Wyrokiem z dnia 16 sierpnia 2023 r. Sąd Apelacyjny w Łodzi, I Wydział Cywilny w sprawie o sygn. akt: I ACa 1434/22 na skutek apelacji PKO BP S.A. z siedzibą w Warszawie od wyroku Sądu Okręgowego w Płocku z dnia 25 marca 2022 r. wydanego w sprawie o sygn. akt I C 287/21 oddalił apelację i zasądził od pozwanego Banku na rzecz naszych Klientów kwotę 8.100 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.
Postępowanie apelacyjne od momentu doręczenia do Sądu II instancji apelacji banku do wydania prawomocnego wyroku trwało około 13 miesięcy, a całe postępowanie od samego początku do końca trwało 2 i pół roku, bowiem pozew złożony został w lutym 2021 roku. Sąd w I instancji uznał za uzasadnione roszczenie naszych Klientów o ustalenie nieważności umowy o kredyt hipoteczny i zasądzenie na ich rzecz kwoty 393 106, 10 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 11 czerwca 2021 roku do dnia zapłaty.
Sąd Apelacyjny podzielił w całości ustalenia faktyczne Sądu Okręgowego w zakresie okoliczności uzasadniających ustalenie nieważności umowy, w tym jego ocenę prawną w zakresie niedostatecznego pouczenia o ryzyku kursowym, braku wyjaśnienia w sposób czytelny i językowo zrozumiały zapisów umowy. Sąd Okręgowy uznał, że zawarta przez strony umowa, która składała się z części szczegółowej oraz ogólnej, zawiera niedozwolone postanowienia umowne, potwierdzając także, że nasi Klienci posiadali status konsumentów.
Sąd Apelacyjny potwierdził stwierdzenia Sądu I instancji, iż ocena treści kwestionowanych przez nas postanowień prowadzi do wniosku, że są one sprzeczne z dobrymi obyczajami i prowadzą do rażącego naruszenia interesów konsumenta, godzą w równowagę kontraktową stron, a także zmierzają do wprowadzenia konsumenta w błąd, wykorzystując jego zaufanie i brak specjalistycznej wiedzy.
W niniejszej sprawie Sąd zgodził się z naszą argumentacją wskazującą, iż nasi klienci byli narażeni na niczym nieograniczoną arbitralność decyzji banku i nie dysponowali żądnymi środkami pozwalającymi im chociażby na późniejszą weryfikację prawidłowości kursu, ustalonego przez bank.
Z uwagi na fakt, iż skutkiem uznania za niedozwolone postanowień umownych, dotyczących sposobu ustalania kursów walut na potrzeby wypłaty i spłaty kredytu była konieczność ich pominięcia przy ustalaniu treści stosunku prawnego wiążącego konsumenta. Sąd uznał, że nie było możliwe z prawnego punktu widzenia, co dotyczy także klauzul przeliczeniowych, w których nie dało się wydzielić elementu, który normatywnie mógłby być odrębnie oceniany i stanowić podstawę do wyprowadzania wniosku o utrzymaniu waloryzacji.
Uznając rozumowanie Sądu I instancji za całkowicie prawidłowe Sąd Apelacyjny potwierdził, że umowa zawarta między stronami jest nieważna, w związku z tym utrzymał w mocy orzeczenie Sądu I instancji.
W postępowaniu I-instancyjnym odbyło się kilka terminów rozpraw, natomiast w postępowaniu apelacyjnym sprawa została po przeprowadzeniu tylko jednej rozprawy.
Sprawę prowadzili adw. Jacek Sosnowski oraz adw. Anna Jagielska z kancelarii Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni.