Wyrokiem z dnia 29.09.2022 roku wydanym w sprawie o sygn. akt I C 1717/20 Sąd Okręgowy w Bielsku-Białej I Wydział Cywilny ustalił w pkt 1, że umowa o kredyt hipoteczny zawarta pomiędzy Bankiem Millennium S.A. z siedzibą w Warszawie a naszymi Klientami jest nieważna. W pkt 2 orzeczenia Sąd zasądził na rzecz naszych Klientów kwotę 93.496,89 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie:
– od kwoty 1.161,25 zł od dnia 2 grudnia 2020 roku do dnia zapłaty;
– od kwoty 92.335,64 zł od dnia 27 listopada 2021 roku do dnia zapłaty;
– od kwoty 36.482,81 CHF od dnia 27 listopada 2021 roku do dnia zapłaty;
W ostatnim punkcie wyroku Sąd Okręgowy w Bielsku-Białej zasądził od Banku Millenium S.A. z siedzibą w Warszawie na rzecz naszych Klientów kwotę 11.875 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od daty prawomocności niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty, tytułem kosztów procesu.
Pozew został wniesiony do Sądu w połowie listopada 2020 r., zaś sporna umowa została zawarta w sierpniu 2007 roku. Kredyt hipoteczny został udzielony w kwocie 225 000 zł na cele konsumenckie, tj. na budowę domu metodą gospodarczą oraz zakup działki budowlanej. Okres kredytowania ustalono na 25 lat.
W przedmiotowym pozwie klienci naszej Kancelarii powoływali się na brak związania niedozwolonymi klauzulami wobec obciążenia ich nadmiernym ryzykiem kursowym, braku należytej informacji o nim, a zarazem arbitralnego wyznaczania kursu waluty. Ponadto zostało podniesione, że konsekwencją uznania kwestionowanych postanowień za abuzywne jest to, iż są one bezskutecznie i nie wiążą stron.
Bank w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.
Pierwotnie powództwo opierało się o żądanie ustalenia nieważności spornej umowy kredytu z sierpnia 2007 r., ewentualnie zasądzenie solidarnie na rzecz klientów kancelarii kwoty 71 419,54 zł tytułem nadpłaty powstałej nad udostępnionym przez Bank kapitałem kredytu.
W toku procesu Kancelaria złożyła modyfikację powództwa, w którym oprócz żądania ustalenia nieważności umowy zażądano również zwrotu wszystkich wpłat dokonanych przez kredytobiorców na rzecz banku. Działanie takie było uzasadnione, wobec stanowczej treści uchwał SN z dnia 16 lutego 2021 r. w sprawie o sygn. akt III CZP 11/20, stanowisku Sądu Najwyższego, iż podstawą teoretyczną rozstrzygnięcia o roszczeniach stron nieważnej umowy kredytowej jest teoria dwóch kondykcji oraz 7 maja 2021 r. w sprawie sygn. akt III CZP 6/21, dlatego nasza kancelaria, mając na uwadze, że wskutek nieważności umowy strony winny zwrócić sobie wzajemne świadczenia dokonała rozszerzenia roszczenia głównego pozwu.
Bank Millennium S.A. w Warszawie w odpowiedzi na pozew oraz rozszerzenie powództwa wniósł o oddalenie powództwa w całości, kwestionując przy tym, co do zasady, jak i wysokości roszczenie kredytobiorców. Ponadto Bank podniósł zarzut przedawnienia roszczeń strony powodowej jako świadczenie okresowe, które przedawnia się w terminie trzech lat, a także wskazywał, że umowa nie zawierała abuzywnych klauzul umownych, a cała umowa jest ważna i wiąże strony, wobec czego roszczenia strony powodowej są bezzasadne.
W ramach postępowania dowodowego Sąd wyznaczył termin rozprawy w trybie stacjonarnym, na którym przesłuchał Klientów naszej Kancelarii. Podczas przesłuchania Sąd ustalił, że nasi Klienci zawarli umowę kredytu celem pozyskania środków finansowych na zakup ziemi i wybudowanie domu.
Kredytobiorcy jako młode małżeństwo w poszukiwaniu kredytu na zakup nieruchomości byli w pięciu Bankach. W Banku Millennium zaproponowano klientom naszej kancelarii kredyt indeksowany kursem CHF. Pracownik banku przedstawiał ofertę jako korzystną i stabilną. Podczas zawierania umowy naszym Klientom nie wytłumaczono w sposób należyty, czym jest indeksacja, spread, a także, iż przeliczenia transakcji kredytu będą dokonywane po kursach ustalonych i korzystnych dla Banku. Ponadto kredytobiorców nie poinformowano rzetelnie o ryzyku kursowym ani nie zaproponowano im żadnego zabezpieczenia od tego ryzyka.
Po przesłuchaniu klientów naszej kancelarii Sąd przychylił się do argumentacji prezentowanej przez naszą Kancelarię, pominął dowód z opinii biegłego z zakresu rachunkowości i finansów, który miałby dokonać obliczeń nadpłat kapitału wskutek uznania niektórych postanowień umownych za abuzywne, a także pominął dowód w postaci przesłuchania pracowników pozwanego banku.
Sąd w ustnych motywach rozstrzygnięcia wskazał, że podzielił w całości argumentację strony powodowej, co do stosowania w umowie klauzul abuzywnych, które były dla kredytobiorców rażąco niekorzystne, nie zostały indywidualnie wynegocjowane z powodami, niedozwolone postanowienia umowne dotyczyły głównych świadczeń stron, natomiast po wyeliminowaniu klauzul abuzywnych umowa w dalszym ciągu nie może być wykonywana. Dlatego z uwagi na stanowisko strony powodowej, Sąd stwierdził, że umowa jest nieważna.
Powyższy wyrok w sprawie nie jest prawomocny, w przypadku uprawomocnienia się orzeczenia korzyść naszych klientów będzie opiewać na kwotę ponad 93.496,89 zł.
Sprawę prowadzili adw. Jacek Sosnowski i adw. Tomasz Pietrusiak – Kancelaria adwokat Jacek Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni.