Wyrokiem z dnia 25 października 2022 r. Sąd Okręgowy w Katowicach, I Wydział Cywilny w sprawie o sygnaturze akt: I C 1130/20 ustalił, że umowa o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych „Multiplan” waloryzowany kursem CHF zawarta w czerwcu 2008 r. pomiędzy naszym Klientem i BRE Bankiem S.A. z siedzibą w Warszawie, którego następcą prawnym jest pozwany mBank S.A. z siedzibą w Warszawie – jest nieważna i zasądził od pozwanego Banku na rzecz naszego klienta kwoty:

– 144.648,82 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 15 kwietnia 2022 r. do dnia zapłaty, 

– 15.449,34 CHF wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 15 kwietnia 2022 r. do dnia zapłaty

oraz kwotę 11.817 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

  1. Sąd Okręgowy w Katowicach, I Wydział Cywilny orzekł, że umowa o kredyt hipoteczny „Multiplan” waloryzowany kursem CHF, zawarta pomiędzy klientem a BRE Bankiem S.A., którego następcą prawnym jest pozwanym mBank S.A., jest nieważna.
  2. Sąd zasądził od pozwanego banku na rzecz klienta kwoty: 144.648,82 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie oraz 15.449,34 CHF wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie, a także kwotę 11.817 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.
  3. Proces trwał niecałe dwa lata, począwszy od listopada 2020 r. (kiedy pozw został złożony do Sądu Okręgowego w Katowicach), aż do wydania wyroku 25 października 2022 r. Wyrok jest nieprawomocny, a pozwanemu bankowi przysługuje prawo złożenia apelacji.

Pozew wpłynął do Sądu w listopadzie 2020 r. Głównym roszczeniem pozwu było żądanie ustalenia nieważności umowy o kredyt hipoteczny zawartej między stronami postępowania. Jako roszczenie ewentualne zażądano odfrankowienia kredytu.

Klient powództwem złożonym do Sądu Okręgowego w Katowicach zarzucił bankowi, że w umowie kredytu zostały zawarte klauzule niedozwolone. Postanowienia umowne zawarte we wzorcu umownym nie zostały z Klientem Kancelarii indywidualnie uzgodnione, są nietransparentne, kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco przy tym naruszając jego interesy. W związku z tym podniesiono, że konsekwencją uznania kwestionowanych postanowień za abuzywne jest to, iż są one bezskutecznie i nie wiążą stron.

W trakcie postępowania przed Sądem Okręgowym w Katowicach nastąpiła wymiana pism procesowych między stronami oraz została złożona modyfikacja powództwa. Obok głównego roszczenia o ustalenie nieważności umowy zostało dodane roszczenie o zapłatę wszystkich wpłaconych przez Klienta kwot zgodnie z teorią dwóch kondykcji. Sąd rozpoznał sprawę na dwóch terminach rozpraw.

Na pierwszym terminie rozprawy został przeprowadzony dowód w postaci przesłuchania strony, która zeznała, że nie miała zdolności na kredyt złotówkowy i został jej przedstawiony kredyt frankowy jako najlepszy wybór. Różnica zaprezentowana między kredytem złotowym a frankowym była znaczna, kredyt frankowy Klientowi Kancelarii dawał złudne poczucie, że będzie on w stanie spłacić pożyczoną kwotę.

Mechanizm indeksacji nie był dla kredytobiorcy zrozumiały. Nie przedstawiono konsumentowi symulacji dotyczącej różnic kursowych ani wykresów historycznych kursu franka. Ponadto doradca kredytowy nie wskazywał na żadne ryzyka, które miałyby wiązać się z walutą CHF lub kredytem indeksowanym.

Jedynie zapewniano kredytobiorcę, że frank szwajcarski jest walutą stabilną i bezpieczną. Pozostałe dowody w postaci zeznań świadka, opinii biegłego i dokumentów zwartych w dołączonej do odpowiedzi na pozew płycie CD zostały pominięte przez Sąd jako nieistotne dla rozstrzygnięcia sprawy.

Na drugim terminie rozprawy zostało odczytane pismo dotyczące modyfikacji powództwa oraz pismo stanowiące odpowiedź Banku na modyfikację powództwa. Sprawę skierowano na posiedzenie niejawne, jednocześnie nakładając na strony zobowiązania przed zamknięciem rozprawy. 

Stanowisko wyrażone przez Bank nie zdołało przekonać sądu co do poprawności umowy i jak się okazało, nie stanowiło skutecznej polemiki z naszą argumentacją. Po przeprowadzonym postępowaniu dowodowym Sąd utwierdził się w przekonaniu, że umowa o kredyt hipoteczny zawarta pomiędzy stronami jest nieważna.

Bank jako przedsiębiorca nie miał prawa proponować i zawierać z konsumentem umowy kredytu o takiej konstrukcji, gdzie nieograniczone ryzyko zmiany kursu waluty, oprocentowania kredytu, a zatem i salda zadłużenia oraz raty kredytu obciążały wyłącznie kredytobiorcę. Podobnie kwota udzielonego kredytu nie została ściśle w umowie oznaczona, brak bowiem było szczegółowego, precyzyjnego wskazania obiektywnych zasad jej ustalania.

Skutkiem uznania za niedozwolone postanowienia umowne dotyczących sposobu ustalania kursów walut na potrzeby wypłaty i spłaty kredytu jest konieczność ich pominięcia przy ustalaniu treści stosunku prawnego wiążącego strony, co w konsekwencji prowadziło do upadku całego mechanizmu indeksacji i stwierdzenia przez Sąd nieważności umowy.

Powyższe postępowanie toczące się przed Sądem I instancji trwało niecałe dwa lata. Zapadły wyrok jest nieprawomocny, pełnomocnik Banku ma możliwość złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku, a następnie apelację. Jednak mając na uwadze dotychczasowe orzecznictwo, należy wyrazić nadzieję, że w przypadku złożenia apelacji przez pozwany Bank wyrok utrzyma się w II instancji.

Sprawę prowadzili adw. Jacek Sosnowski i adw. Tomasz Pietrusiak – Kancelaria adwokacka Adwokat Jacek Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni. 

Inne ciekawe wyroki omawiamy na naszym kanale YouTube – zapraszamy do subskrybowania

Sąd Okręgowy w Katowicach unieważnia Kredyt mBank „Multiplan” z 2008 r. naszych Klientów i zasądza dla nich 144.648,82 zł i 15.449,34 CHF

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *