II C 420/24 (wyrok prawomocny po I instancji) – mBank S.A. z siedzibą w Warszawie
Wyrok Sądu Okręgowego w Katowicach II Wydział Cywilny z dnia 12 maja 2025 r. – SSO Izabella Knych – ustalenie nieważności umowy kredytu – czas trwania postępowania – ok. 1 rok i 2 miesiące.
Wyrokiem z dnia 12 maja 2025 r. Sąd Okręgowy w Katowicach II Wydział Cywilny w sprawie o sygn. akt II C 420/24 ustalił nieważność spornej umowy kredytu. Następnie, Sąd zasądził od Pozwanego na rzecz Powodów kwoty 101.571,53 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 13 kwietnia 2024 r. do dnia zapłaty oraz 29.558,35 CHF z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 13 kwietnia 2024 r. do dnia zapłaty, a także kwotę 11.834,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.
Następnie, Sąd rozstrzygnął także w przedmiocie pozwu wzajemnego ze strony Banku. W tym zakresie Sąd zasądził od Powodów na rzecz Pozwanego kwotę 200.000,01 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 30 maja 2024 r. do dnia zapłaty, a także
20.818,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.
W uzasadnieniu Sąd wskazał, iż Powodowie w dacie zawarcia umowy nie wiedzieli, jak ostatecznie będzie się kształtowała w walucie polskiej wysokość poszczególnych rat kredytu, które będą musieli spłacać bankowi w PLN, ani nie znali wysokości całego swojego zobowiązania kredytowego w PLN.
Następnie Sąd stwierdził, że wpisany w konstrukcję umowy mechanizm indeksacji, służący do przeliczania euro na złote i odwrotnie, był niejasny i nie poddawał się weryfikacji. Sporne postanowienia rażąco przekraczały granice wyznaczone naturą stosunków obligacyjnych, ponieważ wedle ich treści przeliczenie walut miało następować przy zastosowaniu kursów określonych przez stronę ekonomicznie silniejszą, czyli pozwany bank, jednostronnym oświadczeniem wykraczającym poza konsensus, który oddaje istotę stosunku umownego.
W następstwie ustalenia, że spełnione zostały wszystkie przesłanki określone w art. 3851 § 1 k.c., Sąd uznał, że zakwestionowane przez Powodów postanowienia, składające się na mechanizm indeksacji kredytu, mają charakter niedozwolony.
Następnie, Sąd uzasadnił rozstrzygnięcie w zakresie powództwa wzajemnego ze strony Banku.
W punkcie II sentencji wyroku orzeczono o żądaniu wzajemnym zgłoszonym przez pozwany bank (powoda wzajemnego) o zasądzenie kwoty 200.000,01 zł tytułem zwrotu kapitału kredytu wypłaconego powodom na podstawie nieważnej umowy kredytowej. Podstawę prawną żądania powoda wzajemnego stanowią przepisy art. 405 k.c. i art.410 § 1 k.c., a rozliczenie następuje zgodnie z teorią dwóch kondykcji, tym samym powodowi wzajemnemu przysługuje roszczenie o zwrot kapitału kredytu nienależnie wypłaconego pozwanym wzajemnym na podstawie nieważnej umowy kredytowej. Tym samym powództwo wzajemne było zasadne.
Sąd nie znalazł podstaw do uwzględnienia zarzutu przedawnienia, zgłoszonego przez powodów (pozwanych wzajemnych), zdaniem których, roszczenie pozwanego uległo przedawnieniu, albowiem trzyletni termin przedawnienia roszczenia banku liczyć należy od daty wypłaty przez pozwany bank transz kredytu.
Za ugruntowany już orzecznictwem Sądu Najwyższego i sądów powszechnych należy uznać pogląd, że trzyletni bieg terminu przedawnienia należy liczyć od podjęcia przez kredytobiorcę konsumenta wiążącej decyzji o podniesieniu twierdzeń o nieważności umowy i jej zakomunikowania bankowi.
Czas trwania postępowania – ok. 1 rok i 2 miesiące.