Wyrokiem z dnia 27 czerwca 2023 r. Sąd Apelacyjny w Katowicach I Wydział Cywilny, sygn. I ACa 1454/21 na skutek apelacji ING Banku Śląskiego S.A. z siedzibą w Katowicach od wyroku Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 21 czerwca 2021 r. wydanego w sprawie o sygn. akt. II C 966/20 oddalił apelację pozwanego banku utrzymując w mocy wyrok sądu I instancji i zasądził od ING Banku Śląskiego S.A z siedzibą w Katowicach na rzecz naszych Klientów kwotę kwotę 8,100.00 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od uprawomocnienia się orzeczenia o kosztach do dnia zapłaty, tytułem zwrotu kosztów postępowania w instancji odwoławczej.
Postępowanie apelacyjne od momentu doręczenia do Sądu II instancji apelacji ING Banku Śląskiego S.A z siedzibą w Katowicach do wydania prawomocnego wyroku trwało zaledwie 19 miesięcy, a całe postępowanie od samego początku do końca trwało około 34 miesiące. Sąd w I instancji uznał za uzasadnione roszczenie naszych Klientów o ustalenie nieważności umowy o kredyt hipoteczny.
W pierwszej Instancji Sąd Okręgowy w Katowicach II Wydział Cywilny wyrokiem z dnia 21 czerwca 2021 r. ustalił nieważność umowy i zasądził od ING Banku Śląskiego S.A. z siedzibą w Katowicach na rzecz naszych Klientów kwotę 11.834 zł tytułem zwrotu kosztów procesu z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.
W pisemnym uzasadnieniu wyroku Sąd Apelacyjny wskazał, że podzielił ustalenia faktyczne Sądu Okręgowego w zakresie okoliczności kontraktowania i warunków umowy zawartej pomiędzy stronami oraz jego ocenę prawną w zakresie niedostatków pouczenia naszych Klientów o istniejącym ryzyku kursowym stwierdzając, że konieczne jest udzielenie konsumentom wyjaśnień w sposób czytelny i językowo zrozumiały, a nadto dający pełny obraz skutków ekonomicznych kredytu, jednocześnie stwierdzając, że umowa stron przewidywała przeliczenia dokonywane przez pozwanego według niesprecyzowanych kryteriów, a potencjalne zagrożenia związane z założonym systemem indeksacji, istotne dla dokonania całościowej oceny opłacalności transakcji, ograniczone zostały do formalnego odebrania od naszych Klientów oświadczeń w tej mierze.
Sąd Apelacyjny zwrócił także uwagę na fakt, że nie wytłumaczono powodom pojęć związanych z treścią postanowień przedmiotowej umowy, w tym pojęcia tabeli kursowej, pojęcia spreadu oraz nie wytłumaczono mechanizmu indeksacji. Ponadto powodowie nie byli informowani o możliwości negocjowania umowy a tym samym nie mieli rzeczywistego wpływu na treść łączącego ich z pozwanym stosunku prawnego.
Sąd Apelacyjny uznał, że pozwany Bank nie dopełnił ciążących na nim obowiązków informacyjnych względem powodów, a tym samym uniemożliwił im podjęcie świadomej i racjonalnej decyzji. Nasi Klienci nie zostali jakkolwiek poinformowani przez pozwanego, że ponoszą nieograniczone ryzyko kursowe, co może mieć znaczenie w przypadku dewaluacji waluty.
W niniejszej sprawie pozwany rażąco naruszył interes powodów poprzez narzucenie im klauzuli walutowej oraz nieprzekazanie informacji o istniejącym ryzyku kursowym, co pozwoliłoby na świadome podjęcie decyzji co do wyboru oferty banku. Konsekwencją powyższego było narażenie konsumentów na nieprzewidywalne i nieograniczone ryzyko kursowe, skutkujące wzrostem zobowiązania, mimo wykonywania umowy zgodnie z jej treścią przy jednoczesnym zdjęciu tego ryzyka z będącego profesjonalistą na rynku finansowym kontrahenta.
Działanie pozwanego polegające na zatajeniu przed konsumentami istotnych informacji, dostępnych dla banku, które pozwoliłyby konsumentom na podjęcie świadomej i rozważnej decyzji oraz na nieprzedstawieniu rzetelnych symulacji wykazujących wpływ wzrostu kursu CHF na wysokość zobowiązań powodów i realny koszt kredytu.
Bank, utrzymywał Klientów w przekonaniu, że kredytu jest dla nich korzystny i nie wyjaśnił im, że CHF jest walutą bezpieczną z punktu widzenia wierzyciela, natomiast z tych samych względów, dla których jest ceniony przez wierzycieli i inwestorów, naraża dłużnika nieosiągającego dochodów w tej walucie na wyjątkowe ryzyko. W ten sposób nasi Klienci zdecydowali się zawrzeć z pozwanym Bankiem umowę która rażąco naruszała ich interesy. Takie działanie banku sprzeczne było z dobrym obyczajami.
W ocenie Sądu w przypadku stwierdzenia abuzywności klauzuli ryzyka walutowego utrzymanie umowy z prawnego punktu widzenia nie było możliwe. Dotyczy to także klauzul przeliczeniowych, w których nie dało się wydzielić elementu, który normatywnie mógłby być odrębnie oceniany i stanowić podstawę do wyprowadzania wniosku o utrzymaniu waloryzacji.
W tym stanie rzeczy Sąd Apelacyjny uznał, że umowa zawarta między stronami jest nieważna, w związku z tym utrzymał w mocy orzeczenie Sądu I instancji.
Wyrok jest prawomocny.
Sprawę prowadzi Kancelaria Adwokacka adwokat Jacek Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni.