Wyrokiem z dnia 11 sierpnia 2023 roku Sąd Okręgowy w Warszawie wydanym w sprawie o sygn. akt II C 1767/20 ustalił, że umowa o kredyt hipoteczny waloryzowany kursem CHF zawarta dnia 24 czerwca 2008 r. pomiędzy Klientami Kancelarii, a Bankiem Millennium S.A. z siedzibą w Warszawie jest w całości nieważna, zarazem zasądzając na rzecz Klientów kwotę 88 345,19 zł oraz 37 558,70 CHF wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 11 stycznia 2022 r. do dnia zapłaty, dodatkowo zasądzając tytułem zwrotu kosztów procesu kwotę 11 847,00 złotych wraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.
W niniejszej sprawie pozew został wniesiony w styczniu 2020 roku. Klienci w pozwie domagali się ustalenia nieważności umowy kredytu zawartej na kwotę 250 000,00 zł poddanej indeksacji. Wniesiono o zasądzenie od Banku kwoty 88 345,19 zł oraz 37 558,70 CHF wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, liczonymi od dnia następnego po dniu doręczenia odpisu zmodyfikowanego w grudniu 2021 r.
W umowie zawarto informację, iż całkowity koszt kredytu na dzień zawarcia umowy wynosi 202 339,72 zł. W § 1 ust. 1 umowy kredytobiorcy oświadczyli, że otrzymali Regulamin, zapoznali się z nim i zaakceptowali warunki w nim zawarte. Jednocześnie złożyli oświadczenie, że przed zawarciem umowy otrzymali Cennik Kredyt Hipoteczny oraz Regulamin kredytowania osób fizycznych w ramach usług bankowości hipotecznej w Banku Millennium S.A. obowiązujące w dniu zawarcia powyższej umowy, zapoznali się z nimi i akceptują warunki w nich zawarte.
W trakcie postępowania przeprowadzone zostały dwa terminy rozpraw, na których Sąd dopuścił dowód z przesłuchania strony powodowej. Jest to dowód posiłkowy, jednak może się on okazać dowodem kluczowym dla odtworzenia istotnych z punktu widzenia rozstrzygnięcia okoliczności. W niniejszej sprawie powodowie zrelacjonowali przebieg zdarzeń związanych z zawarciem umowy kredytu.
Sąd uznał zeznania naszych Klientów za wiarygodne w całości. Z ich przesłuchania wynika, iż nie zostali poinformowani o ryzyku kursowym, dlaczego zastosowanie znajdują kurs kupna oraz sprzedaży, sposobie ustalania kursów w tabeli kursowej banku oraz co to jest spread. Należy też wskazać, że żadnego znaczenia nie mógł mieć sposób wykonywania umowy przez Bank i faktyczne kształtowanie przez niego kursu walut, ani to, czy kurs ten był kursem rynkowym.
W uchwale 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 20 czerwca 2018 r. (III CZP 29/17) wyjaśniono, że oceny, czy postanowienie umowne jest niedozwolone [art. 3851 § 1 k.c.], dokonuje się według stanu z chwili zawarcia umowy. Ponadto, z przyczyn oczywistych, nie można ocenić stosunku przyszłego kursu ustalanego przez pozwany Bank do realiów rynkowych.
Co istotne wybór waluty CHF jako stanowiącej podstawę przeliczeń, jak również wskazanie oczekiwanej kwoty kredytu w PLN, ani jak wskazywali Kredytobiorcy w swoich zeznaniach wskazania jaka będzie wysokość marży, nie stanowi indywidualnego uzgodnienia umowy co do kwoty i waluty kredytu. Fakt wyboru kwoty kredytu przez Powodów, która później nawet nie określała kwoty kapitału jaką Klienci Kancelarii mieli spłacić, nie zmienia faktu, że cały zespół postanowień wprowadzających waloryzację kwoty kredytu nie był z nimi indywidualnie uzgodniony.
Mechanizm waloryzacji kwoty kredytu nie pozwalał jednoznacznie określić kwoty głównych świadczeń stron, nie był jasny czy przejrzysty dla konsumentów, którzy nawet gdyby przeprowadzili jego dogłębną analizę, nie byliby w stanie na podstawie samego mechanizmu dokonać obliczenia wysokości kredytu i jego spłat, a kluczowe uregulowanie tego mechanizmu – tabela kursowa banku – nie znajdowało się w umowie.
Od omawianego wyroku pozwany Bank złożył apelację, jednak mimo to mamy nadzieję, że korzystny dla naszymi Klientami wyrok zostanie utrzymany w mocy.
Sprawę prowadzili adw. Jacek Sosnowski oraz adw. Michalina Kasjaniuk – Kancelaria Adwokacka adwokat Jacek Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni.