Wyrokiem z dnia 30 lipca 2025 r. Sąd Okręgowy w Łodzi II Wydział Cywilny, sygn. II C 1586/24 ustalił nieistnienie stosunku prawnego wynikającego z umowy kredytu zawartej pomiędzy naszym Klientem a GE Money Bankiem S.A. (poprzednikiem prawnym pozwanego przez nas Banku BPH S.A.) w marcu 2008 r. oraz zasądził od pozwanego Banku na rzecz naszego Klienta kwotę 291.115,89 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 2 lipca 2024 r. Sąd zasądził także od pozwanego Banku na rzecz naszego Klienta zwrot kosztów procesu w wysokości 11.817,00 zł.
Pozew w niniejszej sprawie wpłynął do sądu w 30 lipca 2024 r. Postępowanie zakończyło się po przeprowadzeniu jednej rozprawy w lipcu 2025 roku. Postępowanie przed Sądem I instancji trwało zatem równy rok.
W uzasadnieniu wyroku Sąd Okręgowy wskazał, że przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe pozwoliło na ustalenie, że zawarte w łączącej strony umowie kredytowej postanowienia dotyczące waloryzacji kwoty kredytu do CHF miały charakter niedozwolonych postanowień umownych.
Sąd podkreślił, że kwestionowane przez nas zapisy umowy nie zostały uzgodnione indywidualnie z naszym Klientem, a przy zawieraniu Umowy posłużono się wzorcem umownym. Nasz Klient nie miał możliwości negocjowania z Bankiem warunków umowy ani rzeczywistego wpływu na treść jej postanowień, które tworzyły prawa i obowiązki naszego Klienta w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami i rażąco naruszały jego interesy. Dokumenty przedstawione przy podpisywaniu Umowy, jak potwierdził Sąd, nie wyjaśniały w sposób jednoznaczny w jaki sposób ustalono kursy walut w tabeli Banku. Nie wynikało to ani z treści Umowy ani załączników, na co wskazywaliśmy.
Sąd przyznał, że Bank zachował się w sposób nielojalny oraz nieuczciwy w stosunku do naszego Klienta zapewniając sobie możliwość dowolnego ustalania kursu kupna oraz kursu sprzedaży waluty obcej na potrzeby przeliczenia kwoty ich zobowiązania oraz następnie przeliczania wysokości poszczególnych rat. Kurs ten odnoszony był bowiem wyłącznie do tabel kursów walut obowiązujących w Banku w określonym dniu, bez doprecyzowania w oparciu o jakie kryteria Bank ten kurs wylicza. Sytuacja taka doprowadziła do naruszenia równowagi kontraktowej.
W ocenie Sądu samo zastosowanie tzw. spreadu przy rozliczaniu wypłaty i spłaty kredytu udzielanego, wypłacanego i spłacanego w walucie polskiej a jedynie waloryzowanego kursem waluty obcej nie miało racjonalnego uzasadnienia i było sprzeczne z dobrymi obyczajami, naruszając interesy kredytobiorców. W przypadku takiego kredytu nie dochodziło bowiem do żadnych realnych transakcji walutowych związanych bezpośrednio z udzieleniem kredytu, a jedynie do szeregu obliczeń, których celem jest określenie wartości kredytu udzielonego w PLN oraz wartości poszczególnych rat spłaty według miernika wartości, jakim jest kurs waluty obcej.
Sąd zasądził na rzecz naszego Klienta zwrot wszystkich środków uiszczone przez niego na rzecz Banku w wykonaniu przedmiotowej umowy tytułem zwrotu nienależnego świadczenia, opierając się w tym zakresie tzw. teorię dwóch kondykcji. Zasądzone odsetki stanowią dodatkową korzyść dla Klientów.
Sprawę prowadzili adw. Jacek Sosnowski oraz adw. Tomasz Pietrusiak z kancelarii Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni.