Wyrokiem z dnia 6 maja 2022 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie I Wydział Cywilny (SSA Małgorzata Sławińska, sygn. akt I ACa 993/21) oddalił apelację pozwanego Santander Bank Polska S.A. z siedzibą w Warszawie od korzystnego dla naszego Klienta wyroku ustalającego nieważność umowy kredytu EKSTRALOKUM indeksowanego kursem waluty CHF, pochodzącego z wzorca z maja 2008 roku. Dodatkowo, Sąd II instancji na wniosek Kancelarii sprostował omyłkę Sądu Okręgowego w Warszawie XXIV Wydziału Cywilnego w postaci nieprawidłowego wskazania numeru umowy kredytu w sentencji orzeczenia oraz zasądził od Banku na rzecz naszego Klienta kwotę 8 100 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

Postępowanie apelacyjne trwało 5 miesięcy. A całe postępowanie od początku 30 miesięcy co jak na Warszawę jest dobrym wynikiem. 

Bank zaskarżył wyrok I instancji w całości wnosząc o jego zmianę poprzez oddalenie powództwa wobec Banku w całości oraz wniósł o zasądzenie od naszego Klienta na rzecz Banku kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, wg. norm przepisanych. Santander Bank Polska S.A. wywiódł apelację, opierając ją o zarzuty naruszenia art. 69 Prawa bankowego, art. 353[1] k.c., czy chociażby art. 385[1] k.c. Co ciekawe, Bank zarzucił naruszenie naruszenia art. 31 ust. 2 i 3 w zw. z art. 2 Konstytucji RP. Zdaniem Banku Sąd i instancji dopuścił się uchybień w zakresie interpretacji przepisów prawa – niesłusznie uznając umowę za bezwzględnie nieważną. Wyrok również był nieproporcjonalnie niesprawiedliwy i naruszający dyrektywy unijne, przez co sprzeczny z podstawowymi zasadami Konstytucji.

W odpowiedzi na apelację Kancelaria wniosła o oddalenie środka zaskarżenia, jako w całości bezzasadnego. Wskazywaliśmy m.in., że  umowa kredytowa będąca przedmiotem postępowania jako sprzeczna z prawem – przepisami Prawa bankowego o charakterze bezwzględnie obowiązującym – jest nieważna stosowanie do art. 58 § 1 k.c., a przekroczeniem granic wolności kontraktowej jest naruszenie choćby jednego z kryteriów wskazanych w art. 353[1] k.c., co również powoduje uruchomienie sankcji bezwzględnej nieważności przewidzianej w art. 58 k.c.

Zgodnie z literalnym brzmieniem art. 69 Prawa bankowego konstrukcja kredytu wymaga precyzyjnego określenia wszystkich składników wynagrodzenia banku – czego nie zrobił Bank konstruując wzorzec z maja 2008 r. Nadto, wskazywaliśmy iż nasz Klient nie miał żadnego wpływu na kurs kupna i sprzedaży waluty obcej, gdyż był on ustalany arbitralnie przez pozwany bank będący przedsiębiorcą, przy uwzględnieniu kryteriów całkowicie dowolnych, gdyż zależnych od stanowiska i decyzji Banku – stąd mechanizm zawarty w kwestionowanych klauzulach należało uznać za abuzywny.

W przedmiocie niekonstytucyjności wyroku Kancelaria podkreśliła w odpowiedzi na apelację, że nie budzi wątpliwości, że polski ustawodawca w uchwalonym statucie cywilnym, kierując się wskazaniami ustawy zasadniczej oraz normami prawa międzynarodowego współtworzącymi krajowy porządek prawny, w drodze ustawowej uregulował ochronę konsumentów w sporach z przedsiębiorcami wprost preferując interes słabszych podmiotów stosunków cywilnoprawnych, a Sąd Okręgowy zastosował w sprawie przepisy ustawy zgodnie z wolą ustawodawcy.

Podczas rozprawy apelacyjnej Sąd wysłuchał stanowisk stron, by kolejno wydać wyrok, którym oddalił w całości apelację Banku. W motywach rozstrzygnięcia Sąd wskazał, że oddalił rzeczoną apelację w głównej mierze w oparciu o treść art. 385[1] k.c. Sąd Apelacyjny nie podzielił bowiem stanowiska w przedmiocie bezwzględnej nieważności umowy wobec jej sprzeczności z art. 69 Prawa bankowego, tym niemniej wskazał iż zgadza się z twierdzeniami Kancelarii, że Bank nie sprostał obowiązkom informacyjnym wobec konsumenta, a ryzyko kursowe jakie zostało przerzucone przez Bank na naszego Klienta było zbyt duże. Klauzule przeliczeniowe na podstawie, których Bank ustalił saldo zadłużenia oraz wysokość rat w oparciu o własne tabele były sprzeczne z dobrymi obyczajami.

Sąd II instancji nie widział także możliwości uzupełnienia umowy o kurs średni NBP wbrew woli kredytobiorcy. W konsekwencji umowa została unieważniona.

Obecnie oczekujemy na dokumenty pozwalające wykreślić hipotekę z księgi wieczystej kredytowanej nieruchomości.

Sprawę prowadzili adw. Jacek Sosnowski i adw. Tomasz Pietrusiak z kancelarii SOSNOWSKI ADWOKACI I RADCOWIE PRAWNI.

Inne ciekawe wyroki omawiamy na naszym kanale YouTube – zapraszamy do subskrybowania

 

PRAWOMOCNE unieważnienie kredytu we frankach Santander Bank Polska ( umowa EKSTRALOKUM z 2008 r.) Szybko WYGRYWAMY w WARSZAWIE

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *