Unieważnienie umowy o kredyt mieszkaniowy Nordea-Habitat zawartej w maju 2009 r. Wygrywamy w  Sądzie Okręgowym w Warszawie

Wyrokiem z dnia 3 czerwca 2022r. Sąd Okręgowy w Warszawie XXV Wydział Cywilny, sygn. akt: XXV C 206/20 ustalił, że umowa o kredyt mieszkaniowy Nordea-Habitat z 2009 r., zawarta pomiędzy Nordea Bank Polska S.A. z siedzibą w Gdyni a Naszymi Klientami jest nieważna oraz zasądził na rzecz naszych Klientów od Powszechnej Kasy Oszczędności Bank Polski Spółki Akcyjnej z siedzibą w Warszawie kwotę 11.834 zł wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego za czas od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty.

Sprawa dotyczyła umowy kredytu mieszkaniowego zawartej w  maju 2009 r. Powodowie zaciągnęli kredyt na zakup domu jednorodzinnego. Umowa była umową kredytu denominowanego, to jest taką, w której kwota udzielonego kredytu w umowie zapisana była w CHF, zaś wypłacana była w złotówkach, po przeliczeniu kwoty wg tabeli kursowej banku po kursie kupna.

Przedmiotową umowę kredytu Powodowie zawarli korzystając z pomocy doradcy kredytowego. Dorada kredytowy przedstawił powodom ofertę klasycznego kredytu złotowego oraz ofertę kredytu denominowanego we franku szwajcarskim. Doradca zarekomendował powodom ofertę kredytu denominowanego w walucie szwajcarskiej w Nordea Bank Polska S.A., jako korzystniejszą od kredytu złotowego, ze względu na niższe oprocentowanie i niższe raty kredytowe niż w przypadku kredytu w walucie polskiej.

Pozew w niniejszej sprawie został skierowany do Sądu w styczniu 2020 r.

Sąd w toku procesu pominął dowód z opinii biegłego, ponieważ fakty dotyczące wysokości nadpłaty powstałej z tytułu stosowania w umowie niedozwolonych postanowień, na jakie dowód ten został zgłoszony, nie były istotne dla rozstrzygnięcia sprawy, ze względu na stwierdzoną przez Sąd nieważność umowy kredytu.

Sąd w pełni podzielił stanowisko Kancelarii dotyczące kwestionowanych postanowień umownych przewidujących przeliczanie świadczeń stron, zawarte w postanowieniach umowy kredytu, tj. § 1 ust. 2, § 13 ust. 1-3 i § 15 ust. 7 pkt 2 lit. a) i pkt 3 COU, uznając je za postanowienia niedozwolone. 

Kwestionowane postanowienia z jednej strony różnicują wysokość kursu przyjętego dla przeliczenia kwoty kredytu z CHF na PLN według kursu kupna, a następnie przeliczeń wysokości wymaganej spłaty z CHF na PLN według kursu sprzedaży, zaś z drugiej strony pozwalają bankowi na swobodne ustalenie wysokości każdego z tych kursów. Umowa kredytu nie przewidywała wypłaty kwoty kredytu we frankach szwajcarskich, ani nie dawała kredytobiorcy możliwości dokonywania spłaty rat kredytowych bezpośrednio w tej walucie. Oznacza to, że przeliczenia świadczeń stron, będące następstwem waloryzacji kredytu do waluty obcej, dokonywane były tylko „na papierze”, zaś zarówno wypłata kredytu jak i jego spłata miała być (i była) w rzeczywistości dokonywana w złotych polskich.

Powyższe postanowienia umowne Sąd uznał za niedozwolone również dlatego, że przewidują one, iż stosowane mają być kursy walut według Tabeli kursów obowiązującej w Banku, w momencie dokonywania przeliczeń kursowych. Wskazane klauzule umowne nie odwołują się bowiem do ustalanych w sposób obiektywny kursów CHF, do obiektywnych wskaźników, na które żadna ze stron nie ma wpływu, lecz pozwalają w rzeczywistości bankowi kształtować ten kurs w sposób dowolny, wedle swego uznania. Treść kwestionowanych klauzul przeliczeniowych umożliwia bankowi jednostronne kształtowanie sytuacji kredytobiorcy – konsumenta w zakresie wysokości jego świadczeń wobec banku, przez co zakłócona została równowaga pomiędzy stronami przedmiotowej umowy kredytu.

Są w pełni podzielił stanowisko Kancelarii, iż dla oceny kwestii ważności umowy nie ma znaczenia wejście w życie ustawy z dnia 29 lipca 2011 r. o zmianie ustawy – Prawo bankowe oraz niektórych innych ustaw ani zawarcia przez strony Porozumienia do umowy kredytu, przyznającego kredytobiorcom uprawnienie do spłaty rat kapitałowo-odsetkowych bezpośrednio w walucie obcej.

Nieważność przedmiotowej umowy kredytu występuje bowiem od samego początku, zatem wejście w życie wskazanej ustawy i zawarcie Porozumienia już po zawarciu umowy pozostawało bez znaczenia dla kwestii jej ważności. W szczególności ustawa ani Porozumienie nie usunęły pierwotnej przyczyny wadliwości klauzul przeliczeniowych, prowadzących do nieważności umowy kredytu. 

Umożliwienie kredytobiorcy spłacania należności, od pewnego momentu wykonywania umowy, bezpośrednio w walucie obcej lub przy zastosowaniu kursów przeliczeniowych waluty obcej ustalanych w sposób obiektywny nie likwidowało źródła niezgodności z prawem klauzul przeliczeniowych, jakim było zastrzeżone dla banku prawo do arbitralnego kształtowania kursu waluty CHF przyjętego do przeliczenia świadczeń stron, w tym kapitału kredytu już przy wypłacie kredytu, a następnie przy wyliczaniu poszczególnych rat kredytu. Ustawa zmieniająca ani Porozumienie nie zawierają rozwiązań, które usuwałyby skutki istnienia umowy kredytu w dotychczasowym wadliwym kształcie.

Pozwany bank nie wykazał, iż w procesie zawierania umowy przekazał kredytobiorcom informacje pozwalające im na zrozumienie, że w przypadku niekorzystnej zmiany relacji wartości waluty polskiej do waluty szwajcarskiej ich zadłużenie może rosnąć bez żadnych ograniczeń. Przypomnieć trzeba, że nie chodzi tylko o ogólną wiedzę, że kursy walut zmieniają się, a ich zmiany mają wpływ na wysokość zobowiązań kredytobiorcy, ale o uwidocznienie, w oparciu o jednoznaczne i zrozumiałe kryteria, wypływających z umowy konsekwencji ekonomicznych, w tym przyjęcia przez kredytobiorcę ryzyka kursowego, które z ekonomicznego punktu widzenia może okazać się dla niego trudne do udźwignięcia w przypadku znacznej dewaluacji waluty polskiej. Zważywszy na powyższe bank nie dopełnił ciążącego na nim obowiązku przy zawieraniu umowy kredytu. 

Sprawę prowadził adw. Jacek Sosnowski z Kancelarii Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni.

Inne ciekawe wyroki omawiamy na naszym kanale YouTube – zapraszamy do subskrybowania

Unieważnienie umowy o kredyt we frankach Nordea-Habitat z 2009 r. na zakup domu. WYGRYWAMY w Sądzie Okręgowym w Warszawie

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *