osiemset siedemdziesiąt złotych 93/100), 

b) 54 466,15 CHF (pięćdziesiąt cztery tysiące czterysta sześćdziesiąt sześć złotych 15/100) , 

c) odsetki ustawowe za opóźnienie liczone od kwot wskazanych w pkt II a) oraz b) wyroku od 13 maja 2022 r. do dnia zapłaty, 

W punkcie 3  ustalił, że całość kosztów procesu ponosi strona pozwana i pozostawia szczegółowe rozliczenie w tym zakresie Referendarzowi sądowemu.

• Sąd Okręgowy w Krakowie wydał wyrok w sprawie sygn. I C 280/20, w którym ustalił nieważność umowy zawartej przez klientów z pozwanym.
• Sąd zasądził od pozwanej strony Banku BPH S.A. w Gdańsku kwoty 95 870,93 zł, 54 466,15 CHF oraz odsetki ustawowe za opóźnienie.
• Sąd ustalił, że całość kosztów procesu ponosi strona pozwana i pozostawia szczegółowe rozliczenie Referendarzowi sądowemu.

Niniejsze postępowanie zostało zainicjowane przez naszych klientów poprzez złożenie pozwu przeciwko pozwanemu w styczniu 2020 r. W toku procesu odbyła się 1 rozprawa, następnie został wydany wyrok. 

Argumentacja pozwu opierała się na abuzywności postanowień, mianowicie § 1 ust. 1, § 7 ust. 2, § 10 ust. 6 oraz § 17 umowy kredytu.

Sąd w pełni podzielił argumentację odnośnie nieważności umowy uznając, iż  wynika ona przede wszystkim z faktu zastosowania w umowie niedozwolonych klauzul umownych regulujących kwestię przeliczeń PLN-CHF i na odwrót, mianowicie § 1 ust. 1, § 7 ust. 2, § 10 ust. 6 oraz § 17 umowy kredytu,.

Sąd bez żadnych wątpliwości wskazał, iż postanowienia umowy kredytu nie były uzgodnione indywidualnie. Sporna umowa kredytu została sporządzona na wzorcu, powszechnie stosowanym przez Pozwanego w swojej praktyce zawierania umów. Umowy o analogicznej treści w okresie zawierania umowy zawierało szereg innych klientów Banku.

 

Sąd również podzielił naszą argumentację podkreślając, że w przedmiotowej sprawie nie ma możliwości uznania jedynie częściowej bezskuteczności postanowienia § 17. W § 17 Umowy zawarto sposób w jaki obliczana jest marża banku, jakoby była to średnia z kilku opisanych tam banków. Niemniej jednak żaden ustęp § 17 Umowy o tym nie stanowi. Sąd biorąc pod uwagę powyższe powołał się na bogate orzecznictwo Sadu Najwyższego oraz TSUE w tym zakresie.

Sąd wskazał równie, że nie można pomijać, że cały § 17 umowy dotyczy sposobu ustalania kursu waluty CHF w Tabeli kursów kupna/sprzedaży stosowanej kredytodawcę w celu określenia wysokości wypłaconego kredytu oraz wysokości rat kredytu. W związku z czym klauzula indeksacyjna w tym wypadku nie  kreowała odrębnego zobowiązania, lecz stanowiła element precyzujący zobowiązanie w zakresie określenia wysokości świadczenia głównego stron – wysokości wypłaconego kredytu oraz wysokości spłacanych rat.

Sąd również ponownie podkreślił, że określony w § 17 mechanizm indeksacyjny uwzględniający także spread walutowy jest ze sobą wewnętrznie powiązany w taki sposób, że wyeliminowanie elementu dotyczącego marży spowodowałby zmianę istoty treści klauzuli indeksacyjnej.

Wyeliminowanie elementu dotyczącego marży spowodowałoby bowiem, że kurs kupna i sprzedaży waluty CHF rozumiany byłby wyłącznie jako „średni kurs złotego do danej waluty ogłoszony w tabeli kursów NBP”, a taki zabieg stanowiłby niedopuszczalne przeprowadzenie redukcji utrzymującej skuteczność abuzywnej klauzuli waloryzacyjnej, przez podzielenie jej na część wadliwą i dopuszczalną, co zupełnie zmieniałoby sens § 17 umowy, zwłaszcza że mechanizm indeksacyjny należy rozumieć kompleksowo, zaś eliminacja mechanizmu indeksacyjnego obejmuje wszystkie postanowienia umowy, które się na nią składają, ponieważ mogą funkcjonować one tylko łącznie.

Zważywszy na powyższe Sąd w pełni podzielił naszą argumentację przedstawioną w pozwie oraz dalszych pismach procesowych i już na 1 rozprawie orzekł, iż sporna umowa kredytu jest nieważna w całości. 

Inne ciekawe wyroki omawiamy na naszym kanale YouTube – zapraszamy do subskrybowania