W dniu 28 września 2021 r. Sąd Okręgowy w Warszawie wydał wyrok w sprawie o sygn. XXVIII C 3717/21, z powództwa naszych Klientów – kredytobiorców dawnego GE Money Banku – przeciwko bankowi BPH S.A., w którym ustalił nieważność w całości umowy kredytu indeksowanego zawartą w roku 2006, a także zasądził na rzecz Powodów zwrot kosztów procesu w całości, w tym kosztów zastępstwa procesowego.
Wyrok został wydany przez nowo utworzony w tym roku XXVIII Wydział Cywilny, poprzednio zaś sprawa rozpoznawana była przez I Wydział Cywilny warszawskiego Sądu Okręgowego. Przekazanie sprawy nastąpiło po przejściu sędziego uprzednio prowadzącego postępowanie do Sądu Apelacyjnego w Warszawie, zaś nowy skład sądu w osobie sędzi Iwony Lizakowskiej – Bytof potrzebował zaledwie kilku miesięcy na wyznaczenie terminu rozprawy i wydanie wyroku. Dowodzi to, że decyzja o utworzeniu XXVIII wydziału „frankowego” złożonego z sędziów doskonale merytorycznie przygotowanych do rozstrzygania tego typu spraw była decyzją słuszną.
Wyrok zapadł po przeprowadzeniu zaledwie jednej rozprawy, na której przeprowadzony został dowód z przesłuchania Powodów. Podczas rozprawy sąd aktywnie i szczegółowo pytał ich o okoliczności zawarcia umowy, zakres informacji im wówczas udzielonych na temat ryzyka kursowego oraz istoty kredytu indeksowanego. Dla sądu istotne były również kwestie stanu świadomości kredytobiorców na temat kredytów waloryzowanych w dniu zawarcia umowy a także możliwości, a raczej jej braku, indywidualnych uzgodnień warunków umowy. Sąd uzyskał również od Powodów twierdzącą odpowiedź na pytanie o ich wolę ustalenia nieważności umowy kredytu w całości.
Poza wysłuchaniem Powodów, sąd przeprowadził, poza dowodami z dokumentów załączonych do pozwu i kolejnych pism procesowych, jedynie dowód z zeznań świadka, który aktywnie uczestniczył jako pracownik GE Money Bank w zawarciu umowy. Dowód ten sąd przeprowadził na piśmie, poprzez przesłanie na adres świadka list pytań złożonych uprzednio przez pełnomocników stron, z zakreśleniem mu miesięcznego terminu na złożenie kompletnych odpowiedzi. Pozwoliło to na sprawne przeprowadzenie dowodu i miało istotny wpływ na relatywnie szybkie rozstrzygnięcie sprawy.
Za zbędne w ocenie sądu było przesłuchiwanie pozostałych wnioskowanych przez bank BPH świadków, z których żaden nie brał udziału z zawieraniu i wykonywaniu kwestionowanej umowy. Okoliczności co do których mieli oni zeznawać, w postaci rzekomego pozyskiwania przez bank waluty CHF na sfinansowanie kredytów hipotecznych, makroekonomicznych uwarunkowań całej akcji kredytowej w roku 2006 – wszystko to sąd uznał za nieistotne w wyjaśnieniu ważnych kwestii dla sprawy. Podobnie za zbędny uznał sąd przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z dziedziny ekonomii i bankowości, wskazując, że nie przyczyni się on do ustalenia zawarcia w umowie niedozwolonych postanowień i dopuszczalności samej konstrukcji takiej umowy.
Te kwestie były w ocenie sądu najistotniejsze, bowiem klauzule niedozwolone zostały w umowie zawarte, zaś umowa w tym kształcie była dotknięta sankcją nieważności. Na uwagę zasługuje fakt, że sąd nie znalazł podstaw do zawieszenia postępowania ze względu na spodziewaną uchwałę Sądu Najwyższego oraz skierowane do TSUE pytania prejudycjalne w sprawie C 19/20 na kanwie umowy kredytu indeksowanego zawartej także z GE Money (o zawieszenie z tego powodu często wnosili pełnomocnicy banku BPH S.A.).
Sąd w uzasadnieniu wyroku wskazał, że w wyroku który zapadł w dniu 29 kwietnia 2021 roku w sprawie C-19/20 TSUE wskazał, że skutki stwierdzenia przez sąd istnienia nieuczciwego warunku w umowie, zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem, podlegają przepisom prawa krajowego, przy czym kwestia utrzymywania się w mocy takiej umowy powinna być oceniana z urzędu przez sąd krajowy zgodnie z obiektywnym podejściem na podstawie tych przepisów. Z tego względu, po
wyeliminowaniu z Umowy postanowień uznanych za abuzywne (§ 1 ust. 1, § 10 ust. 6 i § 17 Umowy) i niezastąpieniu ich innymi postanowieniami, Umowa ta może nadal obowiązywać – czego konsekwencją mogło być jedynie ustalenie jej nieważności w całości.
Sprawę prowadzili adwokat Jacek Sosnowski wraz z radcą prawnym Pawłem Szymańskim, Kancelaria adwokat Jacek Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni.