W dniu 3 sierpnia 2022 r. zapadł kolejny korzystny dla Klientów Kancelarii wyrok, w którym Sąd Okręgowy w Warszawie w osobie SSR del. Anna Kiełek ws. o sygn. akt II C 3115/20 ustalił, że umowy kredytu Własny Kąt Hipoteczny z grudnia 2008 r. zawarta pomiędzy Powszechną Kasą Oszczędności BP S.A., a Powodami jest nieważna i zasądził od pozwanego banku zwrot 200 tys. zł wraz z odsetkami, jako świadczenia nienależnego bankowi, uiszczonego przez kredytobiorców w wykonaniu nieważnej umowy. Dodatkowo Sąd postanowił obciążyć przegrany bank kosztami procesu w całości, zasądzając kwotę 11 834 zł wraz z odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.
Postępowanie sądowe zostało zainicjowane w lipcu 2020 r. pozwem, w którym domagaliśmy się ustalenia nieważności umowy kredytu denominowanego do CHF, ewentualnie tzw. odfrankowienia. Po odebraniu pisemnej odpowiedzi na pozew sporządzonej przez bank, Sąd wyznaczył termin rozprawy, podczas którego przesłuchał Klientów Kancelarii, a także pełnomocnika, który w ich imieniu zawarł umowę kredytu z bankiem.
W niniejszej sprawie bowiem Kredytobiorcy od kilkunastu lat zamieszkują za granicą, dlatego wszelkie rozmowy z doradcą odbywały się w formie telefonicznej, natomiast umowa została zawarta przez pełnomocnika. Klienci Kancelarii po złożeniu wniosku o kredyt, otrzymali również od doradcy kredytowego informację, że z uwagi na uzyskiwanie dochodów w walucie obcej, nie mają w ogóle możliwości zaciągnięcia kredytu w PLN, pomimo, że środki miały być przeznaczone na remont lokalu położonego w Polsce.
W związku z brakiem zdolności kredytowej do zawarcia umowy w PLN, doradca zaproponował kredyt powiązany z CHF, wskazując, że kredyt ten gwarantuje niższe oprocentowanie i znikome ryzyko, ponieważ waluta CHF jest bardzo stabilna. Powodowie posiadali uprzednie doświadczenie kredytowe, ponieważ zaciągnęli kredyt w miejscu zamieszkania, jednakże koszt tego kredytu był odgórnie i jednoznacznie określony, a wszystkie parametry – także oprocentowanie – były stałe.
To sprawiało, że brak było niewiadomych oraz jakichkolwiek ryzyk w posiadaniu takiego zobowiązania. Kredytobiorcy po informacjach uzyskanych od doradcy finansowego byli przekonani, że również kredyt denominowanych w CHF jest bezpieczny, a waluta stabilna.
Brak poinformowania przez doradcę kredytowego o rzeczywistym charakterze kredytu denominowanego, a także o realnych ryzykach, jakie wiązały się z zawarciem takiej umowy, dało Sądowi podstawę do uznania, że Kredytobiorcy nie zostali właściwie, szeroko i dostatecznie poinformowani o ryzykach związanych z tzw. kredytem frankowym.
Sąd doszedł także do przekonania, że stronie powodowej przysługuje interes prawny w domaganiu się ustalenia nieważności łączącej ją z bankiem umowy kredytu Własny Kąt Hipoteczny, bowiem tylko pozytywne rozstrzygnięcie uzyskane w niniejszej sprawie pozwoli jej uniknąć ewentualnych sporów z bankiem w przyszłości, a to w zakresie dalszej realizacji umowy i wysokości świadczeń należnych bankowi. Żaden inny rodzaj powództwa, jak przykładowo powództwo o zapłatę nie rozwiązywałoby sprawy kompleksowo, ponieważ wyrok obejmowałby wyłącznie wpłaty już uiszczone, a Kredytobiorcy nie wiedzieliby, czy muszą realizować umowę w dalszym ciągu, czy też nie.
Powyższe w połączeniu z zawarciem w umowie niedozwolonych klauzul przeliczeniowych doprowadziło Sąd do wniosku, że przedmiotowa umowa kredytu jest nieważna i jako taka powinna być traktowana za niezawartą. Zarówno mechanizm denominacji, jak też odesłanie do tabel kursowych stanowią główny przedmiot umowy, przy czym nie zostały one sformułowane jednoznacznie. Brak wskazania zasad ustalania kursów i rzetelnej informacji o ryzyku walutowym, poskutkowały brakiem konsensusu odnośnie wysokości kredytu.
Wskazanie w Umowie kwoty kredytu w CHF, a następnie udostępnienie jej w PLN, po przeliczeniu z użyciem kursu ustalonego przez bank, nie stanowi jednoznacznego określenia kwoty kredytu, przez co doszło do naruszenia zapisów ustawy Prawo bankowe tę kwestię regulujących. Sąd podkreślił, że Klienci Kancelarii nie znali kwoty, jaką otrzymają faktycznie do swojej dyspozycji w PLN, a jedynie wartość podaną w Umowie w CHF, której wypłaty nie mogli się domagać, ponieważ cel kredytowania określony był w PLN. Z żadnego dokumentu nie wynikało także, jaki kurs bank zastosuje do wypłaty kredytu, przy czym kurs ten zależał od jednostronnej, arbitralnej decyzji banku.
Nieważność powyższej umowy skutkowała także uznaniem za zasadne w całości zgłoszonego przez Kancelarię roszczenia o zasądzenie zwrotu wszystkich uiszczonych przez Powodów w wykonaniu nieważnej umowy kwot kredytu wraz z roszczeniem odsetkowym.
Sąd postanowił o pominięciu wniosku dowodowego zgłoszonego przez bank o przesłuchanie w charakterze świadków pracowników banku, jak też za zbędny uznał wniosek o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego. Postępowanie dowodowe ograniczyło się więc do krótkiej wymiany pism procesowych oraz przesłuchania Powodów i reprezentującego ich podczas zawierania umowy pełnomocnika.
Wyrok jest nieprawomocny. Sprawę prowadzili adw. Jacek Sosnowski i adw. Dominika Peżyńska – Kancelaria Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni.