W dniu 15 września 2022 r. Sąd Okręgowy w Warszawie (SSO Paweł Krekora) wydał wyrok w sprawie o sygn. XXVIII C 1749/21, w którym:
- ustalił, że umowa o kredyt hipoteczny zawarta przez naszych klientów z BRE Bank S.A. z siedzibą w Warszawie (obecnie mBank S.A. z siedzibą w Warszawie) jest nieważna;
- zasądził od Banku na rzecz naszych Klientów łącznie kwotę 170 707,72 zł oraz kwotę 32 574,59 CHF wraz ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 lipca 2021 r. do dnia zapłaty;
- w pozostałym zakresie powództwo oddalił;
- zasądził Banku na rzecz naszych Klientów łącznie kwotę 11 834 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty, tytułem zwrotu kosztów procesu.
Sprawa dotyczyła umowy o kredytu hipotecznego indeksowanego do CHF, zawartej w październiku 2007 r.
Pozew został złożony w marcu 2021 r. Wyrok zapadł po przeprowadzeniu zaledwie jednej rozprawy podczas której Sąd przeprowadził dowód z przesłuchania stron ograniczony do przesłuchania naszych Klientów.
W ocenie Sąd wadliwe z prawnego punktu widzenia okazały się postanowienia umowy dotyczące wymaganych konstrukcją kredytu indeksowanego przeliczeń. Ocena postanowień zawartej przez strony umowy dotyczących przeliczeń walutowych (na potrzeby indeksacji) prowadzi do wniosku o ich nieuczciwym, niedozwolonym charakterze.
W miarodajnym orzecznictwie sądów powszechnych i Sądu Najwyższego nie budzi bowiem wątpliwości, że klauzule umowne umożliwiające stosowanie przez bank na potrzeby przeliczeń wymaganych umową kredytu (zarówno samej indeksacji/waloryzacji, jak i zasad spłaty) tabel kursów walut obowiązujących w danym dniu w banku, stanowią niedozwolone postanowienia umowne.
Uznaje się bowiem, iż określenie wysokości należności obciążającej konsumenta z odwołaniem do tabel kursów ustalanych jednostronnie przez bank, bez wskazania obiektywnych kryteriów, jest niejednoznaczne (nietransparentne), pozostawia pole do arbitralnego działania banku i w ten sposób obarcza kredytobiorcę nieprzewidywalnym ryzykiem oraz narusza równorzędność stron, przez co rażąco naruszają interes konsumenta.
W ocenie Sądu Okręgowego niedozwolony charakter postanowień wprowadzających do umowy indeksację według tabel kursów oraz zasady spłaty określają główne świadczenia stron (art. 3851 § 1 k.c.) – główny przedmiot umowy (art. 4 ust. 2 dyrektywy), przez co uprzednie stwierdzenie ich abuzywności, z uwagi na brak spełnienia kryterium jednoznaczności (przejrzystości) nie może pozostawać bez wpływu na kwestię oceny czy zawarta umowa była ważna. W ocenie Sądu analiza ta prowadzić musi do wniosku o nieważności umowy. Umowa – poprzez brak związania konsumenta zakwestionowanymi postanowieniami – jest bowiem pozbawiona istotnych jej elementów, bez występowania których nie może istnieć w obrocie.
Mając na uwadze powyższe rozważania prowadzące do wniosku o nieważności
umowy oraz biorąc pod rozwagę treść żądania, którym była także zapłata wskazanej w pozwie kwoty pieniężnej, Sąd stwierdził iż należało zasądzić na rzecz naszych klientów kwotę dochodzonego roszczenia, niezależnie od ustalenia nieważności umowy.
Oddaleniu podlegało żądanie zakresie dotyczącym ubezpieczenia na życie i odsetek, w części od 14 dni po doręczeniu Bankowi odpisu pozwu.
Wyrok jest nieprawomocny. Sprawę prowadzą adw. Jacek Sosnowski i adw. Marcin Miszczuk – Kancelaria Adwokacka Adwokat Jacek Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni.