Wyrokiem z dnia 25 kwietnia 2023 r. Sąd Apelacyjny w Katowicach (Sędzia Marzena Dariusz Chrapoński) wydanym w sprawie sygn. akt V ACa 555/21 oddalił apelację Banku Millennium S.A. z siedzibą w Warszawie od wyroku Sądu Okręgowego w Gliwicach wydanego w sprawie sygn. akt I C 626/20 oraz zasądził od Banku na rzecz naszych Klientów kwotę 8 100 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.
Postępowanie apelacyjne od momentu doręczenia do Sądu II instancji apelacji Banku Millennium S.A. do wydania prawomocnego wyroku trwało tylko 14 miesięcy, a cały proces od początku do końca tylko 21 miesięcy.
Sąd I instancji wyrokiem z dnia 21 lipca 2021 r. uznał, że zawarta pomiędzy stronami umowa o kredyt hipoteczny, sporządzona w 2008 roku, jest nieważna w całości oraz zasądził od Banku Millennium S.A. z siedzibą w Warszawie na rzecz naszych klientów kwotę 11 868 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.
Powyższe orzeczenie zostało utrzymane w mocy bowiem, jak wskazano w ustnych motywach Sądu Apelacyjnego w Katowicach, apelacja nie mogła zostać uwzględniona. Sąd Apelacyjny, co do zasady podtrzymał stanowisko Sądu Okręgowego w Gliwicach, w szczególności, co do dokonanych przez niego ustaleń faktycznych, które mają odniesienie w dowodach, Sąd nie doszukiwał się naruszenia zasad oceny dowodów na gruncie art. 233 § 1 kpc.
Wnioski, jakie z dowodów wyciągnął Sąd I instancji z analizy materiału dowodowego były wnioskami, które mieściły się w granicach logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego. Pozwany Bank nie wykazał w żaden sposób, żeby Sąd naruszył reguły oceny dowodów, a tylko z tych kryteriów można wzruszyć ustalenia Sądu. Podstawowym żądaniem było ustalenie nieważności umowy i Sąd Apelacyjny uznał, że Sąd niższej instancji prawidłowo uznał, że konsumenci mają interes prawny w ustaleniu nieistnienia stosunku prawnego między stronami umowy kredytu.
Zdaniem Sądu przepis art. 189 kpc stanowi podstawę do usunięcia wadliwej konstrukcji łączącej dane podmioty poprzez żądanie ustalenia przez sąd istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, w szczególności takiego stosunku prawnego, który w dacie rozstrzygania nie zakończył w świetle zapisów kontraktowych swojego bytu prawnego.
Przyjmuje się, że w roszczeniach o analogicznych sprawach, nawet gdy jest roszczenie o ustalenie i zwrotu nienależnego świadczenia Strona Powodowa, również posiada interes prawny w ujęciu przepisu art. 189 kpc, gdyż chodzi o rozstrzygnięcie na przyszłość, w szczególności w kredytach zawieranych na wiele lat, dlatego bez wątpienia interes prawny występuje po Stronie Powodowej.
W ocenie Sądu prawidłowo przyjęto, że niektóre postanowienia umowne zawarte w umowie kredytu mają charakter niedozwolony. Klauzule abuzywne, które zostały zamieszczone przez bank w umowie kredytu były tego rodzaju, że skutkowały nieważnością całej umowy, ponieważ dotyczyły głównych świadczeń stron.
Mechanizm indeksacji nie został w prawidłowy sposób wyjaśniony kredytobiorcom, co więcej kwestie związane z kursami dawały silniejszej stronie umowy możliwość dowolnego, arbitralnego kształtowania wysokości kursu i tym samym wysokości zobowiązania drugiej strony umowy.
W świetle powyższego Sąd II instancji słusznie uznał, że umowa zawarta pomiędzy stronami była nieważna i apelacja złożona przez Bank podlegała oddaleniu.
Sprawę prowadzili adw. Jacek Sosnowski i adw. Tomasz Pietrusiak – Kancelaria Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni.