Wyrokiem z dnia 15 listopada 2022 r., Sąd Apelacyjny w Katowicach, I ACa 1574/21 (SSA Piotr Łakomiak) oddalił apelację Banku od wyroku Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 21 czerwca 2021 r., sygn. akt II C 801/20 ustalającego nieważność umowy o kredyt hipoteczny łącząca powodów z pozwanym bankiem mBank S.A. (następcą prawym BRE Bank S.A.) oraz zasądził na rzecz naszych Klientów kwotę 8100 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

  • Sąd Apelacyjny w Katowicach oddalił apelację mBanku od wyroku Sądu Okręgowego w Katowicach, uznając nieważność umowy o kredyt hipoteczny i zasądzając na rzecz Klientów kwotę 8100 zł.
  • Sąd Apelacyjny podzielił ocenę prawną powództwa co do nieważności spornej umowy, zwracając uwagę na niedozwolone postanowienia umowne.
  • Sąd stwierdził, że powodowie nie zostali poinformowani należycie o ryzyku i skutkach wynikających ze zmiennej stopy procentowej i zmiany kursów waluty.
  • Wyrok jest prawomocny, a sprawa trwała łącznie 4 lata i 4 miesiące.

W apelacji od wyroku I instancji Bank podniósł szereg zarzutów naruszenie przepisów postępowania oraz prawa materialnego. W ocenie Sądu Apelacyjnego Sąd Okręgowy wszechstronnie rozważył zgromadzony w sprawie materiał dowodowy i poczynił prawidłowe, niesprzeczne z tym materiałem ustalenia faktyczne, nie dopuszczając się w ocenie dowodów obrazy art. 233 § 1 k.p.c., a zakres przeprowadzonego postępowania dowodowego był wystarczający dla prawidłowego rozstrzygnięcia sprawy.

Sąd odwoławczy podzielił również ocenę prawną powództwa zaprezentowaną przez Sąd Okręgowy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku co do nieważności spornej umowy uznając jedynie, że pierwszoplanowe znaczenie dla oceny ważności umowy mają przepisy kodeksowe regulujące kwestię niedozwolonych postanowień umownych (art. 3851 i nast. k.c.)

Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 3271 § 1 k.p.c. (pkt II. 1.a.))  Sąd Apelacyjny  wskazał, że był on chybiony. Jak niejednokrotnie wskazywał Sąd Najwyższy do naruszenia art. 328 § 2 k.p.c. (w brzmieniu obowiązującym do dnia 7 listopada 2019 r. ) może dojść tylko w wyjątkowych sytuacjach, gdy uzasadnienie wyroku Sądu II instancji nie zawiera wszystkich wymaganych elementów lub zawiera tak kardynalne braki , że niemożliwe jest dokonanie oceny wywodu, który doprowadził do wydania orzeczenia, co uniemożliwia przeprowadzenie kontroli kasacyjnej. W niniejszej sprawie taka sytuacja nie zachodziła w odniesieniu do przywołanej przez skarżącego kwestii.

Sąd Apelacyjny podkreślił, że zarzut  wbrew stanowisku prezentowanemu przez skarżącego trafnie za niedozwolone w świetle art. 3851 § 1 k.c. uznał Sąd Okręgowy klauzule zawarte w § 1 ust. 1 i § 2 ust. 9 i § 5 ust. 1 umowy kredytu z dnia 19 sierpnia 2008 roku. Oceny charakteru tych postanowień, jak wskazał Sąd Najwyższy (uchwała z 20 czerwca 2018 roku, III CZP 29/17), stosownie do art. 4 ust. 1 oraz art. 3 ust. 1 wdrożonej do polskiego porządku prawnego Dyrektywy Rady 93/13/EWG z 5 kwietnia 1993 roku w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy dokonać w odniesieniu do chwili zawarcia umowy kredytu oraz do wszystkich okoliczności, o których pozwany wiedział lub mógł wiedzieć przy zawieraniu umowy.

Nieuczciwy charakter umowy zawarty we wskazanych postanowieniach umownych polegał na przeliczeniu wysokości zobowiązania kredytobiorcy z waluty polskiej na walutę CHF po raz pierwszy przy uruchomieniu kredytu, a następnie każdorazowo przy spłacie kolejnych rat kredytu. Takie ukształtowanie treści umowy nie spełniało przy tym wymogów określonych w art. 69 ust. 1 i ust. 2 pkt 2 prawa bankowego, bowiem nie określało w sposób jednoznaczny kwoty kredytu, którą z dnia zawarcia umowy kredytobiorca zobowiązany był zwrócić.

Ponadto Sąd Apelacyjny wskazał, że Powodowie nie zostali poinformowani należycie o ryzyku i skutkach wynikających ze zmiennej stopy procentowej i zmiany kursów waluty. Ryzyko to miało bowiem zasadnicze skutki dla zwiększenia raty kredytu, a przede wszystkim dla wysokości zadłużenia pozostałego do spłaty i w oczywisty sposób wpływało na stan majątkowy kredytobiorcy. W sytuacji gdy kurs waluty przekroczy określony poziom kredyt staje się nieopłacalny, a w skrajnych wypadkach może nawet doprowadzić kredytobiorcę do zachwiania jego sytuacji finansowej.

Tym samym wypełnienie obowiązku informacyjnego wymagało pełnej informacji o ryzyku, zarówno w odniesieniu do wysokości raty, jak i kapitału pozostałego do spłaty możliwej do uzyskania w dacie zawarcia umowy. Wprawdzie okoliczność, że kursy walutowe, stanowiące narzędzie indeksacji, mogą ulegać zmianie jest powszechnie znana, jednakże zawarcie umowy, według której wysokość zobowiązań kredytobiorcy w długim okresie jej realizacji zależała od kursu waluty obcej, powinno poprzedzić udzielenie przez bank informacji wykraczających poza pewien poziom ogólności.

Pozwany w tym zakresie nie wywiązał się ze swoich obowiązków, bowiem symulacja przeprowadzona przez pracownika Pozwanego Banku dotycząca wzrostu raty kredytu wraz ze zmianą kursu waluty CHF nie odbiegała w znacząco w przyszłość, tzn. dotyczyła niedługiego okresu od daty uruchomienia kredytu, co wiązało się z tym, że również kurs waluty był bardzo zbliżony do kursu waluty CHF w dniu uruchomienia kredytu, zatem Powodom nie została przedstawiona rzeczywista możliwość wzrostu raty kredytu w całym okresie kredytowania .

Można bowiem z prawdopodobieństwem graniczącym z pewnością uznać, że osoby świadome nieprzewidywalności rynku walutowego, w pełni poinformowane rzetelnie o ryzyku kursowym oraz wzroście raty kredytu nie zdecydowałaby się na zawarcie umowy na warunkach obecnie kwestionowanych. 

Wyrok jest prawomocny. Sprawa trwała w sumie od złożenia pozwu 4 lata i 4 miesięce. 

Sprawę prowadzili adw. Jacek Sosnowski i adw. Dennis Jonczyk z Kancelarii Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni.

Inne ciekawe wyroki omawiamy na naszym kanale YouTube – zapraszamy do subskrybowania

PRAWOMOCNE unieważnienie kredytu frankowego mBank (BRE Bank S.A.). Wygrywamy w Sądzie Apelacyjnym w Katowicach

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *