W dniu 1 czerwca 2023 r. Sąd Okręgowy w Warszawie w osobie SSR del. Michała Maja wydał wyrok, w którym ustalił, że zawarta z BRE Bank S.A. (obecnie mBank S.A.) umowa kredytu indeksowanego do CHF jest nieważna w całości oraz zasądził od pozwanego na rzecz Klientów Kancelarii kwotę 364 091,59 zł tytułem zapłaty wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od 23 maja 2023 r. do dnia zapłaty. Dodatkowo Sąd zasądził od przegranego Banku zwrot kosztów procesu w kwocie 11 898 zł.
Przedmiotowa sprawa została zainicjowana pozwem z lutego 2020 r. W pozwie tym w imieniu Powodów Kancelaria domagała się ustalenia, że umowa kredytu hipotecznego da osób fizycznych „mPlan” waloryzowanego kursem CHF zawarta pierwotnie z BRE Bank S.A. jest nieważna, postepowanie w I instancji trwało więc 39 miesięcy. Jako roszczenie ewentualne sformułowano roszczenie o zapłatę na skutek usunięcia z umowy niedozwolonych klauzul przeliczeniowych. W dalszej kolejności pozew został zmodyfikowany zgodnie z uznaną za obowiązującą teorią dwóch kondykcji.
Postępowanie sądowe w niniejszej sprawie zostało ograniczone wyłącznie do wymiany pism procesowych między stronami w postaci pozwu i odpowiedzi na pozew oraz przeprowadzenia jednego terminu rozprawy, podczas której Sąd przesłuchał Klientów Kancelarii.
Sąd postanowił pominąć wnioski o dowód z opinii biegłego sądowego zgłoszone przez obie strony, uznając je za nieprzydatne do rozpoznania sprawy. Natomiast z zeznań Powodów wynikało, że w poszukiwaniu najlepszego finansowania udali się oni do doradcy finansowego, który przedstawił im jako najlepszy, najkorzystniejszy i najatrakcyjniejszy kredyt powiązany z walutą CHF.
W dalszej kolejności bank przedstawił Kredytobiorcom wzór umowy o kredyt indeksowanej do CHF, przy czym bank posługiwał się wzorcem umownym, którego treści nie można było negocjować. Konsumentom nie wyjaśniono jak bank tworzy tabelę kursową, dlaczego do kwestionowanej umowy stosuje dwa różne kursy CHF, a także czym są różnice kursowe i jak bank je ustala.
Co więcej Kredytobiorców nie pouczono także w sposób dostatecznie szeroki i uczciwy o ryzyku walutowym, jakie wiązało się z zawarciem takiej umowy. Doradcy nie przedstawili żadnych symulacji ukazujących jak zmieni się saldo kredytu, gdy kurs CHF wzrośnie.
Po przesłuchaniu Powodów Sąd pouczył Klientów Kancelarii o skutkach nieważności umowy kredytu, wskazując, że:
– stwierdzenie nieważności umowy powoduje konieczność zwrotu wzajemnych świadczeń,
– zdaniem Sądu roszczenie banku o zwrot kapitału nie jest przedawnione,
– każda ze stron może dochodzić swoich roszczeń na drodze sądowej wraz z odsetkami i kosztami procesu,
– możliwe jest rozliczenie stron w drodze potrącenia,
– strony mogą skorzystać z prawa zatrzymania,
– bank może żądać zapłaty dodatkowych pieniędzy z tytułu waloryzacji lub wynagrodzenia za korzystanie z kapitału, ale obecnie nie ma możliwości oceny, czy takie roszczenie byłoby zasadne,
– każdy proces sądowy wiąże się z koniecznością poniesienia kosztów finansowych, poświęceniem czasu i stresem.
Po odebraniu od Powodów oświadczeń, że znają oni skutki nieważności umowy oraz godzą się na nie i domagają się nieważności, Sąd ogłosił wyrok. W ustnych motywach uzasadnienia Sąd wskazał, że kredytobiorcom przysługiwał status konsumentów, bank nie wykazał, żeby postanowienia umowy kredytu wprowadzające powiązanie z kursem CHF zostały uzgodnione indywidualnie, a klauzula ryzyka kursowego określa główne świadczenie umowy kredytu, lecz nie została sformułowana w sposób jednoznaczny.
Klauzule przeliczeniowe zawarte w § 11 ust. 4 umowy zostały uznane przez SOKiK za niedozwolone i wpisano je do rejestru postanowień wzorców umownych uznanych za niedozwolone. Eliminacja z umowy klauzul przeliczeniowych prowadzi do sytuacji, w której nie wiadomo, jak ta umowa miałaby być wykonywana, zatem umowa po wyłączeniu z niej tych postanowień nie może daje obowiązywać.
Sąd potwierdził także, że strona powodowa posiada interes prawny w domaganiu się ustalenia nieistnienia stosunku prawnego wynikającego z umowy kredytu indeksowanego do CHF. Zasadny był także zwrot na podstawie art. 405 k.c. w zw. z art. 410 § 1 k.c. kwot, jakie Klienci Kancelarii wpłacili na rzecz banku w wykonaniu nieważnej umowy kredytu.
Powyższy wyrok nie jest prawomocny, a pełnomocnik banku wniósł o sporządzenie uzasadnienia do wyroku, co stanowi zapowiedź wniesienia apelacji.
Sprawę prowadzi Kancelaria Adwokacka adwokat Jacek Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni
ZOBACZ TAKŻE NASZE MATERIAŁY VIDEO NA YOUTUBE
