Wyrokiem z dnia 27 września 2022 r. Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie, III Wydział Cywilny, w sprawie o sygn. akt III C 1530/20 ustalił, że umowa o kredyt hipoteczny zawarta w 2008 roku pomiędzy BRE Bankiem S.A. z siedzibą w Warszawie (obecnie mBankiem S.A. z siedzibą w Warszawie) a Klientami Kancelarii jest nieważna. Jednocześnie Sąd zasądził od Pozwanego mBanku S.A. na rzecz Kredytobiorców kwotę 326 613,19 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 13 kwietnia 2022 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 11 817,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.
W niniejszej sprawie pozew złożono w listopadzie 2020 r., a Sąd dokonał wszystkich ustaleń podczas jednej rozprawy, przesłuchując Klientów Kancelarii na okoliczności związane z procesem zawierania umowy kredytu. Pozostałe wnioski dowodowe zgłoszone przez strony postępowania zostały pominięte, jako nieistotne dla rozpoznania sprawy. W konsekwencji podniesionych przez Kancelarię w pismach procesowych szerokich zarzutów w stosunku do zawartej z bankiem umowy kredytu, Sąd stwierdził, że umowa ta jest nieważna w całości i to już od chwili jej zawarcia.
W przekonaniu Sądu postanowienia umowy określające wartość kredytu mają charakter abuzywny i naruszają wymóg przejrzyści materialnej umowy, przy czym dotyczą one głównych świadczeń stron. Zdaniem Sądu w § 1 umowy doszło do dokładnego określenia kwoty kredytu w złotych polskich. Jednakże z uwagi na fakt, że kredyt był waloryzowany do franka szwajcarskiego, kwota ta nie wyrażała wartości zaciągniętego przez Powodów zobowiązania, które musieli oni zwrócić na rzecz banku, ponieważ już od daty wypłaty kredytu, saldo kredytu było określone w CHF.
Wartość ta nie wynikała z umowy oraz nie była znana Kredytobiorcom w dacie zawarcia umowy. Saldo w CHF ustalił Bank, stosując w tym celu jednostronnie wyznaczony kurs kupna CHF. Ponadto niewystarczające było podanie w § 1 ust. 3A umowy informacyjnej kwoty w CHF, ponieważ nie była to kwota ostateczna, a podstawową informacją znaną kredytobiorcy powinna być wysokość jego zobowiązania, z którego to obowiązku informacyjnego bank się nie wywiązał.
Ponadto Sąd podkreślił, że wprowadzające w błąd było już samo stanowcze stwierdzenie, że Bank udziela kredytu w kwocie 339 000,00 zł (§ 1 pkt 2 Umowy), w sytuacji, gdy postanowienie to nie wyjaśniało, że rzeczywiste zadłużenie kredytobiorcy będzie wyrażone w CHF.
Samo stwierdzenie, że wartość CHF będzie określona przy zastosowaniu kursu kupna z dnia wypłaty kredytu nie było dla konsumenta wystarczająco jasne i zrozumiałe, konsument nie wiedział, jaki kurs zastosuje bank do wyliczeń, a powyższe postanowienia mogły wręcz wprowadzać kredytobiorcę w błąd odnośnie tego, w jakiej walucie będzie ewidencjonowane jego zadłużenie.
Jednocześnie za abuzywne uznano postanowienie znajdującego się w § 10 pkt 4 umowy, które stanowi, że raty kredytu będą spłacane w złotych po uprzednim ich przeliczeniu wg kursu sprzedaży CHF z tabeli kursowej Banku. Zdaniem Sądu już abuzywność tych dwóch głównych postanowień umowy dotyczących przeliczenia wypłaty i spłaty kredytu prowadzi do nieważności umowy kredytu. Przy czym co istotne, Sąd nie może bez zgody konsumenta zastąpić tych postanowień, uzupełniając powstałe w ten sposób w umowie luki średnimi, czy też rynkowymi kursami CHF, w konsekwencji konieczne więc było stwierdzenie nieważności umowy, a także uznanie dalszych roszczeń Klientów Kancelarii o zapłatę nienależnie uiszczonych na rzecz banku kwot za w pełni uzasadnione.
Pozwany Bank złożył wniosek o sporządzenie uzasadnienia powyższego wyroku, co stanowi zapowiedź wniesienia apelacji, niezależnie od tego – po analizie prawomocnych wyroków jakie zapadły z udziałem tego banku – Klienci Kancelarii ze spokojem mogą oczekiwać na przebieg postępowania sądowego w drugiej instancji.
Sprawę prowadzili adw. Jacek Sosnowski oraz adw. Dominka Peżyńska – Kancelaria adwokacka adwokat Jacek Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni.