Wyrokiem z dnia 29 sierpnia 2022 roku Sąd Okręgowy w Warszawie, XXVIII Wydział Cywilny, sygn. akt XXVIII C 2317/21 ustalił, że umowa z dnia 6 października 2006 roku zawarta pomiędzy Bankiem Deutsche Bank Polska Spółką Akcyjną z siedzibą w Warszawie, a Naszymi Klientami  jest nieważna (punkt 1 sentencji wyroku), a w konsekwencji zasądził łącznie na rzecz Powodów kwotę 108 905,22 zł oraz 85 627,55 CHF wraz z odsetkami ustawowymi od dat i kwot wskazanych w sentencji wyroku (punkt 2 sentencji wyroku). Sąd oddalił powództwo jedynie w niewielkiej części – co do roszczenia odsetkowego (punkt 3 sentencji wyroku). Ponadto Sąd ustalił, że Pozwany ponosi koszty procesu w całości, których wyliczenie poleca Referendarzowi sądowemu po prawomocnym zakończeniu postępowania w sprawie (punkt 4 sentencji wyroku). Czas trwania postępowania 17 miesięcy.

  • W wyroku z dnia 29 sierpnia 2022 roku Sąd Okręgowy w Warszawie orzekł, że umowa zawarta pomiędzy Bankiem Deutsche Bank Polska a Klientami jest nieważna, ponieważ zawiera postanowienia o charakterze niedozwolonym, które są sprzeczne z dobrymi obyczajami i rażąco naruszają interesy Klientów. Sąd uznał również, że kwestionowane postanowienia nie zostały z Klientami indywidualnie uzgodnione, nie wyjaśniono im mechanizmu denominacji ani nie poinformowano ich rzetelnie o ryzyku walutowym. W ocenie Sądu, umowa jest sprzeczna z naturą stosunku prawnego, zasadami współżycia społecznego oraz Prawem bankowym.
  • W wyniku orzeczenia Sądu, zostało zasądzone na rzecz Powodów łącznie 108 905,22 zł oraz 85 627,55 CHF wraz z odsetkami ustawowymi od dat i kwot wskazanych w wyroku. Sąd oddalił jedynie powództwo w niewielkiej części, dotyczącej roszczenia odsetkowego.
  • W treści pozwu i pism procesowych wskazano, że umowa zawiera klauzule abuzywne, które zostały zaaprobowane przez Sąd orzekający w niniejszym postępowaniu. Sąd uznał również, że warunki umowy dotyczące ustalania kursów waluty CHF były niekorzystne dla Klientów i nie zostały im rzetelnie wyjaśnione. W związku z tym, Sąd uznał, że umowa została zawarta z naruszeniem zasad rzetelności i uczciwości.

Głównym żądaniem pozwu było ustalenie nieważności zawartej między stronami umowy  z dnia 6 października 2006 roku.

W treści pozwu oraz pism procesowych wskazaliśmy, iż zawarta między Powodami będącymi konsumentami, a Pozwanym umowa zawiera postanowienia o charakterze niedozwolonym, które są sprzeczne z dobrymi obyczajami i rażąco naruszają interesy Naszych Klientów.

Ponadto kwestionowane postanowienia nie zostały z nimi indywidualnie uzgodnione, nie wyjaśniono im mechanizmu denominacji ani nie poinformowano ich rzetelnie o ryzyku walutowym. W naszej ocenie umowa jest sprzeczna z naturą stosunku prawnego, zasadami współżycia społecznego oraz Prawem bankowym.

Przedstawiony przez Nas pogląd m.in. co do abuzywności klauzul zawartych w treści umowy, jak też Regulaminu stanowiącego jej integralną część oraz skutków tej abuzywności zaaprobował Sąd orzekający w niniejszym postępowaniu. W ocenie Sądu warunki umowy dotyczące ustalania kursów waluty CHF, które miały zastosowanie do ustalania wysokości salda kredytu  jak i wysokości rat kapitałowo-odsetkowych  dawały pozwanemu bankowi uprawnienie do dowolnego kształtowania zobowiązań drugiej strony umowy. W tym zakresie postanowienia umowy nie zawierały żadnych ograniczeń, pozwalając bankowi  na niczym nieograniczone ustalanie kursu CHF w swoich tabelach, a tym samym wysokości zobowiązań kredytobiorców.

Możliwość  dowolnego ustalania kursu CHF przez bank powoduje, że nie można ustalić na podstawie postanowień umowy  jaka będzie wysokość zobowiązania kredytobiorców w dacie wypłaty kredytu, jak i w trakcie wykonywania umowy przez kredytobiorców (saldo) i jaka będzie wysokość zobowiązań kredytobiorców z tytułu obowiązku zapłaty rat kapitałowo- odsetkowych. Wszystkie te wartości mogą być dowolnie kształtowane przez bank poprzez ustalanie kursu CHF.

Podsumowując, Sąd Okręgowy podniósł, iż zawarcie w umowie zapisów charakteryzujących się cechami określonymi w art. 3851  § 1 k.c. nie wiąże Powodów. W przedmiotowej sprawie wykreślenie tych klauzul z umowy powoduje, iż umowa staje się niewykonalna, gdyż nie ma możliwości zastąpienia klauzul waloryzacyjnych jakimkolwiek przepisem dyspozytywnym czy to kodeksu cywilnego czy też prawa bankowego lub innego polskiego aktu prawnego, co było jednoznaczne z koniecznością ustalenia nieważności przedmiotowej umowy.

 Wobec okoliczności, że łącząca strony umowa była nieważna nasi Klienci mogli domagać się zwrotu tego co na jej podstawie świadczyli na rzecz banku. W konsekwencji czego, Sąd zasądził na ich rzecz kwotę 108 905,22 zł oraz 85 627,55 CHF. Wysokość żądanych przez Powodów kwot została wykazana w toku procesu.

Sąd podzielił więc zaprezentowaną przez naszą Kancelarię argumentację w zakresie żądań wywiedzionych w roszczeniu głównym i podtrzymanych w dalszym toku postępowania.

Zapadły wyrok jest nieprawomocny, jednak mając na uwadze kierunek linii orzeczniczej należy wyrazić nadzieję, że wyrok utrzyma się w II instancji.

Sprawę prowadził adw. Jacek Sosnowski 

Inne ciekawe wyroki omawiamy na naszym kanale YouTube – zapraszamy do subskrybowania

 

Wygrywamy sprawę o nieważność umowy z Bankiem Deutsche Bank Polska – klienci otrzymują zwrot kwoty 108 905,22 zł i 85 627,55 CHF. Wygrywamy w Warszawie w 17 MIESIĘCY

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *