Wyrokiem z dnia 4 maja 2022 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie VI Wydział Cywilny (SA Tomasz Pałdyna, sygn. akt VI ACa 697/21) oddalił apelację pozwanego Raiffeisen Bank International AG w Wiedniu od korzystnego dla naszego Klienta wyroku ustalającego nieważność umowy kredytu denominowanego kursem waluty CHF, pochodzącego z wzorca EFG Eurobank Ergasias S.A. Spółka Akcyjna Oddział w Polsce. Dodatkowo, Sąd II instancji ustalił, iż nasz Klient wygrał sprawę w całości, pozostawiając wyliczenie kosztów procesu referendarzowi sądowemu.
Postępowanie apelacyjne trwało 9 miesięcy. Bank wniósł apelację we wrześniu 2021 roku od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie XXV Wydział Cywilny (sygn. akt XXV C 3214/19). Sądowi I instancji zarzucano m.in. uchybienia procesowe polegające na braku przesłuchania zawnioskowanego świadka będącego pracownikiem Banku, jak również na zarzutach naruszenia prawa materialnego.
Bank starał się wykazać, jakoby nasz Klient nie posiadał interesu prawnego w ustaleniu nieważności umowy kredytu. Bank starał się także przeforsować argumentację, iż Sąd I Instancji nie uwzględnił wniosków, jakie wypływają z orzecznictwa europejskiego dotyczącego wykładni przepisów Dyrektywy 93/13 i i nie przeprowadził wyodrębnienia w łączącej strony umowie dwóch rodzajów klauzul tj. klauzul ryzyka walutowego, dotyczących stricte zastosowania mechanizmu indeksacji zobowiązania kredytowego kursem waluty obcej oraz klauzul spreadów walutowych, dotyczących wyłącznie odesłania do stosowanych przez bank kursów walutowych, co w konsekwencji doprowadziło do przeprowadzenia łącznej oceny ww. klauzul przez pryzmat przesłanek określonych w art. 3851 § 1 k.c. W odpowiedzi na apelację Kancelaria wniosła o oddalenie środka zaskarżenia, jako bezzasadnego.
Podczas rozprawy apelacyjnej Sąd wysłuchał stanowisk stron, by kolejno wydać wyrok, którym oddalił w całości apelację Banku. Sąd Apelacyjny uznał, kwestionowane przez Kancelarię postanowienia umowne nie spełniały wymogu transparentności. W chwili zawarcia umowy (ta data jest miarodajna dla oceny postanowień; por. uchwała składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 20 czerwca 2018 r., sygn. akt III CZP 29/17) konsument nie był w stanie ocenić wysokości własnego zobowiązania, a zatem skutków ekonomicznych wynikających z zawartej umowy oraz ryzyka ekonomicznego, związanego z zawarciem przez niego umowy.
Nadto, kredytobiorca nie został poinformowany, w jaki sposób może się zabezpieczyć przed związanym w tym ryzykiem. Konsumentowi nie zostały przedstawione wykresy obrazujące zmiany kursu franka szwajcarskiego w stosunku do polskiego złotego w przeszłości, ani też symulacje potencjalnych zmian tych kursów w przyszłości. Kredytobiorcy nie poinformowano o zasadach tworzenia tabeli kursowej pozwanego banku. Sąd zgodził się z Kancelarią, że bank przyznał sobie prawo do arbitralnego decydowania o wysokości rat, które kredytobiorca miał spłacać oraz każdorazowego ustalania kwoty kredytu do spłaty.
Zdaniem Sądu strony nie zawarłyby opisanej w pozwie umowy bez postanowień odnoszących się do przeliczeń PLN na CHF. Jest to wniosek oczywisty, że nie wymagał prowadzenia postępowania dowodowego. Wskazuje na to już ustalenie wysokości odsetek w oparciu o stopę procentową stosowaną na rynku do waluty szwajcarskiej. W konsekwencji podtrzymał wyrok Sądu I instancji i orzekł jak w sentencji.
Bank po opublikowaniu prawomocnego wyroku wniósł o wstrzymanie skuteczności i wykonalności orzeczenia do czasu zakończenia postępowania kasacyjnego. Sąd Apelacyjny w Warszawie nie rozpoznał jeszcze przedmiotowego wniosku.
Sprawę prowadził Adw. Jacek Sosnowski oraz Adw. Tomasz Pietrusiak – Kancelaria adwokat Jacek Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni.