Wyrokiem z dnia 30 maja 2023 r. Sąd Okręgowy w Katowicach II Wydział Cywilny, sygn. II C 1129/21 ustalił nieważność umowy kredytu zawartej w sierpniu 2008 roku pomiędzy naszymi Klientami a PKO BP S.A. oraz zasądził od pozwanego Banku na ich rzecz kwoty: 477 963, 78 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 22 grudnia 2021 roku, kwotę 100 098, 47 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 13 grudnia 2022 roku i 30 191, 57 CHF wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 22 grudnia 2021 r. do dnia zapłaty. Jednocześnie Sąd zasądził od pozwanego Banku na rzecz naszych Klientów kwotę 11 898, 00 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty. Poza tym więc, że Klienci otrzymają zwrot wpłaconych przez siebie kwot to dodatkową korzyścią są także odsetki od nich od dat wyżej wskazanych.
Pozew w niniejszej sprawie wniesiono we wrześniu 2021 r. Postępowanie zakończyło się po przeprowadzeniu dwóch rozpraw – po jednej we wrześniu i grudniu 2022 roku, zatem postępowanie przed Sądem I instancji zakończyło się w ciągu roku i 8 miesięcy.
W uzasadnieniu wyroku Sąd Okręgowy wskazał, że w istocie rzeczy nie doszło do określenia w treści stosunku prawnego jego kwoty, czyli przedmiotu umowy. Mimo, iż strony ustaliły ilość oddanych do dyspozycji kredytobiorcy środków pieniężnych w konkretnej ilości w CHF, to nasi Klienci nie mogli domagać się ich wypłaty w tej walucie, bowiem taka wypłata miała nastąpić w złotych polskich, a to wobec treści § 4 ust. 1 pkt. 2 COU, po przeliczeniu według kursu kupna walut, który miał obowiązywać w banku w dniu wypłaty, zgodnie z tabelą kursów ogłaszaną w banku z zastosowaniem zasad ich ustalania w nim obowiązujących.
Tak jak wskazywaliśmy, Sąd przyznał, że teoretycznie zatem nawet gdyby kredytobiorca tego samego dnia, kiedy kredyt został wypłacony, przy niezmienionym kursie waluty, dokonałby jego zwrotu, to kwota podlegająca spłacie byłaby wyższa od kwoty wypłacanej przez bank, a to właśnie z uwagi na stosowane różnice między kursem kupna i sprzedaży. Tym samym kwota wypłacona z tytułu kredytu nie byłaby tożsama z kwotą zwracaną, co czyni umowę sprzeczną z treścią art. 69 praw bankowego, a nadto umowa daje pozwanemu bankowi poza odsetkami stanowiącymi wynagrodzenie za korzystanie z kapitału dodatkowe wynagrodzenie w postaci ukrytej prowizji w związku ze spreadem.
Sąd podkreślił, że abuzywność postanowień umowy odnoszących się do głównych świadczeń stron implikowała całkowitą nieważność stosunku prawnego, poza już wcześniej wskazaną nieważnością umowy z art. 69 prawa bankowego. Bez określenia bowiem kwoty kredytu nie było również możliwe ustalenie wysokości zobowiązania wzajemnego powodów, pozwalającego na ustalenie wysokości należnych od nich rat kredytowo-odsetkowych. Nie jest też dopuszczalne ustalenie salda kredytu w PLN jedynie w oparciu o faktycznie wypłaconą ostatecznie ilość pieniędzy w walucie polskiej.
Mając na uwadze powyższe, Sąd podzielił w całości zaprezentowaną przez naszą Kancelarię argumentację w zakresie nieważności przedmiotowej umowy kredytowej i zasądził zwrot kosztów procesu.
Mając jednak na uwadze kierunek linii orzeczniczej, należy wyrazić nadzieję, że wyrok utrzyma się w II instancji.
Sprawę prowadzili adw. Jacek Sosnowski oraz adw. Anna Jagielska z kancelarii Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni.